حامد هادیان، خبرنگار:در یکی از پارک‌های جزیره بوموسی، وقتی در حال فیلمبرداری از الاکلنگ و تاب‌های بازی بودیم. دخترکی که نمی‌دیدمش با صدایی بلند گفت «اهل اینجا نیستید؟» برگشتم و نگاهش کردم و گفتم نه. ...

بوموسی جایی در وسط خلیج فارس است و جلوترین بخش ایران در آن جاست است. همین جزیره کوچک این امکان را برای ایران ایجاد کرده که بتواند بر کل خلیج فارس اشراف داشته باشد و در بسیاری از مواقع برخورد با کشتی‌های خارجی متخلف برعهده نیروهای نظامی مستقر در جزیره است. 

بوموسی جمعیت بومی ندارد. هرچند کسانی که در 50 سال گذشته و قبلش پا به آن گذاشته‌اند ایرانی هستند و از شهرهای جنوبی ایران به دلایل مختلف به آنجا کوچ کرده‌اند. صیادانی که در جزیره حضور دارند بعد از گذشت سال‌ها به‌عنوان بومیان اصیل‌تر آن شناخته می‌شوند.

ورود گردشگران به جزیره ممنوع نیست ولی سخت است و خیلی امکاناتی وجود ندارد که جزیره برای آنها دلنشین باشد. در چند سال گذشته چند گروه توریستی به جزیره آمده‌اند ولی ادامه پیدا نکرده است.

 در بین طبیعت‌گردان حرفه‌ای، بوموسی یکی از بهترین نقاط ویژه برای غواصی است که البته غواصی در جزیره هم نیاز به مجوز دارد.

هر ایرانی از دور حس افتخارآمیزی نسبت به جزیره دارد ولی اگر به این جزیره نقره‌ای پا بگذارد از وضعیتی که مردم با آن دست و پنجه نرم می‌کنند حتما غمگین می‌شود. 

مردم جزیره مثل مردم مرزنشین، معتقدند آنها هستند که در صورت لزوم جلوی دشمن خارجی را می‌گیرند. در واقعیت هم نیروهای نظامی به تنهایی نمی‌تواند عاملان حفظ امنیت منطقه باشند...

متن کامل را اینجا بخوانید.