مهدی منصرف، خبرنگار: به‌دنبال عملکرد پرانتقاد تیم ملی تکواندو در بازی‌های آسیایی هانگژو و مرحله سوم رقابت‌های گرندپری 2023، چهارشنبه 27 مهرماه جلسه کمیته فنی فدراسیون تکواندو برگزار شد و سرانجام اعضای کمیته فنی به قطع همکاری با بیژن مقانلو رسیدند. موضوعی که روز شنبه این هفته به‌صورت رسمی از سوی سرمربی تیم ملی اعلام شد تا پرونده دومین حضور مقانلو در مسئولیت سرمربیگری تیم ملی نیز به‌پایان برسد. پس از این تصمیم نیز مجید افلاکی دستیار بیژن مقانلو به‌عنوان سرمربی موقت تیم ملی تا فینال رقابت‌های گرندپری انتخاب شد تا پس از این رقابت‌ها کمیته فنی درخصوص آینده تیم ملی تصمیم بگیرد. محمد باقری‌معتمد، دارنده مدال نقره المپیک 2012 لندن که آخرین مدال تکواندوی ایران را در المپیک کسب کرد در گفت‌وگو با «فرهیختگان» درخصوص قطع همکاری با مقانلو و آینده تیم ملی صحبت کرد. صحبت‌های دارنده مدال طلا و نقره جهان، طلای بازی‌های آسیایی، دو مدال طلا، یک نقره و یک برنز آسیا و مربی سابق تیم ملی را در ادامه بخوانید.
روند نتایج ضعیف تیم ملی سرانجام باعث قطع همکاری با بیژن مقانلو شد.
ابتدا باید بگویم که مقانلو بدون هیچ عذرخواهی فرار رو به جلو می‌کند. در یک‌سال و نیم گذشته این نتایج ضعیف کسب شد و اگر جای رئیس فدراسیون بودم خیلی زودتر از اینها این تصمیم را می‌گرفتم. اگر قرار به فرصت دادن بودن باید یک یا دو بار این اتفاق می‌افتاد؛ نه اینکه چهار، پنج بار فرصت بدهیم.
اعتقاد دارید که این همکاری باید خیلی زودتر به پایان می‌رسید؟
خیلی دیر این اتفاق افتاد و باید زودتر از اینها به فکر تغییر می‌افتادند. اعتقادی به تغییرات ندارم، اما وقتی سرمربی با مربیان تعامل ندارد باید زودتر این تصمیم گرفته می‌شد. متاسفانه مقانلو نتوانست مدیریت و توقعات را برآورده کند. ایشان گفته که به‌خاطر حفظ حرمت تصمیم به قطع همکاری با تیم ملی گرفتم، اما سوال این است که چه حرمتی؟ مقانلو سابقه مربیگری خود را هم زیر سوال برد. در دوره اول حضور مقانلو تیم ملی یک‌بار در سال 2015 قهرمان جهان شد، اما در المپیک 2016 ریو نتیجه نگرفت. بعد از 6 سال دوباره به‌عنوان سرمربی انتخاب شد و نتایج مقطع دوم مربیگری او نیز مشخص است. این‌جوری صحبت کردن خیلی بد است و باید اشتباه خود را بپذیریم. مربیان بزرگ دنیا در رشته‌های مختلف وقتی نمی‌توانند نتیجه بگیرند و کمک کنند حداقل یک عذرخواهی می‌کنند و این توقع از ایشان نیز وجود داشت.
در ناکامی این دوره و روند نزولی تکواندوی ایران فقط مربیان مقصر هستند؟
خیلی سال است که ما در تیم ملی مشکل داریم و نتیجه آن نیز المپیک 2016 و 2020 بود، اما بعد از المپیک توکیو در یک دوره نسل جوانی درحال معرفی شدن بود و من نیز افتخار داشتم که مربی تیم ملی باشم. در آن مقطع یک‌سری جوانان را معرفی و درحال کار کردن روی آنها بودیم که تغییر و تحولات فدراسیون اتفاق افتاد و مقانلو سرمربی شد و این نفرات را به نام خود زد. به خدا دلسوز تکواندو هستم و دنبال جایگاه هم نیستم، اما اگر مقانلو کمی با کمک‌های خود تعامل داشت و به مربیان کنارش بها می‌داد این اتفاقات نمی‌افتاد. متاسفانه بعد از المپیک 2016 ریو نیز مقانلو ناکامی خود را گردن مهدی بی‌باک انداخت. او هیچ وقت در مواقع شکست مسئولیت‌پذیر نبوده و این خیلی بد است و امیدوارم درس عبرتی برای آینده باشد.
