از اواخر دهه ۸۰ اتفاق جالبی در نحوه برگزاری کنسرت‌ها رخ داد؛ آن هم برگزاری کنسرت‌ها در دو سانس بود. در صورتی که برگزاری کنسرت در دو سانس امر رایجی در سایر کشورهای دنیا نیست؛ اگر برایتان سوال است که مگر برگزاری دو سانس کنسرت در یک شب چه مشکلی دارد؟ رامین صدیقی (موسس نشر موسیقی هرمس ) مفصل پاسخ می‌دهد.
رامین صدیقی که در برگزاری رویدادهای بین‌المللی دستی بر آتش دارد، می‌گوید: «در جهان برگزاری کنسرت‌ها به صورت پیاپی، عموماً در قالب رویدادهایی مانند فستیوال رخ می‌دهد؛ به این صورت که در روز شاید چند کنسرت برگزار شود که بخش عمده‌ای از تماشاچیان آنها می‌توانند، ثابت باشند اما در سانس‌های مختلف هنرمندان متفاوتی روی صحنه می‌روند. درحقیقت تماشاچیان می‌توانند با خرید یک بلیت چند اجرا را ببینند. اما این‌گونه نیست که مثلا یک گروه دو یا سه بار بصورت پیاپی به روی صحنه برود.»
او ادامه می‌دهد: «برگزاری کنسرت‌ها در دو سانس طی یک شب از هر دو منظر اجرایی و هنری نامطلوب است. تصور کنید اگر کنسرتی در یک سالن هزار نفره در تهران طی دو سانس برگزار شود که معمولا هم امکانات پارک کردن وسایل نقلیه به اندازه کافی وجود ندارد، تعداد زیادی از مخاطبان که با ماشین شخصی به آنجا می‌روند، دچار مشکل خواهند شد. زمانی که مخاطبان، بعد از اتمام سانس اول قصد خروج از مکان را دارند، با آمدن مخاطبان سانس دوم مواجه خواهند شد و این امر موجب ایجاد هرج و مرج می‌شود. تصور کنید مخاطبان سانس اول باید سالن و پارکینگ را تخلیه کنند تا برای مخاطبان سانس دوم فضا ایجاد شود ولی از آنجایی که این کار، زمان‌بر است، مخاطبان سانس دوم درگیر ترافیک می‌شوند و در جای پارک به مشکل می‌خورند.»
صدیقی درباره دیگر دلایل درست نبودن برگزاری کنسرت در دو سانس طی یک شب به منظر اجرایی معتقد است: «از بحث پارکینگ و ترافیک هم که بگذریم، یکی دیگر از مشکلات آماده کردن سالن برای سانس دوم است؛ چراکه زمان کافی برای تمیز کردن سالن و قرار دادن هر چیزی بر سر جای خود نخواهند بود.»
از صدیقی درباره دلایل برگزاری کنسرت در دو سانس سوال کردیم که او در ابتدا گفت که «دلایل برگزارکنندگان بیشتر اقتصادی است و توجیه‌شان هم این است که باتوجه به بالا بودن هزینه‌ها، با پرداخت مبلغ کمتری برای اجاره، می‌توانند دو بار از آن فضا استفاده کنند و مخارج خود را تأمین کنند.»
او در ادامه درباره سختی‌های برگزاری تور کنسرت می‌گوید: «البته اگر پای حرف‌های هر کدام از هنرمندانی که تورهای طولانی برگزار می‌کنند، بنشینید، جملگی از فرسایشی بودن این کار هم می‌گویند. اجرای روی صحنه حالا چه تئاتر باشد و چه موسیقی، کار سنگینی است.»
صدیقی همچنین توضیح داد که برگزاری تورهای کنسرت طولانی مدت جای ریسک برای هنرمندان باقی نمی‌گذارد؛ به این صورت که هنرمند حتی اجازه مریض شدن ندارد؛ زیرا مثلا اگر قرار باشد گروهی به مدت ۱۰ شب در شهرهای مهم آمریکای جنوبی در استادیوم‌های ۶۰ هزار نفره روی صحنه برود، قائدتا برای آن کنسرت‌ها سرمایه‌گذاری سنگینی صورت گرفته و هیچ‌کدام از هنرمندان نمی‌توانند به علت گرفتگی صدا یا شکستگی انگشت یا بی‌حوصلگی کنسرت را لغو کنند؛ زیرا لغو هر کدام از این کنسرت‌ها خسارت و تبعات زیادی به همراه خواهد داشت. بنابراین برگزاری تور کنسرت، علاوه بر خستگی اجرا، این فشار روانی را هم به همراه خواهد داشت که خود موجب خستگی مضاعف می‌شود. در حقیقت این افراد در مدت برگزاری تور، حق ندارند که حتی مشکل خانوادگی یا مشکل معده پیدا کنند و یا سرما بخورند.»
او با بیان اینکه برگزاری تور کنسرت در یک بازه زمانی طولانی مدت مسئولیت سنگینی روی دوش هنرمندان می‌گذارد، می‌گوید: «گاه ممکن است خود ما که در این حرفه هستیم، با هنرمندان گروهی که در تور هستند، ملاقات داشته باشیم و برایمان سوال شود که چرا اعضای گروه دست نمی‌دهند! مگر وسواس دارند؟ اگرچه که این‌گونه نیست و این افراد باید برای کنسرت دادن سالم بمانند و از خود محافظت کنند.»
صدیقی توضیح می‌دهد: «بارها دیده‌ایم که اخباری مبنی بر پلی‌بک یک گروه یا خواننده منتشر می‌شود که واکنش‌های منفی را به همراه دارد؛ اگرچه یکی از دلایل این اتفاقات خستگی آن خواننده یا گروه است که در نتیجه خستگی کیفیت کار آنها افت خواهد کرد؛ البته این در صورتی است که آن خواننده یا گروه توانایی اجرای زنده را داشته باشند؛ به هر حال برخی این توانایی را ندارند.»
از صدیقی پرسیدیم که آیا علت این نوع از فعالیت صرفا اقتصادی است؟ که معتقد است: «مگر مسائل اقتصادی مهم نیست؟ اتفاقا این امر اشکالی ندارد. هنرمند باید چگونه زندگی کند؟ به طور حتم از همین راه! ایراد گرفتن به این نوع از فعالیت هنرمندان موسیقی در ایران مانند این است که بپرسیم چرا کارمندان بانک هر روز سر کار می‌روند؟»
او ادامه می دهد: «هنرمندان موسیقی در ایران به جز برگزاری کنسرت یا تدریس و کارهای پروژه‌ای، درآمد دیگری ندارند؛ حتی اگر هنرمندی با دو اثر جدید هم دوباره روی صحنه رود، هیچ اشکالی ندارد و حق آنها است؛ زیرا برای ساخت همان دو آهنگ هم چند ماه کار کرده‌اند و حق دارند آن را برای مخاطبانشان اجرا کنند.»
منبع: ایسنا