تاریخ : Sat 30 Mar 2024 - 16:03
کد خبر : 96277
سرویس خبری : اقتصاد

قیمت هر متر خانه در پایتخت: ۸۱ میلیون تومان!

قیمت مسکن در تهران نسبت به سال گذشته افزایش یافت؛

قیمت هر متر خانه در پایتخت: ۸۱ میلیون تومان!

بانک مرکزی منتشر کرد میانگین قیمت هر مترمربع واحد مسکونی در تهران در اسفند ۱۴۰۲، به بیش از ۸۱ میلیون تومان رسیده است.

براساس گزارش جدید مسکن بانک مرکزی، میانگین قیمت هر مترمربع واحد مسکونی در تهران در اسفند ۱۴۰۲، به بیش از ۸۱ میلیون تومان رسیده که نسبت به بهمن ماه ۳.۸ درصد و نسبت به اسفند ۱۴۰۱ بیش از ۲۴ درصد افزایش یافته است. افزایش قیمت مسکن در ایران به عوامل متعددی برمی‌گردد. برخی از این عوامل عبارتند از:

  1. تورم و افزایش هزینه‌های ساخت: افزایش نرخ تورم منجر به افزایش هزینه‌های مواد اولیه، کارگری، و مصالح ساختمانی می‌شود که این امر به‌تبع آن، قیمت خانه را بالا می‌برد.
  2. نرخ ارز و صادرات مصالح: نوسانات نرخ ارز و مشکلات در صادرات مصالح ساختمانی نیز می‌توانند تاثیرگذار باشند و قیمت مسکن را تحت تاثیر قرار دهند.
  3. کاهش تقاضا و افزایش تعداد جمعیت: در شرایطی که تقاضا بر مسکن زیاد باشد و تعداد جمعیت افزایش یابد، بازار تحت‌فشار قرار می‌گیرد و قیمت‌ها افزایش می‌یابد.
  4. عوامل قانونی و مالی: مصوبات و تصمیمات دولت در زمینه مالیات، تسهیلات و سیاست‌های مسکن نیز می‌توانند تاثیرگذار باشند و قیمت‌ها را تغییر دهند.
  5. عوامل جغرافیایی: عوامل محلی مانند موقعیت جغرافیایی، توسعه شهری و تقاضای خاص در مناطق مختلف نیز قیمت‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهند.
  6. فعالیت‌های سرمایه‌گذاری و ساخت‌وساز: افزایش فعالیت‌های سرمایه‌گذاری در زمینه ساخت‌وساز، تاثیرگذاری بر بازار مسکن و قیمت‌های آن را تعیین می‌کند.
  7. در کل، تأثیر این عوامل با یکدیگر ترکیبی پیچیده را در دینامیک بازار مسکن ایران ایجاد خواهد کرد.
  8. تعدیل قیمت بازار مسکن: نقش شهرداری‌ها و ابزار‌های تنظیم‌گر در سازگاری تقاضا و عرضه

بدون‌شک، تعدیل قیمت مسکن در بازار، نیازمند تدابیر تنظیم‌گرانه و استفاده از ابزار‌های مناسب است. شهرداری‌ها به‌عنوان یکی از نهاد‌های مسئول در این زمینه نقش مهمی دارند، اما تنها از طریق آن‌ها به‌سختی می‌توان تعدیل‌های موثری در بازار ایجاد کرد. برای این منظور، باید از ابزار‌های دیگری نظیر سیاست‌های مالی و اعتباری، تنظیم‌های قانونی و تشویق به ساخت در مناطق با تقاضای مصرفی بیشتر استفاده شود. این تدابیر امکان می‌دهد تا سازندگان به سمت مناطق با تقاضای بالاتر هدایت شوند و نواقص در توازن بازار مسکن به حداقل برسد. از این‌رو افراد بهترین بهره را از فرصت‌های بازار می‌برند و دسترسی به مسکن مناسب‌تر و عادلانه‌تر خواهد شد.