فاطمه بریمانی، خبرنگار گروه جهان‌شهر: جنگنده‌ها، توپخانه‌ها و تسلیحات سنگین در جنگ یک منطقه را نابود می‌کند اما باعث پیروزی نمی‌شود. در جنگ حرف آخر را ارتشی می‌زند که روی زمین مستقر است و منطقه را تثبیت کرده است. در جنگ غزه، با وجود بمباران گسترده مناطق مسکونی و تبدیل شمال غزه به ویرانه‌ای کامل، صهیونیست‌ها حتی با تانک‌ها و نفربرهای زرهی نیز ناتوان از تسلط بر زمین هستند. برای فلسطینی‌ها و راکت‌های یاسین 105، هیچ هدفی به شیرینی تانک‌های مرکاوا نیست. رزمندگان غزه با همین راکت‌ها تیپ گولانی را از غزه فراری داد و صهیونیست‌ها را ناچار کرد بدون سر و صدا، به دنبال عقب‌نشینی از منطقه غزه باشد. صهیونیست‌ها برای سرپوش بر این رسوایی 90 روزه، ماجراجویی‌هایی هم در منطقه با ترور چند فرمانده مقاومت از ایران و حماس کردند اما آنها هم نتوانستند شکاف‌های داخلی ایجادشده در سرزمین‌های اشغالی را سامان دهند. برای بسیاری از تحلیلگران درباره آینده این جنگ ابهام وجود دارد اما برخی دیگر به‌ویژه کسانی که شناختی از جبهه مقاومت دارند معتقد به پیروزی این جبهه در جنگ هستند؛ چراکه اسرائیل با وجود کمک‌های تسلیحاتی و فرماندهی آمریکا نتوانست به هیچ یک از اهداف ازپیش‌تعیین‌شده‌اش دست پیدا کند. سه‌شنبه هفته گذشته دانشکده حقوق و علوم‌سیاسی دانشگاه تهران میزبان نشستی مجازی با عنوان «آینده جنگ غزه» و با ارائه سامی العریان، رئیس مرکز مطالعات اسلام و امور بین‌الملل دانشگاه زعیم استانبول بود. متن کامل این نشست را در ادامه می‌خوانید.

جنگ میان اسرائیل و مردم غزه از 7 اکتبر شروع نشده، بلکه یک و نیم قرن است که این درگیری ادامه دارد. پس از شکل‌گیری دولت-ملت بعد از پیمان وستفالی، یهودی‌ها به گرایش‌های ناسیونالیستی اهمیت بیشتری دادند. در نیمه قرن نوزدهم با اندیشه هرتزل، این گرایشات به‌وضوح مطرح شد که یهودیت را از یک دین به یک قوم تبدیل کرده بود. همزمان با این موضوع در آغاز قرن بیستم، دو مساله برای فلسطین مهم شد؛ یک موضوع بحث یهودیان و موضوع دوم هم حول محور یک سوالی بود که برای قدرت‌های آن موقع مانند فرانسه و انگلیس درباره خاورمیانه مطرح شد. این قدرت‌ها مدت‌های طولانی با اعراب، کشورهای اسلامی و مردم مسلمان مشکل داشتند. کشورهای اروپایی به این فکر افتادند که با شکل‌گیری یک دولت یهودی هر دو مشکل، یعنی هم مشکل یهودیان و نژادپرستی -که نسبت به یهودی‌ها طی قرن‌ها شکل گرفته بود و موضوعی که هرتزل مطرح کرده بود- و هم موضوع اعراب و مسلمانان که با آغاز قرن بیستم و افول امپراتوری عثمانی، مهم شده بود را به‌طور همزمان حل کنند.
رشد 13 برابری صهیونیست‌ها در 30 سال
بر همین اساس از سال 1918 که 50 هزاریهودی در فلسطین بودند، تا سال 1948 این رقم 13 برابر شد و به 650 هزار یهودی رسید. افزایش این تعداد به دلیل فرصت مهاجرت غیرقانونی‌ای بود که انگلیس برای یهودیان فراهم کرده بود. در سال 1948 جمعیت فلسطینی‌ها حدود یک میلیون و 350 هزار الی یک و نیم میلیون نفر بود. جمعیت یهودیان هم 650 هزار نفر بودند که حدود 750 هزار فلسطینی از این تعداد از طریق پاکسازی نژادی توسط صهیونیست‌ها آواره شدند.
اسرائیل یک دولت نظامی است و برای مشکلاتش هم راه‌حل‌های نظامی انتخاب می‌کند. در سال 1948 که 78 درصد خاک فلسطین را اشغال کرد و در سال 1967 فلسطین را به اشغال کامل درآورد. برخلاف آن چیزی که عوام می‌گویند فلسطینی‌ها سرزمین‌هایشان را نفروختند. بالاترین آمارهایی که برای فروش سرزمین وجود دارد، 6.5درصد است. از سال 1993روند صلح موسوم به اسلو آغاز شد.

ادامه مطلب را اینجا بخوانید.