مهدی منصرف، خبرنگار: تیم ملی بوکس ایران این روزها با حضور فونتانا سرمربی مطرح کوبایی تمرینات خود را پیگیری می‌کند. ملی‌پوشان بوکس کشورمان در روزهای گذشته بدون حضور فونتانا و با فونتس دیگر مربی کوبایی در تورنمنت بلغارستان شرکت کردند و تنها موفق به کسب دو مدال برنز شدند. این درحالی است که مرحله نخست مسابقات گزینشی جهانی المپیک در اسفندماه در ایتالیا برگزار خواهد شد و در صورت عدم کسب سهمیه در این مسابقات تنها شانس بوکس ایران برای کسب سهمیه مرحله نهایی مسابقات گزینشی در سال آینده خواهد بود. علی مظاهری در گفت‌وگو با «فرهیختگان» با انتقاد از عملکرد فدراسیون بوکس، اعتقاد دارد که شانس موفقیت بوکس ایران برای کسب سهمیه المپیک پاریس بسیار اندک است. صحبت‌های دارنده یک مدال طلا، نقره و برنز بازی‌های آسیایی، کاپیتان و مربی سابق تیم ملی را در ادامه بخوانید.
نفرات اسم و رسم‌داری مانند دانیال شه‌بخش و میثم قشلاقی با وجود کسب مدال جهانی و آسیایی در تورنمنت بلغارستان موفق به کسب مدال نشدند. این موضوع در آستانه مسابقات کسب سهمیه المپیک در ایتالیا نگران‌کننده نیست؟
یک بار زمانی که مربی تیم ملی بودم تورنمنت بلغارستان را تجربه کردم. تورنمنتی که تقریبا از سطح خوبی برخوردار است و تیم‌های خوبی در آن شرکت می‌کنند. در دوره‌ای که در این مسابقات شرکت کردیم از 8 بوکسور تیم ملی 5 نفر موفق به کسب مدال شدند. بچه‌های ما برای کسب سهمیه المپیک باید نفرات خوبی را ببرند و موافق هستم که این تورنمنت زنگ خطری برای ما بود. دیگر نمی‌توانیم مباحثی مانند جوان‌گرایی را در مسابقات کسب سهمیه مطرح کنیم.
جوان‌گرایی که در تیم ملی صورت نگرفته است و تقریبا ترکیب حاضر در این مسابقات از حضور ملی‌پوشان با سابقه تشکیل شده بود.
متاسفانه موافق هستم که جوان‌گرایی در تیم ملی نداشتیم. بوکس ما کاری در رده‌های پایه نکرده است. در حال حاضر نفرات تیم نونهالان ما بعد از مسابقات قهرمانی آسیا در خانه هستند و هیچ اردو و برنامه مناسبی برای آنها نداریم. طلای رده نونهالان اگر قرار است تبدیل به مدال آسیایی و جهانی شود باید به صورت مداوم در اردو باشد.
موضوع دیگر اینکه با وجود حضور فونتانا در ایران، سرمربی ما در تهران ماند و مربی دیگر کوبایی با تیم اعزام شد. بهتر نبود تیم ملی با سرمربی اصلی کوبایی در این مسابقات حاضر می‌شد تا فونتانا به شناخت بهتری نسبت به ملی‌پوشان دست پیدا کند؟
به نظر من در حال حاضر فونتانا نمی‌تواند سرمربی تیم ملی باشد؛ چراکه هیچ شناختی نسبت به تیم ندارد. بهتر است در حال حاضر و در مسابقات کسب سهمیه ایتالیا، فونتس سرمربی تیم ملی باشد. فونتس حدود دو ماه در کنار بچه‌ها بوده و در چند اردو و یک تورنمنت حضور داشته است. باید ببینیم فونتانا تا چه زمانی قرار است در ایران بماند اما در ظاهر به نظر می‌رسد که او قرار است چهار ماه در کنار تیم ملی باشد. در این شرایط او به دنبال این است که پول خود را بگیرد و در یک مسابقه گزینشی المپیک با تیم ملی شرکت کند و بعد خداحافظ. حالا در این مدت استراحت هم کرد چه بهتر؛ چراکه اصلا برای او این مسائل مهم نیست. فدراسیون هیچ برنامه‌ریزی درستی ندارد و در حال حاضر نیز مربیان کوبایی را به ایران آورده تا بگوید ما کار خود را کردیم. با این شرایط مربی کوبایی که سهل است، بهترین مربی دنیا هم با یک یا دو ماه نمی‌تواند کار خاصی انجام بدهد. فونتانا شناختی از بچه‌های ما ندارد و امکان دارد با توجه به زمان کوتاه تا مسابقات فشار بیش از اندازه‌ای به بچه‌ها وارد کند و نتیجه آن حتی برعکس شود.
