تاریخ : Thu 02 Feb 2023 - 07:57
کد خبر : 77638
سرویس خبری : نقد روز

روزگار سخت سعودی اینترنشنال

روزگار سخت سعودی اینترنشنال

حدود یک سال قبل، در روزهای پایانی اسفند 1400(مارس2022) بود که خبر گردن‌زدن «81 نفر» در «یک روز» توسط حکومت عربستان سعودی، آن بخش از جامعه جهانی که هنوز تحت‌تاثیر قتل فجیع جمال خاشقچی، روزنامه‌نگار منتقد آل‌سعود در استانبول توسط نزدیکان محمدبن سلمان، ولیعهد و تقریبا همه‌کاره حکومت سعودی بودند را در شوکی جدید فرو برد. 

فرهیختگان: حدود یک سال قبل، در روزهای پایانی اسفند 1400(مارس2022) بود که خبر گردن‌زدن «81 نفر» در «یک روز» توسط حکومت عربستان سعودی، آن بخش از جامعه جهانی که هنوز تحت‌تاثیر قتل فجیع جمال خاشقچی، روزنامه‌نگار منتقد آل‌سعود در استانبول توسط نزدیکان محمدبن سلمان، ولیعهد و تقریبا همه‌کاره حکومت سعودی بودند را در شوکی جدید فرو برد. 
81 مرد اعدام‌شده‌ای که به گفته خبرگزاری رسمی عربستان سعودی(اسپا) یک نفرشان سوری و 7 نفر از آنها هم شهروندان یمنی بودند. این خبرگزاری همچنین به نقل از وزیر کشور سعودی، جرم ادعایی 37 نفر از عربستانی‌های گردن زده شده را، «تلاش برای ترور نیروهای امنیتی» و «هدف قرار دادن پاسگاه‌ها و کاروان‌های پلیس و شماری از مهاجران» عنوان کرده بود و در ادامه اعدام‌شدگان را تبعیت‌کننده از «ایدئولوژی انحرافی» خوانده بود. ادعایی که هم حیرت معترضان به این اعدام‌ها را بیشتر می‌کرد و هم احتمال اعدام به جرم «شیعه بودن» را تقویت می‌کرد.  وزیر کشور سعودی همچنین مدعی شده بود این افراد که به باور حکومت آل‌سعود از «ایدئولوژی انحرافی» تبعیت می‌کردند، «خود را برای خدمت به عوامل گروه‌های متخاصم با این کشور فروخته بودند»! این مقام سیاسی حکومت آل‌سعود، گروه‌های متخاصم مد نظر خود را علاوه‌بر «داعش» و «القاعده»، «شورشیان حوثی یمن»(!) معرفی کرده بود. مبارزان انصارالله یمن که روشن است دلیل شورشی خواندن‌شان توسط حکومت سعودی چیست. نیروهای مقاومی که تا امروز و با گذشت نزدیک به 8 سال از حمله زمینی، هوایی و دریایی ائتلاف متشکل از برخی دولت‌های عربی به رهبری عربستان سعودی علیه زیرساخت‌های یمن و مناطق مسکونی این کشور و کشتار ده‌ها هزار زن و کودک بی‌دفاع و تخریب صدها خانه و مدرسه و همچنین محاصره زمینی و هوایی، هنوز تسلیم فشارهای همه‌جانبه ائتلاف متجاوز عربی تحت حمایت دولت‌های غربی نشده‌اند.  اما در فجایعی مثل «جنگ چند ساله یمن»، «قتل جمال خاشقچی»، «گردن زدن 81 نفر در یک روز» و در جدیدترین آنها «حکم اعدام برای عواد القرنی(فعال مذهبی)» نکته تامل برانگیزتر از حمایت تسلیحاتی و سفیدشویی رسانه‌ای و واکنش تقریبا هیچِ دولت‌های غربی و مجامع بین‌المللی که بیش از هرچیز دیگری در ذوق می‌‌زند، سکوت رسانه‌های خود آل‌سعود، از جمله رسانه‌های فارسی‌زبان وابسته به حکومت عربستان از جمله اینترنشنال درباره این احکام قرون وسطایی برای مخالفان، معترضان و شیعیان است.  شبکه اینترنشنالی که در پوشش ناآرامی‌های داخلی پاییز 1401 در ایران از کوچک‌ترین حوادثی مثل آتش زدن لاستیکی در یک بن‌بست توسط چند شهروند ایرانی هم برای پرکردن آنتن خود صرف نظر نمی‌کرد و قربانیان تصادف‌های جاده‌ای را هم به‌عنوان کشته شده به‌دست نیروهای امنیتی جا می‌زد، درمورد گردن‌زدن‌های گسترده و واضحی که در ریاض با اتهام‌هایی از جمله «ایدئولوژی انحرافی» اتفاق می‌افتد نه‌تنها فاقد هرگونه نظر است، بلکه مطرح شدن آن در بیان میهمانان خود را هم تحمل نمی‌کند.  آش نقض گسترده حقوق‌بشر در عربستان به‌قدری شور شده که بی‌بی‌سی فارسی هم که در ایام اوج‌گیری التهابات داخلی در ایران، ظاهرا خود را در تولید اخبار جعلی با اینترنشنال در رقابت می‌دید و به نوعی وارد مسابقه تباهی با این رسانه سعودی شده بود، حالا با انتشار گزارش سرویس جهانی بی‌بی‌سی از روایت تعدادی از خانواده‌های قربانی اعدام‌های اسفند سال گذشته حکومت آل‌سعود، عمق جنایت صورت گرفته علیه این 81 اعدام شده و خانواده‌هایشان را در معرض قضاوت افکار عمومی جهان قرار داده است. 
