زینب مرزوقی، خبرنگار گروه نقد روز: در سال 1933 هرسنت و همکارانش براساس قرارداد دولت وقت ایران با موسسه شرق‌شناسی شیکاگو، کاوش‌هایی در تخت جمشید و توسط این موسسه شرق‌شناسی انجام شد. تمام تمرکز این هیات در هنگام کاوش، روی بناهای موجود در تخت جمشید بود. از طرف دیگر حجم خاک‌برداری زیاد بود و کارگران نیز اکثرا درحال جابه‌جایی خاک بودند. همچنین از سوی دیگر نیز کار بسیار آرام پیش می‌رفت. برای همین کارگران در مسیر شرقی بناها یک خط ریلی جهت حمل‌ونقل خاک احداث کردند. تا سه سال گذشته هم در تخت جمشید این وسایل حمل‌ونقل ریلی و آهن‌آلات دیده می‌شد. کارگران در قسمت شمال‌شرقی صفحه تخت جمشید درحال انجام کار بودند که به‌طور اتفاقی مجموعه بزرگی از الواح را از قسمت استحکامات نظامی و از دو اجاقی که کنار یکدیگر بودند، پیدا می‌کنند. این کشف، حتی روند عادی کاوش را دچار وقفه می‌کند. پس از آن قرار بر این شد که برای مطالعه بیشتر، این الواح به موسسه شرق‌شناسی شیکاگو ارسال شوند. در بررسی‌ها و مطالعات انجام شده توسط موسسه شرق‌شناسی شیکاگو، این آرشیو بزرگ‌ترین آرشیو به‌دست‌آمده از هزاره اول قبل از میلاد در خاور نزدیک و باروی تخت جمشید است. متن تابلت‌ها و نقش مهرهای باقی‌مانده روی آنها، نگاه تازه‌ای را در پیش‌روی مباحث مربوط به هنر پارسی هخامنشی، مذهب و آداب و رسوم اجتماعی باز کرد. برای خواندن ادامه این گزارش اینجا کلیک کنید.