پیشرفتهترین و بزرگترین صنعت سریالسازی اعراب، بهطور سنتی متعلق به مصر، پرجمعیتترین کشور منطقه بود. مصر این سلطه بر موقعیت خود را تا آغاز قرن جدید و وقتی که امثال سوریه و لبنان هژمونیاش را به چالش کشیدند، ادامه داد.
در سوریه، برنامهسازان با ساخت مجموعههای خود مانند درامهای تاریخی بابالحرا، نزارقبانی و البوازل، دوباره داستانهای بلند و قدیمی را بازخوانی کردند و زیباییشناسی تلویزیونی جدیدی را از سینما وام گرفتند.
البته این مصر بود که همان ابتدا بزرگترین تحولات تلویزیونی را در منطقه آغاز کرد، ارزشهای تولید را بالا برد و ستارههای سینمایی را در صنعت تلویزیون به خود جلب کرد و رویکرد سبکی سابق را از بین برد که سریالهای پرتحرک و عامهپسند مصری به خاطر آنها مشهور بودند. ملودرامهای مصری در سینما، منبع الهام اصلی برای سبکی از فیلمسازی بودند که در ایران لقب فیلمفارسی گرفته بود. سریالسازی عربی از دهه شصت میلادی و با ماه رمضان شروع شد. با گذشت هردهه، سریالهای بیشتری با اندازهها و ژانرهای مختلف ساخته میشدند، زیرا موفقیت این مجموعهها بین مخاطبان هر روز بیشتر میشد و پول تبلیغات همچنان درحال سرازیر شدن بود.
در کنار مصر و سوریه، لبنان از الگوی ترکی پیروی کرد و مخاطبانی را که بیشتر زنان خانهدار طبقه متوسط بودند بهدنبال نخهای رمانتیک جادویی و خیالیاش کشاند. سریالهای لبنانی مثل همتایان ترکیشان مطابق فرمول اپرای صابونی یا همان سریالهای Soap Opera آمریکایی ساخته میشوند.
موسسه Ipsos Nelson بهعنوان قدیمیترین و مشهورترین منبع سنجش میزان مخاطبان تلویزیونی درجهان، در طول 11 روز اول ماه رمضان امسال، براساس مخاطبانی که در کشور لبنان سریالها را در فضای اینترنت تماشا کردهاند، یک رتبهبندی بین مجموعههای پرطرفدار انجام داده که البته باید توجه داشت تنها براساس کاربرانی که سریالها را در فضای وب در لبنان دیدهاند، انجام شده است.
طبق این تحقیق، دو سریال ترکی در جایگاههای اول و دوم قرار دارند و پس از آن هم این جایگاه یکیدرمیان بین سریالهای ترک و لبنانی جابهجا میشود.
از لحاظ موضوعی، سریالهای تلویزیونی عرب معمولا بر موضوعات اجتماعی، مستند کردن تحولات مختلف جامعه عرب، تغییر در پویایی خانواده، ظهور نیروهای سیاسی، تاثیر سرمایهداری، تاثیر فناوری و بهعبارتی هجوم مدرنیته و البته مساله فساد ساختاری تمرکز میکنند.
مضامین تاریخی هم چندسالی است تحتتاثیر سریالهایی ترکی به مجموعههای جهان عرب ورود کردهاند. در هر صورت محتوای این مجموعهها بهندرت به آن سهگانه مقدس مضمونی که تابوی تلویزیونهای عربی هستند، یعنی جنسیت، مذهب و مسئولان سیاسی دولتهای تولیدکننده هر سریال سرک میکشند؛ گرچه یک پنجره مختصر از آزادی بین سالهای 2010 تا 2015 در مصر باز شد و این قبل از اقدام مجدد دولت در به دست گرفتن کنترل این صنعت بود.