خانواده قربانیان این اعدام‌ جمعی به خبرنگار انگلیسی گفته‌اند آل‌سعود «بدون آنکه به آنها اطلاع بدهد فرزند یا عضو خانواده‌شان را اعدام کرده است.»
نکته بهت‌آور دیگر آنکه این خانواده‌ها هنوز نمی‌دانند پیکر این عضو اعدام‌شده خانواده‌شان در کجا دفن شده است. خانواده یکی از افرادی که توسط آل‌سعود گردن زده شده می‌گوید با گذشت حدود ۱۰ ماه از اعدام فرزند خانواده‌شان «هنوز هیچ اطلاعی در این‌باره از مقامات و نهادهای حکومتی دریافت نکرده‌اند.» آنها همچنین گفته‌اند «نمی‌دانیم آیا آنها جسد او را به‌طور مناسبی دفن کرده‌اند یا در وسط بیابان رها کرده‌اند یا به دریا انداخته‌اند. هیچ اطلاعی نداریم.»  درباره دلیل بازداشت عضو خانواده‌شان توسط حکومت سعودی هم گفته‌اند «از سال ۲۰۱۱ در تظاهرات و تجمع‌های ضدحکومتی که از سوی شیعیان در عربستان سعودی برگزار می‌شد، شرکت می‌کرد.»
گروهی حقوق‌بشری موسوم به «رپریو(Reprieve)» در نتیجه بررسی‌های خود، به چند جمع‌بندی مهم درباره وضعیت حقوق‌بشر در عربستان سعودی رسیده است. یک آنکه «ضریب اعدام‌ها از زمان بر سر کار آمدن ملک سلمان، پادشاه و پسرش محمد بن‌سلمان - ولیعهد - تقریبا دو برابر شده است»، دوم آنکه «آل‌سعود، از مجازات اعدام به‌طور مستمر برای سرکوب و خفه کردن مخالفان و معترضان استفاده کرده» و نکته عجیب بعدی آنکه «از سال ۲۰۱۵ -زمان به قدرت رسیدن ملک سلمان - حداقل ۱۱ کودک(زیر ۱۸ سال) در عربستان بازداشت و در همان سن کودکی اعدام شده‌اند!»  سازمان موسوم به «عفو بین‌الملل» که در اکثر مقاطع مهم، در مواجهه با ایران به یک ابزار برای افزایش فشارهای سیاسی دولت‌های غربی تبدیل می‌شود هم درمورد این اقدام حکومت سعودی گفته بود: «شمار زیادی از محاکمات از جمله متهمان سیاسی و منتقدان حکومت در شرایط بسیار غیرمنصفانه به احکام اعدام انجامیده است.» این سازمان همچنین در گزارشی اذعان کرده بود: «برخی از اعدام‌شدگان جز بیان مسالمت‌آمیز نظرشان در نقد حکومت سعودی، اقدام دیگری انجام نداده بودند.» البته عموم واکنش‌های مجامع بین‌المللی به این اقدام بهت‌آور سعودی در حد اظهار تاسف و نگرانی بود و کار عربستان در این محافل بین‌المللی نه‌تنها به جاهای باریک کشیده نشد، بلکه ایده‌ای مثل تعلیق عضویت دولت این کشور در سازمان‌ها و کمیسیون‌های وابسته به سازمان ملل حتی مطرح هم نشد!  نمونه جدیدتر نقض حقوق انسانی در سرزمین‌های تحت حاکمیت آل‌سعود، حکم اعدام برای «عواد القرنی» مبلغ مذهبی عربستانی است. القرنی، نه مثل شهید «شیخ نمر باقر النمر»، یکی از برجسته‌ترین زندانیان سیاسی این کشور که در دی‌ماه سال 1394 به اتهام انتقاد از آل‌سعود و «اقدام علیه امنیت ملی عربستان سعودی» گردن زده شد، شیعه است و نه آنقدر در سطح جامعه دانشگاهی عربستان ناشناخته است که بتوان به او اتهام‌های تروریستی وارد کرد.  این شهروند عربستانی بعد از ۵ سال حبس، به اتهام «ترویج خصومت» علیه خاندان پادشاهی سعودی به مرگ محکوم شده است. مستندات آل‌سعود برای حکم او هم پیام‌های این چهره مذهبی و دانشگاهی در شبکه‌های اجتماعی شخصی‌اش عنوان شده است. 
همه این تعرض‌های گسترده به حقوق انسانی، درحالی در عربستان رخ می‌دهد که رسانه‌های تحت حمایت آل‌سعود از جمله فعال‌ترین آنها، اینترنشنال، کوچک‌ترین حساسیتی نسبت به عمق فاجعه رخ‌داده در حکومت کارفرمایشان از خود بروز نداده‌اند.