«سلام بر آنان که رفتند تا بمانند، نماندند که بمیرند. به آنان که پلاک‌شان را از گردن خویش درآوردند تا مانند مادرشان گمنام بمانند.» این جملات را فردی نوشته است که این روزها گویی خلاف آن را معتقد است. این اسطوره سابق فوتبال بعد از آنکه توهین بی‌شرمانه فرهاد ظریف به ساحت حضرت زهرا را مورد حمایت قرار داد اکنون ساحت شهدای ارتش را نیز مورد تمسخر قرار داده تا نشان دهد با تبر به جان همه پل های پشت‌سر خود افتاده است. علی کریمی در استوری‌ای که روز گذشته در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرده است در واکنش به تهدید بسته شدن تنگه هرمز که ایده آن در برخی رسانه‌ها مطرح می‌شود این‌گونه اظهارات را لات‌بازی توصیف کرده و می‌نویسد: «در دهه 60 هم از این لات‌بازی‌ها درآوردید، ناو سهند و سبلان‌تون رو ترکوندن.» کریمی در حالی این واقعه را مورد تمسخر قرار می‌دهد که طی آن 78 نفر از رزمندگان ایران برای دفاع از کشور در تقابل با ناوگروه مجهز آمریکایی به شهادت رسیده‌اند. شهدایی که قهرمانانه حتی بعد از انهدام ناو سهند تا لحظات آخر غرق شدن دست از مبارزه برنداشتند و ماشه را رها نکردند.
این البته نخستین بار نیست که علی کریمی نیروهای مردمی ارتش را مورد توهین و هجمه قرار می‌دهد. کریمی که اخیرا در کنار چند تن دیگر از سلبریتی‌های خارج‌نشین با هشتگ «وکالت-می‌دهم» به لیدر سلطنتطلبان تبدیل شده و ربع‌پهلوی را به عنوان گزینه رهبری براندازی مطرح می‌کند پیش از این با هشتگ «بی‌غیرت» غیورمردان ارتش را مورد اهانت قرار داده بود. همان ارتشی که رضا پهلوی رویای سان دیدن از آن را در خواب دیده بود و حالا این مواجهه نشان می‌دهد که سلطنتطلبان در آینده خیالی خود قرار است چگونه با حافظان امنیت ملت برخورد کنند. وطن‌پرستان ارتش که روزگاری با ناوگان دریایی چندین کشور گلاویز می‌شدند و امروز نیروی دریایی ایران را به یکی از مقتدرترین نیروهای نظامی در پهنه اقیانوس‌های کره زمین تبدیل کرده‌اند توسط کسانی مورد اهانت قرار می‌گیرند که هنری جز کله‌معلق زدن ندارند و از تبدیل نشدن خیال سان دیدن به واقعیت و مضحکه شدن کمپین وکالت عصبانی‌اند.
ماجرای مقاومت تاریخی سهند، سبلان و جوشن مقابل اشغالگران آمریکایی
شاید برای مردم ایران هیچ‌گاه باورکردنی نبود به چشم خود روزی را ببینند که براندازان و سلطنتطلبان بعد از 43 سال تلاش ناکام برای تضعیف جمهوری اسلامی و شکست‌های مکررشان، نوک پیکان حملات روانی و رسانه‌ای‌شان را به سمت نمادهای ملی بگیرند. نمادهایی که همه ایرانیان با وجود اختلاف سلیقه‌ها و تکثر باورهایشان همیشه آنها را خط قرمز خود می‌دانسته و می‌دانند. «شهید» یکی از آن نمادهای ملی است که بارها دیده‌ایم به نقطه وحدت جامعه ایرانی باوجود اختلاف نظرهای سیاسی غیرقابل انکار موجود تبدیل شده است. همان‌طور که به چشم دیده‌ایم و قاب‌های ماندگاری هم در طول تاریخ از آن ثبت شده، مراسم‌های تشییع شهدا را می‌توان نمایشی خیره‌کننده از وحدت حداکثری مردم باوجود اختلاف‌نظرها و تکثر باورها حول یک عامل وحدت‌بخش دانست. عامل وحدت‌‌بخشی مثل «شهید» که ایرانیان با هر نوع تفکری، اعم از مذهبی و غیرمذهبی یا باحجاب و بی‌حجاب آن را مورد احترام می‌دانند. این احترام هم از آنجایی می‌آید که همه می‌دانند ایثار و خون بر زمین ریخته شده آن شهید، چقدر در امنیت امروز شهرهای کشورشان تعیین‌کننده بوده است. اما مساله‌ای که این روزها افکار عمومی را تحت‌تاثیر قرار داده توهین علی کریمی، فوتبالیست سابق و لیدر توییتری این روزها(!) به شهدای ارتشی حمله نیروهای آمریکایی به ناوهای سند و سبلان در سال 67 است. توهین و کنایه‌ای که شاید کمتر کسی فکرش را می‌کرد با گذشت بیش از 30 سال از حماسه مقاومت شجاعانه نیروهای ارتش جمهوری اسلامی ایران مقابل اشغالگران تا بن دندان مسلح آمریکایی کسی با چنین ادبیاتی به این شهدا توهین کند.
بازخوانی جزئیات این مقاومت تاریخی نیروهای ارتش ایران مقابل اشغالگران آمریکایی علاوه‌بر اینکه ابعاد رشادت نیروهای مدافع وطن را یادآوری می‌کند، عمق کینه واقعی براندازان و سلطنت‌طلب‌ها نسبت به نیروهای رزمنده ایرانی که حاضر نشدند مقابل دشمن خارجی تسلیم شوند را نشان می‌دهد.
