مهدی منصرف، خبرنگار: نوزدهمین دوره مسابقات جام‌جهانی بسکتبال از روز گذشته به صورت رسمی آغاز شد. رقابت‌هایی که برای اولین بار در سه کشور ژاپن، فیلیپین و اندونزی با حضور 32 تیم برگزار می‌شود. تیم ملی کشورمان پیش از این در سال‌های 2010، 2014 و 2019 حضور در این رقابت‌ها را تجربه کرده است و در دوره گذشته موفق شد با وجود کسب رتبه بیست‌وسومی به‌عنوان بهترین تیم آسیایی مجوز حضور در المپیک 2020 را دریافت کند. ملی‌پوشان کشورمان در شرایطی در رقابت‌های این دوره حضور دارند که با تیم‌های برزیل، ساحل‌عاج و اسپانیا همگروه هستند و در نخستین مسابقه از ساعت 13:15 امروز به مصاف برزیلی خواهند رفت که دو بار عنوان قهرمانی را در سال‌های 1959 و 1963 تجربه کرده است و در سال 2014 نیز با تیم کشورمان همگروه بود. ساحل‌عاج دومین حریف‌مان است و این امیدواری وجود دارد تا ملی‌پوشان روز دوشنبه 6 شهریورماه مقابل این تیم موفق به کسب پیروزی شوند. مصاف با اسپانیا، مدافع عنوان قهرمانی و رنک یک دنیا، آخرین دیدار ما در مرحله گروهی خواهد بود. ماتادورها نیز مانند برزیل در تاریخ برگزاری این مسابقات موفق به دو عنوان قهرمانی شدند و همانند دو حضور قبلی تیم کشورمان در جام‌جهانی، این بار نیز همگروه ما هستند و چهارشنبه به مصاف تیم کشورمان خواهد رفت.
علاوه‌بر اهمیت مسابقات جام‌جهانی این رقابت‌ها با توجه به توزیع سهمیه المپیک نیز برای تیم کشورمان اهمیت بسیاری دارد و ملی‌پوشان در صورتی که بخواهند همانند المپیک گذشته در معتبرترین رویداد ورزشی جهان حضور داشته باشند، باید موفق به کسب عنوان بهترین تیم آسیایی این رقابت‌ها شوند. اتفاقی که با توجه به حضور ژاپن، چین، لبنان و فیلیپین به راحتی اتفاق نخواهد افتاد. برای بررسی شرایط تیم ملی بسکتبال در آستانه مسابقات جام‌جهانی با محمدمهدی ایزدپناه به صحبت پرداختیم. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با کاپیتان و سرمربی سابق تیم ملی کشورمان را در ادامه بخوانید.
نخستین دیدار تیم ملی بسکتبال در جام‌جهانی مقابل برزیل را چطور می‌بینید؟
خوشحالم که یک تعداد جوان به تیم ملی راه پیدا کردند و این را نقطه عطف برای بسکتبال این مملکت می‌دانم. سه بازیکن باتجربه در کنار تعدادی جوان در این مسابقات حضور دارند و این می‌تواند شروع خوبی برای بسکتبال ما باشد که به آینده خوشبین باشیم. در گروهی قرار گرفتیم که شرایط تیم‌ها مشخص شد. اسپانیا شرایطش با همه تیم‌ها متفاوت است و برزیل در بازی‌های تدارکاتی عملکرد نسبتا قابل قبولی ارائه داده و حریف سختی برای ما خواهد بود. ساحل‌عاج، دیگر تیم گروه خواهد بود و ما در سنوات گذشته نشان دادیم که می‌توانیم مقابل تیم‌های آفریقایی برنده باشیم. اگر بچه‌ها بتواند خود را پیدا کنند و با توجه به جوانی از لحاظ دوندگی شرایط خوبی داشته باشند، می‌توانیم بازی قابل قبولی مقابل برزیل داشته باشیم. برد تیم ملی برزیل برای ما سخت است و باید تعارف را کنار بگذاریم. تعدادی از مهره‌ها و بازیکنان تاپ ما رفته‌اند و بردن برزیل برای ما رویاپردازی خواهد بود ولی با پتانسیلی که در بچه‌ها خصوصا جوانان می‌بینیم، اگر خود را باور کنند می‌توانند بازی خوبی انجام بدهند. در دوره‌های گذشته یک بازی خیلی خوب مقابل اسپانیا انجام دادیم و زیر 10 امتیاز مغلوب آن تیم شدیم. موضوعی که نشان می‌دهد پتانسیلی در بچه‌ها وجود دارد و اگر خودباوری نیز داشته باشند شاید در یک شب استثنایی حریف بسیار قدرتمندی برای برزیل باشیم. نباید امید را از دست بدهیم ولی کار سخت است. دوست دارم بچه‌ها با امید به میدان بروند؛ چراکه گروه ما مثل گروه‌های دیگر خیلی سخت نیست و با یک تلاش مضاعف شاید بتوانیم کاری بکنیم. امیدوارم بچه‌ها ساحل‌عاج را ببرند و با برزیل بازی قابل قبولی ارائه بدهند. اگر هم در این تورنمنت سربلند بیرون نیاییم با توجه به حضور جوانان خوب می‌توانیم به آینده امید داشته باشیم.
