یگانه عصاری، خبرنگار: فدراسیون دوومیدانی ایران این روزها در صدر اخبار است؛ از برگزاری انتخابات این فدراسیون تا مسابقاتی که ملیپوشان به آن اعزام میشوند و دو نمونه آخر آن رقابتهای بصره و نیجریه است. مسابقاتی که ملیپوشان ایران با اتوبوس به بصره اعزام شدند و خرابی اتوبوس آنها جنجالی شد و پس از آن تورنمنت نیجریه که ملیپوشان شرایط بسیار تلخ و بدی را متحمل شدند و همگی به آن اعتراض داشتند. این در حالی است که تنها دو ماه به برگزاری مسابقات المپیک زمان باقی است و سهمیه برخی دوومیدانیکاران ایران تا حد زیادی قطعی است. حسین رسولی، قهرمان پرتاب دیسک آسیا که میتوان سهمیه المپیک او را تا حد زیادی قطعی دانست و در مسابقات نیجریه هم حضور داشت، در گفتوگو با «فرهیختگان» از حضور در نیجریه و انتظارشان از رئیس بعدی فدراسیون دوومیدانی گفت.
کمتر از دو ماه مانده به المپیک اوضاع تمریناتتان چطور است؟
شرایط تمرینم خوب است ولی متاسفانه مسابقاتی که دارم به آنها اعزام میشوم، خیلی شرایط سختی دارد. هم از لحاظ پروازی که برای ما میگیرند و هم شانس بدی که دارم این است که تا همین الان هر مسابقهای داشتم صبح برگزار شده است. پرتابگرها معمولا صبح نمیتوانند پرتاب خوبی داشته باشند، چون صبح بدن آن نرمی و انعطاف لازم را ندارد و بعد از ظهر به صددرصد آمادگی میرسند. مسابقات کره جنوبی هم همین شرایط است، ما یک روز در راه هستیم و ماساژور من آقای خسروی هم با من اعزام نمیشود. مسابقهام هم صبح است، ولی امیدوارم بتوانم پرتاب خوبی داشته باشم. بعد از آن از کره مستقیم به قزاقستان میرویم، یک مسابقه هم آنجا دارم و بعد هم مسابقات قهرمانی کشور که آخرین فرصت برای گرفتن سهمیه است.
خستگیتان از سفر به نیجریه و تلخیهای آن تمام شد؟
بهخدا هنوز خسته آن مسابقات هستم. وقتی رسیدم اصلا نمیتوانستم راه بروم. چند شب بیخوابی و سردرد داشتیم. اصلا نمیتوانم تعریف کنم که ما چطور آنجا مسابقه دادیم. من حتی فرصت گرم کردن هم نداشتم. بارندگی خیلی شدیدی بود و به صورت ناگهانی شماره را به من دادند و گفتند باران در حال قطع شدن است، سریع بیا پرتاب کن! گفتم اینطور که نمیشود، شما گفته بودید مسابقه ساعت 10 صبح است، من پنج بیدار شدم در حالی که ساعت 9 شب به زور هتل پیدا کرده بودیم، بعد گفتند مسابقه ساعت 12 است، بعد گفتند بارندگی است ساعت 2 عصر، آخر هم گفتند صبر کنید بعد از پرتاب وزنه، مسابقات پرتاب دیسک برگزار میشود! حتی یک ساعت مشخص هم برای مسابقه من نداشتند و در جواب گفتند اینجا، شرایط اینطوری است و سطح مسابقاتD است.
با بچهها هتل محل اقامتتان را هم عوض کردید؟
اصلا نمیشد نام آنجا را هتل گذاشت. حساب کنید با این همه خستگی ما رسیدیم، هتل به قدری افتضاح بود که آسانسور و اینترنت نداشت. سه ساعت معطل شدیم و آخر هم با بچهها پولهایی که داشتیم را روی هم گذاشتیم تا به یک هتل دیگر برویم که آن هم اطراف شهر بود ولی باز از هتل اولیمان خیلی بهتر بود.
ابتدا اعلام شد که سطح مسابقات B است، چطور به D یعنی پایینترین سطح مسابقات تغییر کرد ولی هیچکس از آن خبر نداشت؟
بچهها با فدراسیون این مسابقه را پیدا کرده بودند و فدراسیون جهانی هم مسابقات نیجریه را سطح B اعلام کرده بود ولی نیجریه به کشورهایی که اعلام آمادگی کرده بودند، ایمیل زده بود که سطح مسابقاتش D شده است، اگرچه آنجا هم هنوز ثبت نشده بود ولی خبر داده بودند که متاسفانه -جوری که من فهمیدم- اموربینالملل فدراسیون ما ایمیل را چک نکرده بودند که سطح مسابقات تغییر کرده است ولی 19 کشور دیگر که اعلام آمادگی کرده بودند، فهمیده بودند و نیامدند ولی ما اعزام شدیم.
انتخابات فدراسیون دوومیدانی هم در پیش است، چه انتظاری از رئیس جدید دارید؟
من امیدوارم کسی بیاید که بتواند تغییر و تحولی در دوومیدانی ایجاد کند و به این رشته کمک کند. بتواند برای این رشته اسپانسر خوب بیاورد. یک سری کارهایی هست که شاید در ابتدای امر کار خیلی راحت و کوچکی باشد ولی در فدراسیون ما انجام نمیشود، مثلا نحوه گرفتن ویزا یا اتفاقی که برای ما در نیجریه افتاد و به ما خبر ندادند سطح مسابقات تغییر کرده که همه ما آنطور اذیت شدیم، یا مسابقات ازبکستان که پرواز خیلی بدی برای من گرفتند، شما ببینید همین کارها مرا چقدر عقب انداخت. من باید تا الان سهمیه را گرفته باشم ولی حالا دارم مدام با استرس بیشتر برای مسابقه بعدی آماده میشوم، ببینید چقدر مرا با این پروازها و مسابقات از لحاظ بدنی خسته میکنند.
امیدوارم شخصی روی کار بیاید که بداند باید چکار کند و کارش را بلد باشد، بداند برای کسی که دو متر قدش است باید پرواز بیزینس کلاس بگیرد، بداند باید پرواز مستقیم برای ملیپوشان بگیرد و... امیدوارم کسی روی صندلی ریاست بنشنید که شرایط خوبی را برای ملیپوشان دوومیدانی فراهم کند.