مریم فضائلی، خبرنگار: صداوسیما از یک جایی به بعد تصمیم گرفت از نگاه غالب و سنتی که در تولید برنامههای مناسبتی داشته، فاصله بگیرد. بهطور طبیعی مسیری که در حال طی کردن آن است بدون خطا نیست و نقدهایی هم به آن وارد میشود. عمده انتقادات هم از جانب کارشناسان و دلسوزان فرهنگ و معارف اسلامی است. طی سه سال اخیر برنامهای به نام «حسینیه معلی» در پنج فصل پخش شده که با همین رویکرد نوگرایی در ساخت برنامههای مناسبتی تولید شده است و خیلی زود تبدیل به یکی از جدیترین برنامههای صداوسیما شد. این برنامه طرفداران و مخالفان سرسختی هم دارد. حسینیه معلی به اعتبار مسیر و هدفی که انتخاب کرده و با همین اختلاف نظرهاست که در کانون توجهات قرار گرفته است. فعالان حاضر در این حسینیه تلویزیونی در طراحی برنامه شیوهای را در پیش گرفتند که به لحاظ رویکردی ذیل یک ایده محوری قرار میگیرد؛ اینکه در حسینیه معلی به روی همه مردم باز است و قرار است آیینه تمامنمای آیینها و مناسک حسینی باشد. سعید ستودگان، تهیهکننده حسینیه معلی درباره اینکه چنین رویکردی را انتخاب کردهاند گفته است: «خود امام حسین(ع) برای همه مردم دنیاست، امام حسین(ع) فقط امام حسین ایرانیها یا عراقیها نیست. امام حسین برای همه است و ما هم فقط اینجا کارگری میکنیم که بتوانیم رضایت صاحب اصلی حسینیه را به دست بیاوریم.» چنین رویکردی از دل واقعیت حاضر و موجود در دستگاه تعظیم شعائر حسینی (ع) استخراج میشود و اتفاقا یکی از نقاط قوت فصلهای محرمی برنامه حسینیه معلی تاکید بر همین دیدگاه است. یکی دیگر از مواردی که در تیتراژ این برنامه هم مشهود است و به قالب هیاتها و حسینیهها نزدیک است خدمت بدون نام و نشان در تولید حسینیه معلی است. گویا شیوه جدیدی از تولید حول و حوش این برنامه شکل گرفته که فقط با معادلات تولید یک برنامه با نام و یاد حسین (ع)، امکانپذیر است.
ظاهرا حسینیه معلی برای پیدا کردن سوژه، کار سختی ندارد و کافی است به دل جغرافیای حسینی بزند و آیینهای عاشورایی را به استودیوی برنامه بیاورد. آنچه کار را سخت میکند تبدیل این حقیقت تاریخی به صورتی از تصویر، رنگ و نور است که تا اینجای کار از پس آن برآمده است. سازندگان این برنامه میتوانند این شیوهای که در پیش گرفتند را در سطح عمومی و فراتر از استودیوی برنامه به دل شهرها و نقاط مختلف ایران ببرند و سطوح تعاملی با مخاطب را از این چیزی که هست، گستردهتر کنند. تحقق چنین هدفی دور از دسترس نیست چون به لحاظ مفهومی با موضوعی سروکار دارند که به امر ملی نزدیک است و در عین حال زبانی جهانی دارد.