فرهیختگان: در زمانی کم‌تر از بیست و چهار ساعت، دو مربی ایرانی با تدابیر نصفه و نیمه‌شان، دو شکست دردناک را برای والیبال و فوتبال ایران رقم زدند. نکته جالب در مورد این دو نتیجه، شباهت عملکرد عطایی و عنایتی است. دو مربی که واضح بود در قواره موقعیت کاری‌شان نیستند اما با سخاوت بی‌موقع فدراسیون، به جایی تکه زدند که به آن‌ها تعلق نداشت. 

در همان ست اول بازی ایران و آلمان، وقتی پسران تیم ملی به سختی تلاش کردند تا اختلاف امتیاز را با حریف جبران کنند، «خطای آرایش تیمی» اتفاق افتاد و به راحتی یک امتیاز از ایران گرفت. کدام تیم در این سطح از والیبال را می‌شناسید که در یک موقعیت حساس، چنین خطایی داشته باشد؟ اواخر ست دوم هم وقتی سرویس عالی گروزر پس از برخورد به اسفندیار به بیرون از زمین رفت و آلمان را صاحب امتیاز کرد، عطایی وقت استراحت گرفت تا فقط این جمله را بگوید:«وقتی سرویس بیرونه، جاخالی بدین که توپ بهتون نخوره!». چقدر شبیه رضا عنایتی که انگار تازه می‌خواست راه و رسم سرزنی را به ارسلان مطهری یاد بدهد. 

عنایتی، المپیک را از ایران گرفت و مدال بازی‌های آسیایی را به هم باد داد. عطایی هم همه قوای والیبال ایران برای طلای بازی‌های آسیایی جمع کرد تا با یک شکست زودرس از راوی خستگی روبروی آلمان، شانس رسیدن به سهمیه المپیک برای تیمی که روزی رویای سکوی المپیک را در ذهن داشت به حداقل برسد. عملکرد دو نفر، تجسم کاملی از شکست خوردن شعار حمایت از مربی داخلی است. دو چهره مطلقا ناکام که هواداران فوتبال و والیبال را به نقطه بیزاری از انتخاب‌های فدراسیون رسانده‌اند.