سیدمهدی طالبی، خبرنگار گروه جهان‌شهر: مقامات رژیم‌صهیونیستی و به‌ویژه وزیر جنگ این رژیم، پس از ناکامی در غزه و عدم‌دستیابی به اهداف اعلام‌شده، برای رهایی از فشار افکار عمومی و پنهان‌سازی شکست تحقیربارشان، برای لبنان خط‌و‌نشان می‌کشند. اینکه چگونه ارتش رژیمی که در جنگ با منطقه تحت محاصره زمینی، هوایی، دریایی و حتی زیرزمینی غزه، دستاوردی نداشته و حالا برای یک گروه قدرتمند که فاقد تمام محدودیت‌های مقاومت در غزه است، چنگ و دندان نشان می‌دهد، تنها در انحصار صهیونیست‌هاست. هم فرماندهان جنگ غزه که مقامات آمریکایی‌ هستند و هم مقامات صهیونیستی به‌خوبی آگاهند که چرخش از جنوب به‌سمت شمال، چه تبعاتی برای رژیم به همراه خواهد داشت. اگر در جنگ غزه، جبهه مقاومت با تدبیر و هوشمندانه به جنایات رژیم پاسخ می‌داد و از گسترش دامنه جنگ پرهیز می‌کرد، با ماجراجویی صهیونیست‌ها، دیگر پرهیز از گسترش دامنه جنگ در روی زمین معنایی نخواهد داشت. این یعنی به‌جز جبهه شمالی و جنوبی، حداقل مقاومت عراق و ارتش یمن نیز وارد جنگ با رژیم خواهند شد. این جدا از ضرباتی است که حزب‌الله به رژیم وارد خواهد کرد. این‌بار مقاومت برای یک درس بزرگ به صهیونیست‌ها آماده شده است. بیش از یک‌دهه پیش سیدحسن نصر‌الله دبیرکل حزب‌الله در گفت‌و‌گو با المیادین گفته بود اگر اسرائیل به ما حمله کند، ما «به دفاع بسنده نخواهیم کرد.» روزی به رزمندگان گفتم که آماده باشید «شاید روزی بیاید که ما وارد الجلیل شویم.» این مساله هنوز هم به قوت خود باقی است و جزئی از گزینه‌های ماست. جنگ با حزب‌‌الله، گزینه بسیار دردناکی برای صهیونیست‌ها خواهد بود و حتی این امکان وجود دارد که شعله‌های آن به داخل سرزمین‌های اشغالی نیز کشیده شود. اکنون صهیونیست‌ها توانسته‌اند بخشی از آوارگان را در نقاطی دور از جبهه جنگ اسکان دهند، ولی با آغاز جنگ در شمال، تا غلاف غزه هیچ منطقه‌ای نیست که صهیونیست‌ها در امان باشند. آن وقت شاید آنها مجاب شوند به زادگاه اصلی خودشان بازگردند.

چرا صهیونیست‌ها لبنان را به جنگ تهدید می‌کنند؟
حملات مقاومت به اهداف رژیم در شمال فلسطین اشغالی به پایگاه‌های نظامی محدود می‌شود، پس از آنکه صهیونیست‌ها در چند مورد دست به اقدام علیه غیرنظامیان لبنانی زدند، مقاومت تهدید کرد غیرنظامیان را دربرابر غیرنظامیان هدف قرار خواهد داد. این موضوع نشان می‌دهد مقاومت تاکنون درگیری‌ها را به‌سمت مناطق مسکونی نکشانده و اگر در مواردی این اتفاق رخ داده، مقطعی و در مقابله به مثل با هدف‌گیری غیرنظامیان بوده است.
با وجود این، شهرک‌نشینان صهیونیست شمال را بیشتر به خواست خود و نه درخواست دولت ترک کرده‌اند. هرچند دولت در برهه‌ای به‌تدریج ساکنان شهرک‌های صهیونیست‌نشین را در نواره‌هایی به عرض سه و سپس هشت کیلومتر از شهرک‌ها خارج کرد اما این پدیده موقتی بود.
رژیم در ابتدا نگران بود مقاومت قصد دارد از شمال نیز آنچه را در 7 اکتبر رخ داد، تکرار کند. به همین دلیل تصمیم گرفت ساکنان نگران شمال را به مناطق داخلی‌تر تخلیه کند. بااین‌حال به‌مرور دریافت چنین اقدامی را از روی اضطراب انجام داده و حمله‌ای درکار نیست؛ علاوه‌بر آنکه هزینه‌های اسکان این شهرک‌نشینان با بودجه دولتی نیز سر به فلک گذاشته‌اند. حالا اما شهرک‌نشینان می‌گویند به شمال باز نمی‌گردند. آنچه آنها را نگران ساخته، وقوع عملیاتی مشابه 7 اکتبر است؛ چه اینکه حملات مقاومت به شمال فلسطین اشغالی نیز تنها یک روز بعد از روز 8 اکتبر آغاز شده و این همزمانی به هراس افزون‌تر شهرک‌نشینان شمال منجر شده است. آنها می‌گویند در شرایطی که مقاومت لبنان روزانه به مواضع نظامی شمال حمله می‌کند نمی‌توانند به توانایی ارتش برای بازدارندگی دربرابر مقاومت اعتماد کنند. شرط شهرک‌نشینان برای بازگشت، عقب‌نشینی مقاومت به شمال رودخانه لیطانی است.

محدوده مورد منازعه کجاست؟
رودخانه لیطانی دارای دو نیمه است؛ در نیمه اول از شمال به سمت جنوب جاری است و در نیمه دوم که در جنوب لبنان قرار می‌گیرد، از شرق به غرب جریان می‌یابد. رژیم اصرار دارد مقاومت به پشت این رودخانه عقب‌نشینی کند و در سمت جنوبی آن حضور نداشته باشد. طول رودخانه 140 کیلومتر است که بخشی از آن در جنوب قرار دارد. فاصله این رودخانه تا مرزهای فلسطین اشغالی در نقاط مختلف از پنج تا 30 کیلومتر است.

ادامه مطلب را اینجا بخوانید.