کیانا تصدیق‌مقدم، خبرنگار گروه فرهنگ: «هالیو» یا «موج کره‌ای» به‌طور رسمی در سال ۲۰۲۱ وارد لغتنامه آکسفورد شد، اما در سال ۱۹۹۹ توسط وزارت فرهنگ و گردشگری کره جنوبی به کار برده شد و درحقیقت به گسترش جهانی فرهنگ کره‌جنوبی از دهه ۱۹۹۰ به بعد اشاره دارد. موج کره‌ای در نخستین گام خود با گسترش سریال‌های درام و موسیقی پاپ کره‌ای (کی‌پاپ) در آسیای شرقی، جنوبی و جنوب شرقی شکل گرفت و بعد با رشد اینترنت و شبکه‌های اجتماعی به‌ویژه قرار گرفتن نماهنگ‌های پاپ کره‌ای روی یوتیوب تبدیل به مفهومی جهانی شد. «کی‌پاپ‌ها» در یک همزیستی مسالمت‌آمیز با دنیای رسانه توانستند به بازدیدهای میلیاردی در شبکه‌های اجتماعی برسند و طرفداران زیادی هم در نقاط مختلف جهان دست‌وپا کنند. این موسیقی و گروه‌های مختلفش بین نوجوان‌های ایران طرفدار کم ندارد.
چرا کی‌پاپ محبوب شد؟
ریتم آهنگ‌هایی که توسط خواننده‌های کی‌پاپ خوانده می‌شوند غالبا تند و شاد است و در آنها می‌توان موسیقی ملل مختلف را جست‌وجو کرد. خوانش گروهی آهنگ‌ها و شنیدن آواهای گوناگون در یک ترانه واحد از دیگر دلایل محبوبیت گروه‌های کی‌پاپ است، چون گوش خواننده به یک صدا عادت نمی‌کند و همزمان می‌تواند چند سبک موسیقی را با چند زبان مختلف بشنود. از طرف دیگر اجرای گروه‌های کی‌پاپ همراه با حرکت‌های نمایشی هماهنگ و رقص طراحی شده و ناخودآگاه باعث جذب نوجوانان و جوانان می‌شود. نکته دیگر اینکه گروه‌های کی‌پاپ با طراحی لباس‌های رنگی و صحنه‌های اجرایشان که عمدتا تحت تاثیر تقلید فرهنگی از آمریکاست، محبوبیت‌شان را در کشورهای غربی حفظ می‌کنند. همه این ویژگیهای ظاهری و محتوایی که این آثار دارند موجب افزایش تعداد مخاطبان موسیقی کی‌پاپ در بین جوانان و نوجوانان در کشورهای مختلف ازجمله ایران می‌شود.
محمدجواد بادین‌فکر، پژوهشگر حوزه مطالعات فرهنگ و رسانه دلایلی را برای انتخاب موسیقی کی‌پاپ مطرح کرده و گفته: «جامعه ایران برای نوجوانان و جوانان شبیه یک فضای بسته و ناامیدانه و تا حدودی سیاه است که در آن امید به آینده ندارد یا حداقل اینکه آینده برای او مبهم است. یکی از ویژگیهای سن نوجوانی این است که فضای روانی که در آن آینده تیره و تاریک است را نمی‌تواند تحمل کند و همیشه دنبال ایجاد دلخوشی برای آینده است. طبق مصاحبه‌هایی که داشتم، عده زیادی از طرفداران کی‌پاپ آن رهایی را که می‌خواهند در ایران ببینند در کره می‌بینند، یعنی کره می‌تواند نقطه رهایی را در ذهن آنها بسازد. زمانی که هندزفری در گوش خود می‌گذارند یا ویدئوکلیپ را نگاه می‌کنند، برای یک ساعت یا دقایقی یا چند ساعت همه فضای ایران و فیزیک و جغرافیای ایران را زیرپا می‌گذارند. آنها این فضا را ترک می‌کنند و وارد فضای ذهنی دیگری می‌شوند که آن فضا را در کره برایشان ساختند. فضایی که می‌توانند در آن بجنگند و به موفقیت برسند و عشق داشته باشند و... اینکه نوجوان‌هایمان را مواخذه کنیم که چرا پاپ سنتی یا رپ ایرانی را گوش نمی‌دهید درست نیست. بین اینها تمایزاتی وجود دارد. به نظر من این نوجوان‌ها در هیچ‌یک از این فرم‌هایی که در ایران است رهایی را نمی‌بینند. اگر بخواهید به عشق برسید با پاپ ایرانی نهایتا شکست عشقی می‌خورید. اگر می‌خواهید به موفقیت در زندگی برسید با کدام‌یک از موسیقی‌های پاپ ایرانی می‌توانید به موفقیت برسید؟ چه کسی می‌تواند ادعا کند من به موفقیت رسیدم چون هر روز سیروان خسروی گوش کردم؟ ولی طرفداران موسیقی کی‌پاپ می‌توانند چنین ادعایی کنند که با گوش کردن کی‌پاپ توانستم در درس خود و در سختی‌های کار موفق شوم. عده‌ای از اساتید با انتقاد از این موسیقی می‌گویند این مخدری برای ذهن نوجوانان است؛ به نظر من این تحلیل کافی و کامل نیست.»
برای خواندن متن کامل گزارش، اینجا را بخوانید.