رضا غلامی، استتاد دانشگاه: کنش سیاسی از نوع اصلاح‌گرایانه، لازمه حرکت انقلاب اسلامی و نظام برآمده از آن است و اختصاصی به جریان یا حزب سیاسی خاصی ندارد.
همه علاقه‌مندان به انقلاب با هر پایگاه فکری و گرایش سیاسی‌ای می‌توانند با رویکرد اصلاحی به انقلاب و نظام بنگرند و در این جهت گام بردارند و کسی نمی‌تواند به نام دفاع از انقلاب و نظام، رویکردها یا گام‌های اصلاح‌گرایانه را محدود کند.
با این حال، مساله اینجاست که هرگونه کنش سیاسی برای اصلاح حتی اگر به نام اصولگرایی صورت گیرد لزوما صادقانه نیست و هستند افرادی که با لباس اصلاح و در همسویی دانسته یا نادانسته با خصم انقلاب تیشه به ریشه انقلاب اسلامی زده و در جدول براندازی نظام بازی می‌کنند. از سوی دیگر حرکت‌های اصلاح‌گرایانه هر قدر دلسوزانه باشد، تحقق‌بخش نیت عاملان آنها نیست و می‌تواند به ضدخود تبدیل شود. به نظر می‌رسد سلامت و سودمندی حرکت‌های اصلاحی در ایران نیازمند تامین حداقل 15 خصیصه و ویژگی زیر است:
1. به جمهوریت نظام و رأی و تصمیم اکثریت مردم احترام بگذارد.
2. اسلام را به‌عنوان روح حاکم بر ملت-دولت ایران و مقوه محرکه ملت ایران پاس بدارد.
3. استقلال کشور را صیانت و جلوی مداخله و نفوذ مستقیم یا غیرمستقیم بیگانه در مقدرات کشور را سد کند.
4. آزادی‌های فردی، حقوق اجتماعی مردم و موازین اخلاقی را به‌صورت کامل رعایت کند و هدف را توجیه‌گر وسیله نداند.
5. عدالت اجتماعی را به منزله خون در رگ‌های جامعه و عنصر حیات‌بخش کشور قلمداد کرده و به تحقق حداکثری آن ملتزم باشد.
6. به قانون اساسی به‌عنوان میثاق ملی و محقق‌کننده اراده ملت ایران در جمیع مفاد آن مومن باشد.
7. از رهبری معظم انقلاب و هدایت‌های او به‌مثابه تضمین‌بخش جمهوریت و اسلامیت نظام پاسداری کند.
8. انسجام ملی در عین وجود تنوع و تکثر در نظرات، سلایق و ذائقه‌ها را رمز حیات نظام بداند و از ایجاد هرگونه شکاف اجتماعی جلوگیری کند.
9. فراهم کردن بستر مشارکت سیاسیِ حداکثری در چهارچوب قانون را حافظ جمهوریت و اسلامیت نظام قلمداد کند و باب انحصارگرایی را به روی خود و یارانش ببندد.
10. سرزمین ایران و ملت شریفش را پاره تن خود بداند و کوچک‌ترین گزند به آن را حرام تلقی کند.
11. از دروغ‌بافی، تحریف (کم و زیاد کردن) واقعیت‌ها و بازی با افکار عمومی با هدف پیروزی بر رقیب و دستیابی به قدرت پرهیز کند.
12. منافع ملی و مصالح عمومی را بر منافع سیاسی خود و یاران یا هم‌حزبی‌هایش مقدم بدارد.
13. قانون‌گرایی و برابری همگان در برابر قانون را حتی اگر به زیان خود، یاران و هم‌حزبی‌هایش باشد سرلوحه همه کنش‌های اجتماعی و سیاسی‌اش در نظر بگیرد.
14. خوشی و آرامش مردم و بهره‌مندی عموم مردم از زندگی‌ای تهی از فقر، محرومیت و عقب‌ماندگی را یک اصل غیرقابل خدشه بداند.
15. ضمن التزام به عقلانیت آغوش خود را به روی نقدهای مشفقانه و عالمانه که لازمه مانایی عقلانیت است باز نگه دارد.