زینب مرزوقی، خبرنگار گروه جامعه:چهار روز پیش لایحه برنامه هفتم توسعه پنج‌ساله کشور (۱۴۰۲ تا ۱۴۰۶) از سوی رئیس‌جمهور به مجلس شورای اسلامی ارائه داده شد. 
لایحه برنامه هفتم توسعه، سند بالادستی کشور به حساب می‌آید و چشم‌انداز و مسیر حرکت سه قوه را در پنج سال آینده ترسیم خواهد کرد. این برنامه در ۷ بخش و ۲۴ فصل (۱۱۷ ماده) و در چهارچوب اسناد بالادستی و ٢٦ سیاست ابلاغی مقام‌معظم‌رهبری و سند تحول دولت مردمی تدوین شده است. 
فصل نوزدهم این لایحه به ارتقای نظام آموزشی اختصاص دارد و در همان اولین ماده این فصل (ماده 86 لایحه برنامه هفتم توسعه)، اهداف کمی سنجه‌های عملکردی ارتقای نظام آموزشی در پنج‌ساله آینده ارائه شده است. یکی از اهداف، رساندن کلاس‌های با تراکم بالای 40 نفر به صفر کلاس معرفی شده است. با یک جست‌وجوی ساده در میان اخبار و آمار، گفت‌وگویی از مدیرکل آموزش‌و‌پرورش آذربایجان غربی می‌بینیم که در آن گفت‌وگو از تراکم کلاس‌های درسی با 46 دانش‌آموز در شهرستان ارومیه خبر داده و گفته این وضعیت درحالی است که تعداد تراکم در کشورمان 23 دانش‌آموز است. این آمار برای سال 1400 است. سرمایه‌گذاری در بخش آموزش، یک سرمایه‌گذاری بلند مدت است و مانند کارخانه و کارگاه‌های مواد معدنی یا هر چیز دیگر که فکرش را بکنید یا بگویید نیست. بدون شک رساندن تراکم جمعیت دانش‌آموزان کلاس‌های 40 نفره، قبل از هر چیزی به فراهم کردن پیش‌فرض‌های لازم نیاز دارد. تراکم بالای دانش‌آموزان در یک کلاس درس، حالا بخواهد ابتدایی باشد یا متوسطه، یعنی کمبود کلاس و مدرسه و در وهله بعدی کمبود معلم و دبیر. 
رساندن تراکم کلاس‌ها به صفر اگر‌چه یکی از اهداف قابل تحسین در این لایحه است اما پیش از اینکه هدف باشد، به نظر می‌رسد آرزو و رویای مسئولان آموزش عمومی کشور است. چرا؟ ..

متن کامل  را اینجا بخوانید.