مقانلو پس از قطع همکاری با تیم ملی اعتقاد دارد که ما همچنان کسب شانس کسب سهمیه المپیک پاریس از طریق رنکینگ و مسابقات گرنداسلم را داریم.
اگر ایشان هنوز سرمربی تیم ملی بود چنین حرفی می‌زد؟ شانس کسب سهمیه یک بحث است و بحث دیگر روند تیم بود که خوشایند نبود. در این مدت کوتاه هم اتفاق خاصی نمی‌افتاد. بارها مصاحبه کردم و گفتم وقتی شانس کسب سهمیه از طریق رنکینگ را نداریم، بچه‌ها را به گرندپری نبرید و آنها را ترسو بار نیاورید. این روند که در گرندپری شرکت می‌کردیم تا رنکینگ بچه‌ها را بهتر کنیم تا در مسابقات قاره‌ای با حریفان ضعیف‌تر روبه‌رو شویم، درست نبود. این ترس باعث شده بچه‌ها در مقابل حریف اسم و رسم‌دار نتوانند مسابقه را در بیاورند. برای مسابقات قاره‌ای کیفیت مهم است و ما می‌توانستیم با توجه به شانس دو سهمیه روی دو نفر تمرکز بیشتر می‌کردیم تا سهمیه بگیرند. اگر از این دو نفر در المپیک یک نفر نیز مدال بگیرد یک مدال است. تنها شانس‌های ما برای کسب سهمیه درحال‌حاضر آرین سلیمی در گرنداسلم است که اگر روزش باشد با کسب مدال طلا یا نقره سهمیه را کسب و برای سهمیه دوم باید در مسابقات قاره‌ای شرکت کنیم و اگر این اتفاق نیفتد نیز آخرین شانس ما کسب دو سهمیه در مسابقات قاره‌ای خواهد بود.
مجید افلاکی به‌عنوان سرمربی انتخاب شد که این انتخاب نیز موافقان و مخالفان خود را داشت.
فدراسیون کسی را ندارد و فکر می‌کنم به‌خاطر اینکه گزینه‌ای وجود نداشت، به افلاکی رسیدند تا اینکه یک مربی با تفکرات جدید را انتخاب کنند. فکر می‌کنم قرار است تا پایان فینال گرندپری سرمربی باشد، اما از قرارداد ایشان اطلاعی ندارم. تکواندو در مجموع روز خوشی ندارد که فکر کنیم با رفتن مقانلو، افلاکی بتواند کاری بکند کارستان. با توجه به دو رویداد آخری که نتیجه نگرفتیم شرایط ما سخت است و امیدوارم افلاکی نخواهد کارهای مقانلو را تکرار کند تا ضربه بخورد.
مقانلو عنوان کرده که فقط خواستار اختیار کامل سرمربی بوده است. موضوعی که به‌نظر می‌رسد به‌خاطر دخالت در کارش بوده است.
در بازی‌های آسیایی دیدم که رئیس فدراسیون از بالا صحبت می‌کرد و بازیکنان به مربی توجه نمی‌کردند. طبیعی است به مقانلو بربخورد و این حرفش درست است. اگر آقای ساعی ادعا سرمربیگری دارد وارد کار فنی شود و اشکالی هم ندارد. کاری که رسول خادم انجام می‌داد. خادم آنقدر توانایی در خودش می‌دید که همزمان رئیس فدراسیون و سرمربی تیم ملی بود و نتیجه هم می‌گرفت. نمی‌گویم ساعی بیاید نتیجه هم می‌گیرد ولی اگر ادعایی دارد می‌تواند این کار را انجام بدهد. بازیکن به‌خاطر اینکه ساعی رئیس فدراسیون است مجبور است بالا را نگاه کند و این موضوع را من در بازی‌های آسیایی دیدم.
