مسعود فروغی سردبیر روزنامه فرهیختگان در سرمقاله روزنامه نوشت:
آیا عاقلانه است فرد یا جریانی درون دولت به نوعی وارد انتخابات شوند که فرصت‌های موجود را پای رقابت انتخاباتی بگذارد؟ آن هم مجلسی که حداقل در مهم‌ترین پروژه‌های دولت همراه بوده و در عرصه عمومی یک‌کاسه محسوب می‌شود. کنش‌های انتخاباتی بعضی حلقه‌های خاص و شناخته‌شده درون دولت که گویا با مفهوم ملی جایگاه دولت در ساختار سیاسی آشنایی ندارند، برای دولت سیزدهم منفی است؛ حلقه‌ای که متوجه نیست با کندن خندق دور دولت مزیت‌های آن را محدود و چالش‌های پیش‌رو را سخت‌تر خواهد کرد. حالا این جریان با همان کت و شلوار مقام دولتی کنش انتخاباتی هم دارد. نقش‌آفرینی وزیری در جریان‌های سیاسی شب انتخاباتی که با هدف سهم‌خواهی در «چند به‌علاوه چند» شکل می‌گیرد، ظلم در حق ملت است.
مگر می‌شود با چالش مجلس و دولت رقابت انتخاباتی ساخت؟ بامزه‌ترین تحول در شرایط پیش‌ثبت‌نام انتخابات مجلس یقه‌گیری مجلس و دولت بود. اول اینکه این «موشک جواب موشک» که در توییتر و... راه افتاده بیشتر از آنکه به معنایابی انتخابات کمک کند، تهی بودن عرصه سیاست از مغز سیاسی را نشان می‌دهد. دوما مجلس و دولت قابل تفکیک نیستند؛ در ذهنیت اجتماعی رئیس این دو قوه و درنهایت ساختار سیاسی موجود «یک‌دست» است و کنش‌های اخیر طنزآمیز است. سوما مجلس نمی‌تواند خود را مصون از نقد بداند؛ چه‌آنکه مجلس دوازدهم اگر بخواهد اشکالات مجلس یازدهم را نداشته باشد باید از نقد آن شروع کند. اساسا مجلس باید بتواند از مزیت‌های خودش در عرصه عمومی دفاع کند تا بماند.
این بار بعید است خیالبافی سیاسیون در انتخابات «مشارکت‌آفرین» باشد و همانقدر که همراهی شورای نگهبان در ایجاد فضای رقابت موثر است، عمل کنشگران هم موثر است. چه آنهایی که مجلس همراه‌تر با دولت می‌خواهند، چه آنهایی که مجلس همراه‌تر با رئیس فعلی، چه آنهایی که مجلس متفاوت با هر دوی آنها....ادامه مطلب