سیدجواد نقوی، خبرنگار گروه اندیشه:اخیرا صوتی از عبدالکریم سروش در ستایش دکتر شریعتی در کانال ایشان بارگذاری شده است. سروش که همه سال‌ها او را یکی از ناقدان سر‌سخت شریعتی می‌دانستند در این صوت به صورت ستایش‌گری مطلق‌نگر از اندیشه‌های علی شریعتی دفاع کرده است و حتی او را فردی بی‌نظیر در دل تاریخ کشور ایران معرفی می‌کند و معتقد است شریعتی بخشی از فهم خود را در اختیار جامعه خود قرار داده است. چنین تفسیری شاید اگر از زبان افراد دیگر بیان شده بود خیلی تعجب‌برانگیز نبود اما چنین سخنرانی پورشور و حرارتی از فردی مثل سروش که یکی از ناقدان جدی شریعتی بوده سوال مهمی را در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند. آیا ما با افکاری پارادوکسیکال روبه‌رو هستیم؟ یا مساله بیش از تفکری تناقض‌آمیز است؟
برای صحت‌سنجی این وضعیت باید مقایسه‌ای بین سخنرانی آخر سروش و دیگر سخنرانی‌های او درباره شریعتی داشته باشیم و حتی مجدد می‌توان به چرایی بحث کتاب مهم او، فربه‌تر از ایدئولوژی هم توجه کرد. سروش در سخنرانی آخر خود دو ادعای عجیب دارد که می‌توان از روشی که بیان کردم برای صحت و دقت این ادعا‌ها استفاده کرد.
اولین ادعای سروش به‌گونه‌ای مطرح می‌شود که نوعی ساده‌سازی را به همراه دارد و این‌گونه بیان می‌شود که شریعتی خوانش ایدئولوژیک خود را به لنزی رهایی‌بخش ارائه داده است و این عنصر متمایز و مثبت او بوده است.
سروش با تیز‌هوشی پیوندی که بین ایدئولوژی در نگاه شریعتی با رهایی‌بخشی است را تک‌بعدی شرح می‌دهد. این در حالی است که....
متن کامل را اینجا بخوانید.