بهزاد قبادی، خبرنگار:در روزگاری که سطح بارندگی استان‌ها و به‌تبع آن، آب سدهای کشور کاهش قابل توجه داشته و در برخی شهرها تنش آبی داریم؛ در زمانی که خشکسالی در کشور سایه افکنده و سفره‌های زیر‌زمینی به مرز هشدار رسیده‌اند، سیاست‌های غلط در زمینه مدیریت آب و کشت محصولات کشاورزی، وضعیت را هر روز بدتر کرده است. احتمالا به گوشتان خورده که کاشت برخی محصولات کشاورزی صرفه آبی برای کشور ندارد. محصولاتی همچون هندوانه، خربزه، خیار و... که برای رشد و به بار نشستن، آب زیادی مصرف می‌کنند. اما ابعاد بحران در سیاستگذاری بخش کشاورزی از این نیز فراتر است، به‌طوری‌که طبق داده‌های آماری وزارت کشاورزی، در دو سال اخیر با وجود ممنوعیت کشت برنج در خارج از استان‌های شمالی، درمجموع در 22 استان کشت برنج انجام می‌شود.

کاشت ممنوعه برنج در 20 استان!

یکی از محصولاتی که نیاز به آب فراوان و شرایط محیطی خاص دارد، برنج است. همه ما می‌دانیم که شالیزارها در روش سنتی کشت برنج، باید غرق آب و با محیط شرجی باشند تا بتوان محصول مناسب برداشت کرد. این شرایط در استان‌هایی که با کم‌آبی مواجهند، توجیهی ندارد.
از سال 1398، دولت وقت تصمیم گرفت کاشت برنج در همه استان‌های کشور به‌جز مازندران و گیلان را ممنوع اعلام کند. این موضوع به تصویب هیات‌دولت رسید و طی بخشنامه‌ای به همه استان‌های کشور ابلاغ شد. در این بخشنامه تاکید شده بود که در طول 3 سال به استان‌های غیر‌شمالی که برنج کشت کنند، مزایایی تعلق نمی‌گیرد و از آنان حمایت نخواهد شد تا کشاورزان این استان‌ها به تغییر محصول روی آورند....

متن کامل را اینجا بخوانید.