چقدر امیدوارید مانند دوره گذشته با کسب عنوان بهترین تیم آسیایی موفق به کسب سهمیه المپیک 2024 پاریس شویم؟
خیلی کار سختی است. ژاپن در حال حاضر تیم فوق‌العاده‌ای شده است و به نظر من این تیم همراه با چین اختلاف‌شان را با ما زیاد کردند. باید تلاش کنیم به این تیم‌ها برسیم. با این تیم جوان کسب سهمیه المپیک شاید خیلی دور از تصور باشد؛ مگر اینکه جوانان ما کاری بکنند کارستان. فکر می‌کنم اگر انسجام تیمی باشد جوانان ما بتوانند برای همه تیم‌ها خطرناک باشند، اما در حال حاضر ژاپن و چین از دیگر تیم‌های آسیایی بهتر هستند.
هاکان دمیر، سرمربی ترکیه‌ای در اردیبهشت ماه سال جاری به‌عنوان سرمربی تیم ملی تا پایان بازی‌های آسیایی انتخاب شد. به نظر شما در صورتی که نتایج تیم ملی رضایت‌بخش نباشد، باید به این مربی باز هم فرصت بدهیم؟
به هیچ وجه نباید نتیجه‌گرا باشیم. اشتباهی که بسکتبال در سالیان گذشته کرد، تعویض سریع سرمربیان بود. در مقطعی نیستیم که بخواهیم به نتیجه‌گرایی فکر کنیم و در حال بازسازی بسکتبال هستیم. تمرینات دمیر را ندیدم، اما از روند انتخاب تیمش به‌عنوان یک پیشکسوت راضی هستم. او شهامت داشت و جوانان خوبی را انتخاب کرد و نشان داد برنامه‌ریزی بلند مدت دارد. از بازیکنان قدیمی حامد حدادی، ارسلان کاظمی و البته بهنام یخچالی را دارد که همانند حامد و ارسلان بازیکن خیلی پا به سن گذاشته‌ای نیست. او در کنار این بازیکنان آقاجانپور، امینی، آقامیری، علی‌اکبری و بقیه را دارد که اگر خودشان را باور کنند به اعتقاد من کم از ستاره‌های دهه گذشته نیستند. با تعدادی از این بازیکنان مانند واحدی، آقامیری، آقاجانپور و گریگوریان و اکبری در سال 96 در تیم نوجوانان کار کردم و اینها در کنار سه بازیکن باتجربه می‌توانند تیم دونده و جنگنده‌ای باشند. سبک انتخاب تیم توسط دمیر را می‌پسندم و او در حال برنامه‌ریزی برای سالیان آینده است و باید به او زمان بدهیم.
یکی از تصمیمات جنجالی دمیر در انتخاب تیم، کنار گذاشتن محمد جمشیدی بود. این موضوع را چطور دیدید؟
در اینکه جمشیدی سالیان سال برای تیم ملی زحمت کشیده و کمک کرده است هیچ شکی نیست ولی مربیگری امری سلیقه‌ای است. هر مربی با توجه به اهدافی که دارد تیم خود را انتخاب می‌کند و با آن نقطه نظرات نفرات خود را انتخاب کرده و همه باید تمکین کنند. در حال حاضر تیم ملی در مسابقات است و همه -حتی جمشیدی- وظیفه داریم از تیم ملی حمایت کنیم. به هر حال این موضوع نیز سلیقه است و شاید من سرمربی بودم، جمشیدی را انتخاب می‌کردم و مصطفی هاشمی بود، او را انتخاب نمی‌کرد. روی این موضوع زیاد اظهارنظر نمی‌کنم و ما باید به سلیقه دمیر احترام بگذاریم.
یکی از انتقادات به نحوه آماده‌سازی تیم ملی باز می‌گردد و برخی کارشناسان اعتقاد دارند؛ اینکه ما دیدارهای تدارکاتی مناسبی نداشتیم؟
در این دو، سه دهه معمولا تیم‌های ملی را خوب حمایت نکردیم و بازی‌های خوبی نگذاشتیم. در این زمان کوتاهی که دمیر آمد و بازی‌های که گذاشته شد، برنامه‌ریزی برای جام‌جهانی نیست. برای جهانی باید از چند سال قبل برنامه داشت و ظرف چند ماه دمیر که سهل است و بزرگ‌تر از او نیز نمی‌تواند شرایط ایده‌آل را ایجاد کند. به اعتقاد من زمان کوتاه و تعداد مسابقات کم بود و همین می‌تواند لطمه بزند. شکل بازی‌های تدارکاتی نیز به این شکل بود که دمیر به دنبال سنجیدن بازیکنان بود و با در نظر گرفتن این موضوع تعداد بازی‌ها کم بود. امیدوارم برای مسابقات آتی شرایط بهتر از این باشد و تیم‌های ما با شرایط بهتر در مسابقات شرکت کنند.
به نظر شما چه تیم‌هایی مدعی قهرمانی این دوره هستند؟
اسپانیا و فرانسه مدعی هستند. کانادا نفرات خوبی از NBA آورده است و آمریکا تیم هوشمندانه و جوانی را آورده است، اما یک مقدار متزلزل نشان داد. با این وجود شانس اول قهرمانی تیم آمریکا است.