فرهیختگان: هواداران سپاهان حق دارند که «عصبانی» باشند. بردن 4 بازی متوالی در لیگ برتر، اصلا ساده نیست و از دست دادن 4 امتیاز به راحتی، قطعا رنج بزرگی به این هوادارها تحمیل می‌کند. با این حال این عصبانیت، باید کجا خرج شود؟ تجمع در مقابل دفتر نمایندگان مجلس یا استانداری اصفهان، دقیقا قرار است چه کمکی به این تیم کند؟ چرا سپاهانی‌ها به سراغ اصلی‌ترین دلیل روبرو شدن با این رای تلخ نمی‌روند؟ 
قانون نقل و انتقالات-درست یا غلط- در این تابستان به همه باشگاه‌ها ابلاغ شد. همه هم موظف بودند چنین قانونی را رعایت کنند. چرا استقلال باید بهترین زمان خرید بازیکن را از دست بدهد اما تیمی مثل سپاهان به راحتی بازیکن جذب کند؟ چرا پرسپولیس باید در حسرت مهاجم باشد اما سپاهان همه مهاجم‌های شاخص لیگ را یک جا جمع کند؟ هواداران تیم اصفهانی، باید از رفتار مدیران باشگاه خودشان شاکی باشند. مدیرانی که در تابستان بی‌محابا به دنبال خرید بازیکن بودند. غافل از اینکه همین تیم استعدادهای جوانی مثل حسین‌نژاد یا آریا یوسفی دارد. مگر ساکت و دوستان‌اش نمی‌دانستند که امضای قرارداد «دلاری» با بازیکن ایرانی ممنوع شده است؟ مگر آن‌ها نمی‌دانستند که میزان افزایش دستمزد یک بازیکن نمی‌تواند ظرف یک سال بیشتر از 25 درصد باشد؟ آن‌ها به شکل آگاهانه‌ای قانون را نقض کرده‌اند. در شرایط عادی چنین ماجرایی، باید به استعفای دسته جمعی مدیران سپاهان منجر شود. هر چند که آن‌ها مثل همیشه، دیگران را متهم به تضعیف تیم خودشان خواهند کرد.  
فدراسیون فوتبال سفت و سخت پای این قانون ایستاده است. چرا که می‌داند اگر امروز کوتاه بیاید، سقف بودجه نیز به سرنوشت سقف قرارداد دچار می‌شود. شاید تنها ایراد بزرگ این رای، منافات آن با مسائل مطرح شده از سوی رئیس فدراسیون فوتبال باشد. مهدی تاج صریحا اعلام کرده بود که اگر تیمی سقف را رعایت نکند، بازی‌هایش سه بر صفر خواهند شد اما جریمه فعلی سپاهان، خیلی سبک‌تر از چیزی است که باید باشد. متهم کردن فدراسیون یا کمیته انضباطی، چیزی به جز آدرس غلط نیست. هواداران سپاهان هم نباید فریب چنین فضایی را بخورند. مطالبه اصلی آن‌ها در چنین شرایطی، باید توضیح خواستن از مدیران باشگاه باشد. مدیرانی که همین چند وقت قبل، با افتخار از دور زدن قانون حرف می‌زدند!