پرویز امینی، مدرس و عضو هیات علمی دانشگاه شاهد با حضور در برنامه تهران ۲۰ درباره ایجاد اتحاد بین مردم و گذر از گسل‌های اجتماعی گفت:
در بررسی راهپیمایی ۲۲ بهمن امسال چند نکته وجود دارد. اولین نکته کثرت جمعیت و حضور افرادی که در راهپیمایی شرکت کردند، بود. نکته دوم تنوع افراد حاضر در راهپیمایی از نظر تلقی‌هایی که ارزش‌ها داشتند بود. سومین نکته شور و شعف در راهپمایی و چهارمین نکته نزدیکی این رویداد به اعتراضات اخیر بود. رویداد امسال در وضعیتی برقرار شد که ما یک التهابات چند ماهه داشتیم و یک سری اعتراضات در فضای اجتماعی شکل گرفته بود.
بخش‌هایی از کسانی که در راهپیمایی شرکت کردند فقط طرفداران وضع موجود نبودند و ناراضیان هم در راهپیمایی حاضر شدند. البته این تجربه را در سال ۹۸ داشتیم. در دی‌ماه تصویر دیگری از جامعه ایرانی در مراسم تشییع حاج قاسم ترسیم شد. نکته پنجم این است که راهپیمایی ۲۲ بهمن از جمله موقعیت‌هایی است که نقطه ارزیابی سیاست‌هاست.
اپوزیسیون به دنبال راه‌اندازی یک فضای رسانه‌ای تبلیغی بود. هیچ نظم اجتماعی قادر به چنین فراخوان‌های عمومی در روز استقلال خودش نیست. این یک تجربه منحصر به فرد در ساختار سیاسی ایران است. آنچه امسال می‌بینیم یک جشن ملی است. از زمان پیروزی انقلاب مدام می‌گفتند که نظام به زودی سقوط می‌کند. زمانی که پایگاه اجتماعی این سیستم تخلیه بشود می‌توان با آن مبارزه کرد. اپوزیسیونی که در خارج هستند برای مقابله باید پتانسیل و ظرفیت اجتماعی داشته باشند. بدون پایگاه عظیم اجتماعی در چارچوب دیدگاه خودش امکان مواجه با سیستم را ندارد. آنها فقر اجتماعی دارند و امکان سازماندهی و بسیج اجتماعی را ندارند.
هسته مرکزی اتفاق امسال دو چیز است؛ یک وجود نارضایتی عمومی از عملکرد ساختار سیاسی نه صرفا اقتصادی است و دومین مسئله تغییر طلبی جامعه است. جامعه نیاز به نیاز تغییر دارد و اگر ساختار این را متوجه نشود و همین مسیر را ادامه بدهد نباید فکر کند که مانند بهمن امسال همه چیز حل شده و مشکلی نیست. باید سیستم به این تغییرات پاسخ بدهد. سیستم حکمرانی ما به بیشتر فکر کردن احتیاج دارد.