زینب مرزوقی، خبرنگار گروه جامعه:برای سفری در اول مردادماه تقریبا از یک‌ماه گذشته و شاید هم زودتر بلیت رفت را تهیه کردم. معمولا قبل‌تر از این سفر عادت داشتم از یک شرکت معین ریلی بلیت خریداری کنم. به هزارویک دلیلی که معمولا آدم‌های همیشه در سفر جامعه می‌دانند و از وضعیت خطوط ریلی کشور هم باخبرند. سوار قطار شدم. رنگ و رو رفته بود و از ظاهر داخل واگن و کوپه‌ها مشخص بود که این قطار و تمام پیچ و مهره‌هایش دیگر عمرشان را کرده‌اند. شاید غر زدن با مقدار پول بلیتی که داده بودیم از منظر بعضی‌ها آنقدر منصفانه نباشد اما طبیعتا حداقل‌ترین خدمات حق مسافر است. حالا فرقی ندارد با قطار سفر کرده باشی یا اتوبوس و هواپیما. وقتی یکی از بدیهی‌ترین حقوق مسافر مانند بهداشت واگن یا سرویس‌های بهداشتی رعایت نشود می‌توان مطالبه و درخواست رسیدگی کرد. همین کار را هم کردم اما چه پاسخی شنیدم؟ «وضعیت همینه دیگه خانم. همین یک امشبه!» قطعا هرقدر می‌خواستم توضیح دهم که این حق مسافر است، بی‌فایده بود. شرکت‌های راه‌آهن کشور تقریبا همین سه، چهار شرکتند که خودتان نیز بهتر از من می‌شناسید. وضعیت قطارها، واگن‌ها و حتی فروش بلیت پارسال از امسال بهتر است و پیرارسال هم از پارسال، یعنی سال‌به‌سال و رفته‌رفته نه‌تنها وضعیت بهتر نمی‌شود، بلکه بدتر هم شده است. از فروش و پیش‌فروش بلیت‌ها گرفته تا ارائه خدمات و کیفیت واگن‌ها. انگار مسئولان مربوط با خودشان می‌گویند وقتی بلیت هواپیما لحظه‌ای گران می‌شود، این وسط قشر کم‌درآمد و همیشه در سفری است که حاضر نیست به شرکت‌های هواپیمایی رقم‌های بالا بپردازد. پس در آخر مجبور است از همین ناوگان ریلی با هر کیفیتی که هست، استفاده کند....ادامه مطلب