زهرا طیبی، خبرنگار گروه نقد روز: امنا، مبنا، شانا، جمنا، اسم‌های مخففی که در شب و روزهای نزدیک به انتخابات مجلس، بیشتر از درون جناح اصولگرایی بیرون می‌آید و اعضای آن از انتشار لیست اجماعی خبر می‌دهند و بعد از گذر انتخابات مجلس آن دوره هم این اجماع‌ها به طور کلی محو می‌شود، تا در برگزاری انتخابات‌ها در دور بعدی مجلس با اسامی جدیدی در انتخابات حضور پیدا کنند. در این دوره نیز اجماع‌هایی تحت عنوان مبنا و امنا بار دیگر در فضای سیاسی کشور مورد توجه قرار گرفته است. اجماع امنا بیشتر ذیل جریان شریان به فعالیت می‌پردازد و میثم نادی، مدیر روابط عمومی دیوان محاسبات و مقداد زکی‌زاده، مدیر فعلی روابط عمومی دیوان محاسبات ازجمله افرادی بودند که این ائتلاف انتخاباتی را تحت عنوان امنا ایجاد کردند. در سمت دیگر نیز اعضای شورای ائتلاف نیروهای انقلاب با حضور قالیباف و حداد عادل، اجماعی تحت عنوان مبنا را شکل دادند. تا اینجا و برمبنای آنچه اعضای این اجماع‌ها گفتند، قرار است لیست‌های جدایی نیز منتشر کنند. فارغ از لیست‌بندی و اختلافاتی که در این حوزه میان اصولگرایان وجود دارد، موضوعی که شاید بیش از اینها مورد توجه قرار دارد این است که اساسا چقدر این گروه‌بندی و اجماع‌ها برای مردم و افکارعمومی موضوعیت دارد و آیا اصلا تفاوت خاصی میان این گروه‌بندی قائل هستند یا خیر. در واقع می‌توان گفت این گروه‌بندی تنها در میان خود آنها موضوعیت دارد و افکار عمومی را چندان درگیر نمی‌کند. با این همه اما برخلاف تاکیدات زیادی که نسبت به نگرانی در باب افزایش مشارکت وجود دارد، گروه‌های سیاسی همچنان روی ریل سیاسی‌کاری و باندبازی‌های سیاسی حرکت می‌کنند؛ امری که در شرایط فعلی علاوه‌بر اینکه تاثیر مثبتی روی افزایش مشارکت نخواهد داشت، حتی در مواردی منجر به گذاشتن اثر منفی روی آن خواهد شد. موضوعی که در میان اظهارنظرهای انتخاباتی مورد غفلت قرار گرفته این است که اساسا این گروه‌های سیاسی با اسم‌ها و عنوان‌های مختلف چه برنامه‌ای برای بهتر شدن عملکرد مجلس دوازدهم دارند و قرار است کدام یک از دغدغه‌های فعلی مردم را در مجلس مورد توجه قرار بدهد، امری که به‌نظر می‌رسد چندان مورد توجه احزاب و گروه‌های سیاسی قرار ندارد و در میان دغدغه‌ها برای تشکیل لیست با سرلیستی نمایندگان مجلس، اساسا مورد غفلت قرار می‌گیرد.
نگاهی که درمورد تعدد این نام‌ها از جانب افراد درون جبهه اصولگرایی وجود دارد، این است که تعدد این نام‌ها و اجماع‌های مختلف ذیل این نام‌ها در قالب تکثر در کارزار انتخاباتی تحلیل می‌شود که در این نگاه اتفاقا امر مثبتی نیز به شمار می‌رود. این نگاه یکی از اشتباهات جریان اصولگرایی به شمار می‌رود؛ چرا‌که اساسا تکثر در انتخابات در قالب تعدد اجماع‌ها و اسم‌های مخفف تعریف نمی‌شود؛ این امر آنجا معنا پیدا می‌کند که مردم به وضوح این را درک کنند که فضا برای حضور همه شخصیت‌ها و افراد از سلایق مختلف سیاسی فراهم است و آنها امکان حضور و نقش‌آفرینی دارند و افراد می‌توانند با توجه به سلایق سیاسی که دارند به افراد مورد نظر خود رای بدهند و اصطلاحا با بحران نمایندگی مواجه نیستیم. موضوع دیگر اینکه اساسا تعدد اجماع‌ها بدون داشتن ایده‌ای متفاوت از دیگری معنایی ندارد؛ تکثر ناظر به ایده‌های مختلف برای تصمیم‌گیری و سیاستگذاری برای کنش و اقدام سیاسیون معنا پیدا می‌کند، مانند آنچه که در نگاه اصولگرایی و اصلاح‌طلبی وجود دارد، در واقع این تفاوت ایده‌هاست که منجر به جدایی این دو گروه‌سیاسی از یکدیگر می‌شود، در حالی که وجه مشخص و متفاوتی که در میان این اجماع‌ها درون جبهه اصولگرایی وجود دارد، اختلاف نظرها در قالب باندبازی‌های سیاسی است که میان این افراد و شخصیت‌ها وجود دارد، براین اساس در این قالب، نمی‌توان تکثر را در این اجماع‌ها جست‌وجو کرد، درواقع تعدد این اجماع‌ها چیزی بیشتر از ادامه اختلافات درون‌جناحی اصولگراها برای سهم‌خواهی و ورود به مجلس را به افکارعمومی منتقل نمی‌کند. به همین بهانه به سراغ برخی از نمایندگان و اعضای گروه‌های سیاسی رفتیم و با ابوالقاسم جراره، دبیر کل حزب شریان و امیر ابراهیم رسولی، سخنگوی شورای ائتلاف، گفت‌وگو کردیم که در ادامه می‌خوانید.
برای خواندن متن کامل گزارش، اینجا را بخوانید.