بوکس ما جوان‌گرایی نکرده است و از طرفی نفرات مطرح ما نیز از شرایط خوب دور شده‌اند. با این شرایط این موضوع برای ما خطرناک نیست؟
فدراسیون در این مدت فقط در زمینه حضور مربیان زیاد در کنار تیم ملی خوب عمل کرده است! هر کسی که با حسینی سلام و علیک داشته، باید یک سفر با تیم ملی برود. به شخصه اعتقاد دارم در آستانه مسابقات گزینشی المپیک نباید دست به ترکیب تیم ملی زد. ما در این لحظه نمی‌توانیم جوان‌گرایی داشته باشیم. البته زمانی یک جوان به‌عنوان نابغه حضور پیدا می‌کند و همه مدعیان را شکست می‌دهد که داستان آن متفاوت است. باید در این شرایط تیم اصلی را در شرایط تمرینی و روحی خوبی قرار می‌دادیم و بچه‌ها را به چند تورنمنت خوب اعزام می‌کردیم تا با شرایط خوب در مسابقات شرکت کنیم. این یک برنامه است و یک برنامه دیگر نیز می‌توانست این باشد که امیدی به کسب سهمیه نداشته باشیم و دست به جوان‌گرایی بزنیم که داستان آن متفاوت است. فدراسیون با مردم روراست باشد و درخصوص چشم‌انداز تیم ملی صحبت کند. من هیچ برنامه‌ای از سوی فدراسیون نمی‌بینیم.
به نظر شما مربیان کوبایی از تمام توان خود استفاده نمی‌کنند؟
احساس من این است که مربیان خارجی نیز می‌دانند چند ماه بیشتر در ایران نیستند و در این شرایط دلسوزی نخواهند داشت. وقتی من یک قرارداد سه ماه ببندم همه‌چیز خود را رو نخواهم کرد و می‌دانم خوب یا بد سه ماه دیگر خواهم رفت. ما هیچ برنامه‌ای نه‌تنها درخصوص مربیان بلکه در مورد بوکسورها هم نمی‌بینیم. بوکسورهای ما به هر حال باید به فکر آینده خود باشند و یک لیگ درست و حسابی باشد که بتوانند با حضور در آن از لحاظ مالی و فنی دچار منفعت شوند.
برگزاری مسابقات لیگ را بعد از چند سال چطور می‌بینید؟
حسین رحمتی مدیر تیم‌های ملی دو تیم را به لیگ آورده است و سایر تیم‌ها نیز با فشار رئیس فدراسیون در مسابقات شرکت کردند. بعضی از مسابقات لیگ را که نگاه کردم، افتضاح است و سطح مسابقات در حد مسابقات استانی هم نیست. این مسابقات اصلا شکل لیگ را ندارد و فقط با برگزاری این مسابقات به دنبال پرکردن تقویم فدراسیون هستند تا بگویند لیگ را هم برگزار کردیم. خیلی از قهرمانان در لیگ شرکت نمی‌کنند؛ چون قراردادی نبستند. می‌گویند تیمی که رحمتی آورده است به بوکسورها پول می‌دهد و سایر تیم‌ها پولی نمی‌دهند. با این شرایط طبیعی است که بوکسورهای خوب رایگان در لیگ شرکت نکنند. دوستان فقط دور هم نشستند و بدون مهیاکردن زیرساخت‌ها فقط گفتند که لیگی برگزار کنیم. هدف اصلی لیگ باید پیدا کردن چهره‌های شاخص، در کوران مسابقات قرار گرفتن قهرمان و کسب منافع مالی و درآمد برای ورزشکاران و مربیان باشد، اما دوستان فقط دنبال یک جنبه آن و جمع‌آوری رزومه هستند تا بگویند به قول‌های خود عمل کردند.
