بار اولی که دچار مسمومیت شدم ۱۱ روز پیش بود؛ وقتی وارد کلاس شدم چشم‌هایم قرمز شد. ابتدا فکر کردم تلقین می‌کنم، اما به مرور حالت تهوع به من دست داد. معلمم بعد از اینکه دید رنگ صورتم پریده است اجازه داد به بیرون از کلاس بروم. کمی صبر کردم، بعد کف بالا آوردم که کاملا غیرطبیعی بود.

در مسیر راهرو تا سرویس بهداشتی توان ایستادن روی پاهایم را نداشتم و چندین بار افتادم و کاملا بی‌حس بودم و در نهایت من را با ویلچر به اورژانس بردند. تا ساعت ۵ به همراه ۲۰ دانش آموز دیگر در بیمارستان بودیم؛ ۳ روز زمان برد تا به حالت عادی برگردم، اما در آن چند روز سرگیجه داشتم و پای سمت چپم لنگ میزد.

در بیمارستان غیر از من، دختری از ۱۶ بهمن تا ۷ اسفند بستری بود که خیلی حالش بد بود. وقتی آنجا بودم مشاهده کردم به یک باره ضربان قلبش به شدت بالا می‌رفت که برای ما بسیار ترسناک بود که هشتم اسفند برای مداوا به تهران برده شد.

 محسن کریمی پدر این دانش آموز هم گفته: طی صحبت با مدیر مدرسه درخواست کردم که از وزارت آموزش و پرورش و استانداری بخواهند، دانش‌آموزان به صورت مجازی درس بخوانند؛ چون هیچ کسی خبر ندارد چه نوع گازی استفاده شده است و علائمی که امروز به صورت ظاهری است در آینده به چه صورتی خواهد بود. ولی مدیر گفت، با وزارت آموزش و پرورش صحبت کردیم اما اجازه‌ی تعطیلی مدارس و آموزش مجازی را نمی‌دهند. از شخصی شنیدم آتشنشانی گفته است ما گاز را دیدیم و ثبت هم کردیم اما نوعش را نمی‌دانیم و این در حال بررسی است.

منبع:جماران