نعیمه موحد: سروکار هرکس که با بیمارستان و مراکز درمانی بیفتد، حتما دقایق و ساعاتی پراسترس را سپری خواهد کرد. این استرس و نگرانی برای فرد مورد مداوا، گاهی کنترل امور را از دست فرد خارج می‌کند و اینجا اولین کسی که برای تخلیه خشم و ناراحتی در دسترس است کادر درمان است.
تا اینجای کار به نظر روندی طبیعی می‌آید. همراه بیمار مضرب است و کادر درمان مشغول و البته خسته. هر درگیری لفظی بین این دو با کمی سعه صدر و دعوت به آرامش از طرف حاضرین در صحنه ختم به خیر می‌شود. اما چالش ماجرا جاییست که تنش ختم به خیر نشود و کار بالا بگیرد. در واقع همان جایی که هدف همراه بیمار تخلیه استرس و خشم خود نیست، بلکه پشت ماجرا بزهکاری و عمل خلاف قانون جریان دارد.
هفته گذشته محمد خواهانی پرستار بخش اورژانس بیمارستان شهید جلیل یاسوج هنگام ارائه خدمت در شیفت، مورد حمله همراهان بیمار قرار گرفت و با ضربات چاقو به شدت مجروح شد. هم اکنون حال این پرستار مساعد است اما ماجرا بازتاب زیادی به خصوص در فضای مجازی داشت و درحالی که کادر درمان به شدت از این اتفاق گله می‌کرد، از آن روز تاکنون دو پرستار دیگر در همین بیمارستان مورد ضرب و شتم همراهان بیمار قرار گرفته‌اند.
بررسی علت این موارد نشان می‌دهد که بیمار و همراهان او از کادر درمان درخواست غیرقانونی برای موارد حقوقی یا عدم اطلاع به پلیس در مراجعه بعد از نزاع را داشته‌اند و وقتی درخواست آنها توسط کادر درمان رد شده، اقدام به ضرب و جرح کرده‌اند.
در مواردی که در ماه‌ها و سالهای گذشته نیز اتفاق افتاده است، بسیاری از اوقات، علت درگیری بزهکاری بیمار یا همراهان او بوده است. بیماری که از یک نزاع جان سالم به برده و وقتی تحت مداواست، برای ادامه دعوا و حتی گرفتن جان او به بیمارستان لشکرکشی می‌شود. بیماری که توسط پزشکی مداوا شده و دشمنان خانوادگی او پزشک را برای عمل به وظیفه‌اش ضرب و شتم کرده‌اند و.... .
جدای از اینکه رابطه بین بیمار و درمانگر، در مکان پراسترسی مثل بیمارستان یا کلینیک درمانی نیاز به آموزش و فرهنگسازی از سمت دوطرف دارد، در موارد اخیر به نظر می‌رسد ضعف پیگرد قانونی و خیال راحت متعرضین از نبود قانونی که جرم آنان را پیگیری کند، منجر تعرض به کادر درمان شده است. اتفاقی که توسط این متعرضین می‌توانست در هر مکان دیگری هم بیفتد، اما وقتی پای محیط درمانی وسط باشد که ماهیت کار در آن خستگی روحی و جسمی افراد را به دنبال دارد، قانون باید سفت و سختتر اجرا شود.
اگر جامعه پزشکی در مراکز درمانی احساس امنیت نداشته باشد، تبعات این ناامنی، در قدم اول گریبانگیرنظام سلامت کشور خواهد شد.