با این شرایط به نظر شما کسب سهمیه المپیک در مرحله نخست در ایتالیا یا در مرحله نهایی در تایلند ممکن است؟
فقط در صورت داشتن شانس و قرعه خوب، شانس کسب سهمیه المپیک داریم. هنوز خیلی از نفرات خوب سهمیه المپیک را کسب نکردند. فکر می‌کردم مسابقات قاره‌ای اروپا و آمریکا برگزار شده و نفرات مطرح سهمیه گرفتند اما شنیدم هنوز مسابقات قاره‌ای آنها برگزار نشده و برای کسب سهمیه در ایتالیا حاضر خواهند شد. با این شرایط کسب سهمیه المپیک خیلی سخت است. البته توانایی بچه‌های تیم ملی را کم نمی‌بینم و همه بوکسورهای ما توانایی کسب سهمیه دارند اما این موضوع نیازمند آماده‌سازی مناسب و حضور در تورنمنت‌های خوب است. نباید فقط توقع داشته باشیم بچه‌های ما بدون فراهم بودن شرایط مناسب سهمیه بگیرند. برای بچه‌های تیم ملی چه شرایطی فراهم شده است؟ بسیاری از بچه‌ها به فکر شغل، آینده و درآمد هستند.
بهتر نبود به جای حضور دو مربی خارجی از یک مربی استفاده می‌کردیم و به جای آن به بچه‌ها حقوق پرداخت می‌کردیم؟
ما در این شرایط اصلا نیاز به مربی خارجی نداشتیم. فدراسیون فقط برای ساکت کردن مدعیان سرمربیگری تیم ملی، مربی خارجی آورد.
چرا در حال حاضر نیاز به مربی خارجی نداریم؟
وقتی ما در مهیاکردن امکانات ابتدایی مشکل داریم، نیاز به مربی خارجی نداریم. یک زمان آسبال کوبایی که یکی از مربیان خوب خارجی بود به ایران آمد که البته همین دوستان او را فراری دادند. آسبال با ورود به ایران از مسابقات قهرمانی کشور و انتخابی تیم ملی جوانان، بوکسور به تیم ملی دعوت کرد. وقتی هم که آسبال از ایران رفت، بدنه اصلی تیم ملی نفراتی مانند مجتبی فرجی، همایون امیری و خیلی‌های دیگر بودند که توسط آسبال به تیم ملی دعوت شدند. مربی خارجی حال حاضر ما که زمانی ندارند. مربیان کوبایی حال حاضر برای تفریح به ایران آمده‌اند. یکی از این مربیان برای بررسی زیرساخت‌های کیش به این شهر سفر و یک هفته تفریح کرده بود. برای این مربیان دلار هزینه می‌شود و فکر می‌کنم این مربیان با هزار دلار بتوانند در کوبا خانه بخرند. در حال حاضر آنها در ایران نشسته‌اند و هیچ‌کاری نیز از آنها نمی‌کشیم و فردا نیز دوستان خواهند گفت که مربی خارجی آوردیم و بچه‌ها نتوانستند نتیجه بگیرند. باید تاکید کنم که بچه‌های ما مقصر نیستند و با حضور در یک تورنمنت نباید توقع نتایج درخشان داشت. وقتی در انتخابی تیم ملی حسین رحمتی به‌عنوان مدیرفنی در کنار مربی نشسته است که هیچ شناختی از بوکس ندارد، نباید توقع کسب نتیجه داشت. مدیرفنی ما اصلا نمی‌داند چه ضرباتی صحیح زده می‌شود یا چه بوکسوری تکنیک دارد. شنیدم در انتخابی تیم ملی داوری خواب بوده است و برای اعلام برنده شیر یا خط انداختند. در این شرایط نسل خوب ما نتیجه نمی‌گیرد و از بوکس زده می‌شود و این به خاطر حضور فردی خواهد بود که حقش این مسئولیت نیست. در این شرایط نیز دیگر کسی دلش برای بوکس نمی‌سوزد. چرا باید یکی مانند صمدی در خانه بنشیند و فردی مدیرفنی تیم ملی شود که تنها رزومه‌اش در بوکس مترجمی مربی خارجی است. البته ایشان حتی بلد نبود ضربات بوکس را ترجمه کند و در این شرایط همه‌کاره فدراسیون است و حتی تورنمنت‌ها را برای تیم ملی انتخاب می‌کند. سوال من از حسینی این است که چرا رحمتی یک گزارش عملکرد از حضور بوکسورها در تورنمنت بلغارستان و تمرینات نمی‌دهد؟ برای این فدراسیون روزهای خوبی نمی‌بینم و هر جای فدراسیون را که دست می‌گذارم تا یک نکته مثبت ببینم، متاسفانه چیزی نمی‌بینم.