امیر کریمی؛ فرهیختگان آنلاین: شاید خوش‌بین‌ترین هوادر سرخ‌ها هم باور نمی‌کرد که جدایی یحیی گل‌محمدی تبدیل به نقطۀ عطف این فصل پرسپولیس شود. بدون‌شک، از موفقیت‌های متعدد کادرفنی پیشین تیم نباید چشم‌پوشی کرد اما پس از گذشت چند بازی و نمایش‌های باکیفیت تیم فعلی، نمی‌توان منکر توانایی‌های اوسمار ویه‌را نیز شد؛ انتخابی که در ابتدای راه تردیدهای بسیاری در مورد آن وجود داشت اما حالا حضور مثبت دستیار برزیلی اسبق یحیی روی نیمکت تیم و رویارویی با نتایج تفکراتش، از او در کم‌ترین زمان ممکن یک چهرۀ قابل‌اعتماد ساخته است.
پرسپولیس زمانی از گل‌محمدی عبور کرد که نیاز به یک روح تازه داشت؛ هم در مسائل فنی و هم فاکتورهای روحی و انگیزشی. اوسمار نیز با ورودش در ابتدا توانست شکل بازی این تیم را از مالکیت‌های عرضی به عمقی تبدیل و با خریدهای درخشان باشگاه در نیم‌فصل، فوتبالی چشم‌نوار با مبنای حملات سریع و مالکیت بالای توپ را پایه‌ریزی کند. بی‌تردید، ردپای انتخاب‌های درست در ترکیب و اثر روانی او در پیروزهای اخیر پرسپولیس به وضوح دیده می‌شود و حالا در پایان سال 1402، امیدها را به تداوم موفقیت‌هایش در سال آینده و جنگ برای کسب دو جام بیشتر کرده است. هرچند مهم‌ترین معیار در ایجاد این ذهنیت مثبت، سبک بازی هجومی تیم اوست که توانسته بارقه‌های امید را در دل هواداران پرسپولیس زنده کند.
تلخ است اما رزومه و کارنامه اوسمار در حد و اندازه‌های نیمکت پرسپولیس نبود، او بنا به دلایل غیرفنی به نیمکت سرخ‌ها رسید اما انگیزه بالای او در اثبات توانایی‌هایش برگ برنده پرسپولیسی‌ها در ادامه راه شد؛ همان‌طور که امروز با ایده‌های فنی او در تغییر رویکرد پرسپولیس مواجه شدیم. پنج بازی، چهار کلین‌شیت و دوازده گل زده و سه گل خورده با امید گل دو و نیم در هر بازی آماری قابل‌احترام برای مربی است که کم‌کم می‌تواند اعتماد بخش عمده‌ای از هواداران پرسپولیس را به خود جلب کند. شاید تکیه به علم آمار در فوتبال معیار کاملی برای قضاوت نباشد، اما شیوه بازی این تیم، تصویری شفاف از امضای فنی او در پازل تاکتیکی سرخ‌هاست.