به‌نظر شما با حضور افلاکی نیز این اتفاق ادامه خواهد شد؟
شاید این اتفاق بیفتد. می‌دانم تعامل آقای افلاکی بیشتر از مقانلو است و روحیات ایشان را می‌شناسم. فکر می‌کنم روحیات و تعامل ایشان بیشتر است و امیدوارم بتواند در این شرایط سخت موفق باشد.
شما بارها عنوان کردید که به حضور سرمربی اعتقادی ندارید، فکر می‌کنید بعد از مرحله فینال گرندپری امکان حضور چند مربی در تیم ملی وجود دارد یا باز هم سرمربی جدید انتخاب خواهد شد؟
زمان زیادی را از دست دادیم و این حرف من برای دوسال پیش بود، حتی قبل از حضور به‌عنوان مربی در تیم ملی نیز گفتم که به حضور سرمربی در تیم ملی اعتقاد ندارم. دلیل این موضوع پیشرفت کشورهایی است که سرمربی ندارند و از چند مربی استفاده می‌کنند. کسی که بخواهد کمک کند در قالب مربی هم می‌تواند، به‌خصوص در شرایطی که متاسفانه بین مربیان در ایران «منم‌منم» زیاد است و همه خود را بالاتر از دیگران می‌دانند. تکواندو را همین «منم‌منم» کردن‌ها به این روز انداخت.
شما یکی از منتقدان پولادگر بودید و انتظار می‌رفت با حضور ساعی به‌عنوان یک قهرمان از ایشان حمایت کنید، اما همچنان در این فدراسیون منتقد هستید.
هم زمان پولادگر و هم در این مقطع همیشه انتقاد فنی کردم و به مسائل شخصی افراد کاری ندارم. همه ما بالاخره مشکلات شخصی در زندگی داریم، اما همیشه انتقاد فنی کرده‌ام، چون دلسوز تکواندو هستم و همه‌جا گفته‌ام که نان مرا تکواندو نمی‌دهد و دستم هم در جیب فدراسیون نیست. همیشه به‌خاطر سال‌ها حضور در این رشته دلم می‌سوزد. زمان پولادگر هم انتقاد می‌کردم، اما ایشان تمایل داشت به تیم ملی کمک کنم که رفتم و کمک کردم. خصومت شخصی با کسی ندارم. همین الان هم بخواهند، کمک می‌کنم. یوسف کرمی سه، چهارماه پیش زنگ زد و گفت محمد حرف نزن. او گفت با هادی صحبت کرده و ساعی گفته مصاحبه‌های مرا ببیند. به یوسف هم گفتم که انتقاد فنی کردم، اما ساعی همه انتقادات فنی را به پای خصومت شخصی می‌گذارد.
یعنی اگر به شما پیشنهاد همکاری بدهند باز اگر مشکل فنی وجود داشته باشد، انتقاد خواهید کرد؟
چرا نباید انتقاد کنم؟ مگر کسی بالای سر من است. باید به ظرفیتی برسیم که انتقادات را بشنویم، به‌طور مثال چرا مقانلو نباید اشتباهاتش را قبول کند و دوپهلو حرف بزند. زمانی که سرمربی بود هیچ حرفی نمی‌زد و حالا که بیرون است هم دوپهلو حرف می‌زند.
به‌عنوان یک سوال کلی چقدر در عدم نتیجه‌گیری تیم ملی برای فدراسیون نقش قائل هستید؟
به‌طور کلی هم مشکلات به فدراسیون باز می‌گردد. چیدمان فدراسیون از ابتدا در بحث سرمربیگری و مربیان اشتباه بود. اگر یک مقدار رفیق بازی را کنار می‌گذاشتند شرایط بهتر می‌شد. نمی‌گویم باید به ما فرصت می‌دادند، اما می‌توانستند حداقل بگویند تا جهانی مکزیک فرصت دارید. آنقدر پررو نبودیم که اگر نتیجه نمی‌گرفتیم توقع ادامه دادن داشتیم. قربانی خصومت‌های شخصی شدیم تا رفیق‌های خود را بیاورند. بینید از آن زمان چند کمک مربی عوض شده است و این به‌خاطر چیدمان اشتباه بود. در این زمان کم تا المپیک پاریس هم هنوز سهمیه ما روی هواست. اگر خدایی نکرده سهمیه هم نگیریم باید در فدراسیون را ببندیم.