سیدجواد نقوی، خبرنگار گروه ایده حکمرانی: سکوت فی‌نفسه می‌تواند یک کنش قلمداد شود و چه‌بسا بهترین کنش‌ها- به‌خصوص زمانی که ابتذال به نهایت خودش می‌رسد. بالطبع هنگام‌هایی نیز هست که سکوت می‌شود بدترین واکنش و نمود و نشانه‌ای بی‌تدبیری؛ کجا؟ وقتی که جهان پیرامونی دچار تحولات وسیع و جنگ می‌شود. کار اهل اندیشه و فکر در چنین مقطعی این است که افق‌گشایی کرده و سعی کند تا حد ممکن از جهان جدیدی که روبه‌روی انسان معاصر است، رمزگشایی کنند. در کشور ما درحالی‌که صحنه این جنگ نابرابر کاملا مشخص است و در وضعیتی که تظاهرات‌های چندصدهزار نفری از اندونزی گرفته تا فرانسه و حتی در خود آمریکا در حمایت از فلسطینی‌ها برپاست، بسیاری از اهل فکر یا سکوت کرده‌اند یا دست‌کم مواضعی گرفته‌اند که نسبت به این وضعیت شفاف، مبهم است. همین موضوع‌ها سبب شده درپی چرایی‌اش با سجاد صفارهرندی گفت‌و‌گو کنیم که در ادامه می‌خوانید.

*برخی فکر می‌کنند جمهوری اسلامی «طوفان الاقصی» را راه انداخته که جایزه نوبل صلح نرگس محمدی را به حاشیه ببرد!

*وقتی سرتاسر این تاریخ را در آفریقا، آسیا، هند یا سرزمین‌های اسلامی و ایران خودمان مرور می‌کنید، می‌بینید که یک تاریخ پر از خشونت و جنگ و خون‌ریزی بوده است. چطور ممکن است آدم اهل‌نظری فکر کند، غایتی که از این مسیر حاصل شده است، می‌تواند دردها و مسائل اساسی بشریت را تسکین بدهد؟

*ن فکر می‌کنم که در واقع آن صورت‌بندی‌های ایدئولوژیک قبلی که توسط همین دوستان ارائه شده است و آن تصویر رویابافانه از واقعیت جهان مدرن، در به وجود آمدن چنین عوارضی بی‌تاثیر نیست. چون آن ایده‌ها و بحث‌ها به‌خصوص وقتی در نسخه‌های عامه‌گرایانه و عامه‌پسند خودش در فضای اجتماعی سرریز می‌کند و به ابزارهای ایدئولوژیک و گاردهای محافظتی ذهنی بعضی افراد [بدل] می‌شود، به یک دگما و چیزهای سفت و سختی تبدیل می‌شود که حتی به صاحبان اولیه خودش هم رحم نمی‌کند.

*ولو اینکه حرف جنایتکارانه‌ای است، صادقانه‌تر است. اینکه می‌گویند همین بچه‌های کوچک را باید بکشیم؛ چراکه وقتی بزرگ شدند قرار است عضو حماس شوند؛ به نظرم اینها با همه جانی بودن‌شان درست دارند می‌فهمند که مساله اینجا مساله گروگان گرفتن یک شهر یا منطقه توسط یک گروه چندده هزار نفری نیست، مساله این است که آن گروه چند ده هزار نفری، دارد اراده و خواستی را نمایندگی می‌کند که به نقطه‌ای رسیده که دیگر از چیزی نمی‌ترسد و به‌خاطر این نترسیدنش آزاد است. هرچند که دارد بهای این آزادی را به‌شدت با جان خودش و با خون خودش می‌پردازد ولی آزادترین نقطه جهان است.

*دوستی از دوستان مشترک ما که ساکن فرانسه هست دیدم که چند وقت پیش، توییتر خودش را دی‌اکتیو و غیرفعال کرده است. از او جریان را پرسیدم و گفت که فضا به‌شدت پلیسی و بگیر و ببند است و به همین خاطر گفتم توییترم را دی‌اکتیو کنم تا یک وقت نروند و در توییترم چیزی ضداسرائیل پیدا کنند و برای کارم مشکلی پیش بیاید و از نان خوردن بیفتم.

برای خواندن متن کامل گفت‌وگو، اینجا را بخوانید.