فاطمه بریمانی ورندی، خبرنگار گروه اندیشه با اعظم آهنگر در  خصوص لایحه حجاب گفت‌وگو کرده که گزیده‌هایی از آن را در ادامه می‌خوانید:

* در اول انقلاب حکومت در مساله حجاب ورود مستقیم داشت. در سال 62 در دوران نخست‌وزیری میرحسین موسوی، قانون اجباری بودن حجاب در انظار عمومی مطرح شد.

* در دوران آقای خاتمی تغییری به‌وجود آمد. آقای خاتمی با شعار آزادی آمده بود و تغییری در فضای فرهنگی جامعه ایجاد شده بود. تغییرات پوشش دختران را من خودم در ابتدای دانشگاه تا پایان دوره دانشگاه دیدم.

* ما در جامعه درخصوص حجاب با یک تشنج مواجه هستیم. دلیل این تشنج همه‌اش داخلی نیست و همه‌اش هم خارجی نیست.  

*  یک‌سری می‌بینیم که سیاست‌ها انقباضی است مانند دوران احمدی‌نژاد و رئیسی و یک سری مانند دوران خاتمی و روحانی انبساطی است. این انقباض و انبساط که رخ می‌دهد، نتیجه‌اش همین بحرانی است که با آن مواجهیم.

* باید به این نکته توجه داشت که چیزی تا تبدیل به عادت، رسم و عرف شود یا کاری که بخواهد نهادینه شود، بین پنج تا هشت سال زمان می‌برد. 

* در آن زمان که حجاب اجباری شد خیلی‌ها از ایران رفتند و آنهایی که مانده و مخالف بودند تحصن می‌کردند، اما نهایتا حجاب از ادارات و مدارس شروع شده و پس از آن در بستر جامعه اجباری شد.

* البته درخصوص وضع قانون هم باید توجه داشته باشیم که اگر خیلی سفت و سخت باشد با مقابله مواجه خواهد شد. مساله پوشش باید قانونی شود اما اگر این قانون بینابین باشد قطعا می‌تواند تاثیر‌گذار باشد.

* اگر صرفا جریمه مالی باشد، می‌شود همان قانون‌فروشی که کرباسچی درمورد شهر تهران و تراکم اجرا می‌کرد. اینکه پول داشته باشی می‌توانی بی‌حجاب باشی و جریمه‌اش را پرداخت کنی. هر چه هم پولدار‌تر باشی آزاد‌تر خواهی بود. بچه فقیر اجازه بی‌حجاب شدن ندارد چون پول ندارد که جریمه بدهد! و این شکاف، شکاف بسیار خطرناکی است.

* بهتر است دولتمردان بخشی از تامین مالی شبکه‌های رسانه خارجی مورد توجه مردم ایران را در قبال پخش مطالب همسو با سیاست‌هایشان انجام دهند. 

* ما به یک‌سری چریک فرهنگی مانند شریعتی و مطهری و امثالهم نیاز داریم که در دانشگاه‌ها و جاهایی که می‌توانند با مردم گفت‌وگو کنند، وارد شوند و به گفت‌وگو بپردازند. 

* همین طرفداران «زن، زندگی، آزادی» چطور مردم را جذب کردند؟ با نفوذ و کار روی خیلی از خانواده‌ها، محتوای فضای مجازی و ماهواره و از طریق تبلیغات، خوراک فرهنگی ایجاد کردند. آنقدر اعضا و طرفداران خود را اقناع کرده و آموزش دادند که حین بحث با آنها کم می‌آوریم.

* دیگر نمی‌توان حجاب را از منظر اسلامی و به‌عنوان احکام شرعی معرفی کرد، باید ذیل این بحث که حجاب شخصیت است استدلال بیاوریم. باید تبیین کرد برخلاف آنچه نسل جوان‌تر فکر می‌کند، پوشش و لباس برای انسان شخصیت می‌آورد، واقعیت این است که پوشش و لباس برای زن حرمت و شخصیت می‌آورد. 

متن کامل این گفت‌وگو را اینجا بخوانید.