امیرحسین کشانی، مسئول کارگروه مبارزه با فساد و تبعیض بسیج دانشجویی دانشگاه امیرکبیر:شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران تصمیمی می‌گیرد که مجلس شورای اسلامی حتی از آن مطلع هم نمی‌شود. در صورتی که رئیس آن نهاد در سران قوا حضور داشته و پای مصوبه را امضا کرده است! عملا نهادهای رسمی کشور در تصمیم‌گیری‌های کلان کشور نادیده گرفته شده است. سوال بنده از رئیس محترم مجلس شورای اسلامی این است که اگر نهادی که آن را نمایندگی می‌کند فاقد صلاحیت در تصمیم‌گیری است، چرا اول از همه ساختمان عریض و طویل مجلس را جزء اموال مازاد اعلام نمی‌فرمایید؟
گویا قانون اساسی در برابر تصمیمات خلق‌الساعه تصمیم‌سازان دولتی دست‌هایش را به نشانه تسلیم بالا برده است. خب اگر قرار است وضعیت نهادهای قانونی چنین باشد چه نیازی به «گفتمان» و «مطالبه» و «قانون» است. بسیج دانشجویی همواره در راستای پرشور برگزار شدن انتخابات سعی در تخاطب با مردم داشته است و همگی ناراحتیم که چرا مشارکت در انتخابات مخصوصا انتخابات مجلس کمرنگ شده است. اما با خودمان صادق باشیم، وقتی مجلس در «تصمیم‌گیری» (حتی در حد مقابله با یک مصوبه ستاد ملی کرونا) عملا بی‌تاثیر است خب چه فرقی دارد چه نمایندگانی در مجلس حضور داشته باشند؟
اساسا چه فرقی به حال ما می‌کند؟ الحمدلله گویا «تصمیم‌سازان» با طرح‌هایی که در نئولیبرال‌ترین کشور‌های جهان هم شاذ به نظر می‌رسد در تمامی دولت‌ها موثرتر از نمایندگان مردم هستند. مانند قانون بقای جرم هیچ‌وقت از بین نمی‌روند بلکه از دولتی به دولت دیگر منتقل می‌شوند.
مشکل اساسی با بعد حقوقی طرح، اساسی‌ترین چیزی است که برایش انقلاب کردیم؛ جمهوریت و اسلامیت با تمام معارفش یعنی عدالت و آزادی و اراده ملت. با مصوبهای روبه‌رو هستیم که نه نظر مردم از طریق نمایندگان‌شان در آن تاثیری داشته نه در متنش قرار است مردمی‌سازی اتفاق افتد! پس جمهوریت کجاست؟ اراده مردم چطور؟
ما به سران سه قوه اعتماد کامل داریم. اما این روند تصویب و اجرا مطمئنا دارای تبعات زیادی است. مساله سرمایه اجتماعی چیزی نیست که بتوان دیگر روی آن قمار کرد! مخصوصا آنکه رئیس سازمان خصوصی‌سازی در مقابل هر نقدی آن را به رهبر‌معظم‌انقلاب متوجه می‌سازد. آقایان، این سازوکار را شما و «تصمیم‌سازان» دولتی طراحی کردید. اجرای آن با شماست. رهبری به حسن‌نیت شما اعتماد دارد. حال با نقدناپذیری و سازوکار‌های فسادزا می‌خواهید رهبری را خرج خود کنید؟ سرمایه اجتماعی نظام و مکتب را خرج ضدمکتب‌ترین مصوبات می‌کنید. شعارهایتان چه شد؟ دیالوگی جالب از فیلم غریب توسط شخصیت شهید بروجردی مطرح شد که می‌گفت: «من خرج امام می‌شوم نه امام خرج من!» واقعا دیدگاه شما این‌گونه است؟ این رویه تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی همان روند معیوب سی سال گذشته است که شما و ما به آن معترض بوده و هستیم.
روی دیگر سخن با رئیس محترم قوه‌قضائیه است. مگر شما شاهد فسادهای خصوصی‌سازی نبودید؟ خصوصی‌سازی که بسیار فرآیند‌های معقول‌تری نسبت به این طرح داشت. حال چطور راضی شدید چنین مصوبهای درباره اموالی به مراتب بزرگ‌تر از مبالغ خصوصی‌سازی چنین تعیین‌تکلیف شود؟ حتما اگر طبق ماده ۱۸ یا همان ضمانت اجرایی نسبت به تخلفی اعتراض شود حتی اگر از جانب دلسوزترین مسئولان یا جنبش دانشجویی که رهبر‌معظم‌انقلاب از عملکردشان در موضوع خصوصی‌سازی رضایت داشتند مطرح شود، با پیگرد قانونی با آنها برخورد خواهید کرد؟
آقای دولت، این اموال از آن شماست. بر فرض که آن را فروختید و پولش را خرج تعاونی‌های بازنشستگی ویران کردید. قانون بر شما وظیفه دلسوزی برای اموال تعیین کرده است. کلاه‌تان را قاضی کنید! جریان مطالبه‌گر دانشجویی با کسی پسرخاله نیست! شما را دوست داریم و به شما رای داده‌ایم اما این رفتارتان اشتباه است. به قول حضرت سعدی، «ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی/ کین ره که تو می‌روی به ترکستان است».