اکونومیست در گزارش با عنوان «توهم تولید» به بررسی اثر حمایت‌های یارانه‌ای دولت پرداخته است. براساس گزارش پژوهشکده پولی و بانکی به نقل از اکونومیست، سیاستمداران همیشه مسحور تولید بوده‌اند اما تمایل آنها به تولید هیچ‌گاه به اندازه الان شدید نبوده است. آنها در جهان غرب یارانه‌های هنگفتی را به تولیدکنندگان به‌ویژه سازندگان تراشه و صنایع دارای فناوری‌های سبز ازجمله ساخت باتری می‌پردازند. آنها ادعا می‌کنند که با تغییرات اقلیمی به مقابله برخاسته‌اند، امنیت ملی را تقویت می‌کنند و چهار دهه جهانی‌سازی را اصلاح می‌کنند که در طی آن کارگران آسیب دیدند و رشد اقتصادی به کندی گرایید. در جهان نوظهور نیز دولت‌ها امیدوارند که یارانه‌ها بتواند جاپای آنها را در زنجیره‌های عرضه محکم کند؛ چراکه غربی‌های نگران، فرآیند تولید خود را از چین خارج می‌کنند.
مبالغ صرف شده انبوه و فزاینده هستند. از زمان تصویب قانون یارانه‌های سبز در آمریکا هزینه تخمینی ۱۰ ساله آنها حداقل دوسوم افزایش یافته و احتمالا از یک تریلیون دلار فراتر می‌رود. دولت بایدن دامنه شمول یارانه‌های تراشه‌سازی را گسترش داد. آلمان در ماه ژوئن یارانه اعطایی به شرکت اینتل (Intel) برای ساخت یک کارخانه تراشه‌سازی را از 6.8 به 9.9 میلیارد یورو افزایش داد. دولت مرکزی هند برای ساخت کارخانه میکرون (Micron) در ایالت گجرات یارانه می‌دهد. قرار است این کارخانه به مونتاژ و آزمایش تراشه بپردازد. میزان یارانه اعطایی معادل یک‌چهارم بودجه سالانه تحصیلات عالی است. سرانجام حزب مخالف کارگر در بریتانیا قصد دارد سالانه ۲۸ میلیارد پوند به یارانه سبز اختصاص دهد. بر مبنای درصدی از تولید ناخالص داخلی، این یارانه تقریبا ۱۰ برابر یارانه سبز در آمریکاست....ادامه مطلب