شهادت ثقه‌الاسلام نشانه‌‌ای بارز از حضور علما و روحانیت شیعه در مراحل مختلف مبارزه علیه استبداد و سلطه بیگانه بود. این مبارزه ضد حکومت جور و دخالت بیگانه از زمان مرحوم میرزای شیرازی به‌صورت آشکار شروع شده بود. تا قبل از آن، معمولا علمای شیعه مشوق و حامی حکومت‌هایی بودند که در نزد مردم مقبولیت نسبی داشتند و در مقابل بیگانگان می‌جنگیدند. اولین نمونه آن ایستادگی و مقاومت مردم در برابر تجاوز روس‌ها در زمان فتحعلی شاه قاجار به فتوای شیخ جعفر نجفی معروف به کاشف‌الغطاء (وفات: 1237ق) و 142 نفر دیگر از علما‌ بود.
ایشان مردم را به جهاد دعوت کردند و مردم عادی روس‌ها را شکست دادند و تا تفلیس پیش رفتند. از زمان ناصرالدین شاه سنت‌شکنی اتفاق افتاد و این پادشاه برای تفریح و خوشگذرانی با مقروض کردن کشور در سه نوبت به اروپا رفت. در یک نوبت، امتیاز کشت و داشت و برداشت توتون و تنباکو را به تالبوت (یکی از کمپانی‌های بزرگ انگلیسی) داد و تجار معروف را دچار ورشکستگی کرد. علما مثل مرحوم سیدعلی‌اکبر فال‌اسیری از شیراز و سیدمحمدحسن آشتیانی از تهران، میرزا جواد تبریزی، حاج محمدتقی نجفی معروف به آقانجفی از اصفهان در مقابل آن ایستادند. مرحوم فال‌اسیری در شیراز روزی که برای خواندن زیارت عاشورا به صحرا رفته بود توسط نیروهای حکومتی دستگیر شد و وی را به شکل نامناسبی بر مرکبی بدون جهاز به بوشهر روانه کردند. وی از آنجا به بصره رفت و از آنجا به سامرا نزد مرحوم میرزای شیرازی که اعلم علمای وقت بود رفت. مرحوم میرزا طی مکاتبانی محترمانه به ناصرالدین شاه در این خصوص تذکر داد و خواستار لغو این معاهده شد. ولی اولین‌بار در تاریخ از صفویه تا قاجار نامه عالم شیعه با بی‌حرمتی پادشاه روبه‌رو شد. درنتیجه مرحوم میرزا فتوای معروف تحریم تنباکو را صادر فرمودند و چنان موثر شد که حتی در حرمسرای ناصرالدین شاه قلیان‌ها را شکستند....ادامه مطلب