سجاد عطازاده، مترجم:مایکل برنز، استاد تاریخ دانشگاه یل ایالاتمتحده آمریکا، در مقالهای با عنوان «چگونه آمریکا ماشین جنگی خود را نابود کرد؛ خصوصیسازی و توخالی شدن صنعت دفاعی ایالاتمتحده» که در وبسایت فارن افرز منتشر شده، با بررسی سیر تاریخی دفاعی ایالاتمتحده آمریکا به این نتیجه رسیده است که خصوصیسازی این صنعت پس از جنگ جهانی دوم سبب شده این صنعت اکنون توخالی شود؛ امری که باعث شده ایالاتمتحده در تامین تسلیحات موردنیاز اوکراین به مشکل بیفتد و چشمانداز روشنی نیز برای نبردهای احتمالی آینده وجود نداشته باشد. در ادامه ترجمه این مقاله را میخوانید.
پس از حمله روسیه به اوکراین در فوریه 2022، ایالاتمتحده متعهد به «حمایت تزلزلناپذیر از حاکمیت اوکراین» گشت. این حمایت تا به امروز در قالب بیش از 75 میلیارد دلار کمک امنیتی انجام گرفته و واشنگتن متعهد شده است تا پایان جنگ به اوکراین کمک کند. همانطور که آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالاتمتحده، در هنگام اعلام بخش جدیدی از کمکهای آمریکا به اوکراین اظهار کرد: «ایالاتمتحده و متحدان و شرکای ما تا زمانی که طول بکشد با اوکراین متحد خواهند بود.»
این تعهدات نامحدود برای تجهیز تسلیحاتی اوکراین بهمنظور مقابله با تجاوز روسیه یادآور جنگ جهانی دوم است. هفتهها پس از شروع جنگ، پل کروگمن، ستوننویس نیویورکتایمز، اظهار داشت که ایالاتمتحده و متحدان آن بهعنوان «زرادخانه دموکراسی» عمل میکنند و ابزار مادی لازم برای ادامه جنگ در اوکراین را در اختیار مدافعان آزادی قرار میدهند. روزنامهنگاری به نام الیوت آکرمن نیز نوشت که کارگرانی که برای دفاع از اوکراین موشک میسازند یک جزء کلیدی از زرادخانه دموکراسی آمریکا به شمار میروند. جو بایدن نیز قیاس «زرادخانه دموکراسی» را پذیرفته است. زمانی که او در ماه میسال گذشته از کارخانه لاکهید مارتین در ترویِ آلاباما بازدید کرد، اظهار داشت که ایالاتمتحده «سالها پیش سلاحها و تجهیزاتی را ساخت که به دفاع از آزادی و حاکمیت در اروپا کمک کردند.» و امروز هم دوباره این کار را انجام میدهد.
اما این لفاظی پرغرور، با واقعیت میدانی مطابقت ندارد. کمبود تولید، نیروی کار ناکافی و وقفه در زنجیره تامین، توانایی ایالاتمتحده برای ارسال سلاح به اوکراین و افزایش قابلیتهای دفاعی این کشور را بهطور گستردهای مختل کرده است. ریشه این مشکلات ارتباط زیادی با تاریخچه صنایع دفاعی ایالاتمتحده از زمان جنگ جهانی دوم دارد. خصوصیسازی خزنده در طول جنگ سرد، همراه با کاهش سرمایهگذاری فدرال و نظارت بر قراردادهای دفاعی از دهه 1960، به ناکارآمدی، اتلاف منابع و عدم اولویتبندی انجامیده؛ شرایطی که امروزه کمکهای ایالاتمتحده به اوکراین را پیچیدهتر ساخته است...
متن کامل را اینجا بخوانید.