۱۷ هزار و ۴۹۰ مرد و زن و کودک بی‌گناه. هفده هزار و چهارصد و نود پیر و جوان و نوجوان و طفلی که خانه‌‌هایشان بر سرشان خراب شد. از بیت حانون و بیت لاهیا در شمال، تا البریج و النصیرات در مرکز و رفح و تل‌السطان در جنوب نوار غزه حالا دیگر هر خانواده فلسطینی «خانواده شهید» محسوب می‌شود. قهرمانان صبور و مقاومی که یا عزیزی از دست داده‌اند یا خود، شاهد و بازمانده‌ای از یک فاجعه‌اند. نباید گذاشت حرف زدن درباره این نسل‌‌کشی بی‌سابقه از اولویت افکار عمومی جهان خارج شود. در روز و شب‌هایی که سازمان‌های بین‌المللی کاری جز بیانیه خواندن برای مردم سرزمین‌ زیتون و زعتر نکردند باید تا می‌توانیم روایت‌گر درد آن ۶۰۰۰ مادر و پدری باشیم که طفل خردسال و معصومشان را با دستان خود به خاک سپردند.