علی کریمی به‌عنوان یکی از سلبریتی‌های وکالت‌دهنده(!) به فرزند محمدرضا پهلوی، کسی که خود را «بزرگ ارتشداران» می‌خواند و سلطنتطلبان هم هنوز که هنوز است با گذشت بیش از 40 سال از سقوط حکومتش با ارتش او نوستالژی بازی می‌کنند، ثابت کرد براندازان در راه مبارزه با ایران اگر لازم بدانند، به شعارهای خودشان هم پایبند نیستند. علاوه‌بر این، توهین علی کریمی به شهدا نشان داد این افراد در راه لجبازی با جمهوری اسلامی، کوچک‌ترین ارزشی برای خطوط قرمز مردم قائل نخواهند بود و اگر مساله‌ای مثل توهین به شهدا در مسیر تضعیف جمهوری اسلامی به آنها کمک کند صراحتا به قهرمانان وطن اهانت می‌کنند تا به خیال خودشان از این طریق به جمهوری اسلامی هم دهن‌کجی کرده باشند.
درباره مقاومت تاریخی رزمندگان ارتشی ناوهای سهند و سبلان مقابل نیروهای اشغالگر آمریکایی در تاریخ ٢٩ فروردین‌ماه سال ١٣٦٧ که از سوی نیروی دریایی آمریکا به نام عملیات آخوندک شناخته می‌شود شاید بتوان بیش از هرچیز حجم آتش حمله آمریکاییها را مورد توجه قرار داد که در محاسبات‌شان تصور می‌کردند درنتیجه این حجم بالای آتش، نیروهای ارتش ایران را تسلیم خود خواهند کرد. آنها بعد از مورد هدف قرار دادن سکوهای نفتی «ساسان»، «آرش» و «فروزان»، با مقاومت «ناوچه موشک‌انداز جوشن» در نزدیکی جزیره سیری مواجه شدند. با تهدید رزمندگان ایرانی قصد داشتند آنها را تسلیم خود کنند تا بدون مزاحمت ارتش ایران به حملات خود ادامه دهند اما نیروهای ناوچه جوشن مقاومت کردند و درگیری نابرابر میان نیروهای اشغالگر و ارتش ایران به قدری بالا گرفت که آمریکاییها با محاصره و شلیک‌های مستقیم به این نیروهای ایرانی حدودا 11 ارتشی را به شهادت رساندند.
در ادامه مقاومت ایرانی‌ها مقابل نیروهای متجاوز، این رزمندگان ناوشکن سهند بودند که در محدوده تنگه هرمز مورد هجوم ناوگان آمریکا قرار گرفتند. نیروهای آمریکایی با 7 موشک، بیش از 300 گلوله 110 میلی‌متری و همچنین شلیک 3 بمب لیزری از جنگنده تهاجمی A6 اینترادر اوج کینه خود از مقاومت رزمندگان ایرانی را نشان دادند و درمجموع با احتساب شهدای دیگر شناورهای ایرانی، بیش از 70 رزمنده ارتش جمهوری اسلامی ایران را به شهادت رساندند. گفته می‌شود رزمندگان حاضر در سهند، تا آخرین لحظات حیات و حتی در دقایقی که غرق شدن سهند قطعی شده بود مشغول تیراندازی و مقاومت مقابل نیروهای تا دندان مسلح آمریکایی بودند. علاوه‌بر جوشن و سهند، این ناوشکن سبلان بود که در نزدیکی جزیره لارک آمریکاییها را به دردسر انداخت. ناوشکنی که مورد حمله نیروهای اشغالگر قرار گرفت اما غرق نشد.
آمریکاییها بعد از این جنایت آشکار، حضور اشغالگرانه‌شان را در خلیج فارس ادامه می‌دهند و حدودا سه ماه بعد از حمله به ناوهای جوشن و سهند و سبلان در جنایتی تاریخی، با شلیک به هواپیمای مسافربری ایران در نخستین روز تیرماه از ناو وینسنس، ۲۹۰ مسافر و خدمه بی‌دفاع این هواپیمای مسافربری را قربانی می‌کنند.
دریادار عبدالله معنوی، از فرماندهان وقت نیروی دریایی ارتش درباره روز تلخ شهادت نیروهای ارتشی ایران به دست اشغالگران آمریکایی این‌طور روایت می‌کند: «به جرات می‌توان گفت یک عملیات تروریستی به تمام معنا بود. وقتی آمریکاییها حمله کردند نه نیروی هوایی ما خبر داشت و نه پدافند ما. ۲۹ فروردین ۱۳۶۷ مصادف بود با نخستین روز ماه مبارک رمضان و روز رژه نیروهای ارتش. آمریکاییها از ساعت ۸ صبح حملات خود را آغاز کردند و ما حدود ساعت ۹ تا ۹:30 دقیقه متوجه اقدامات پلیدشان شدیم. البته باید بگویم باز صدام آن‌قدر مردانگی داشت که علنا اعلام جنگ کرد و گفت: با تو می‌خواهم بجنگم ولی آمریکا این کار را نکرد. ما حدود ۱۰ روز در دریا در کنار هم بودیم و ما هیچ رفتار خصمانه‌ای از آنها ندیدیم، اما یکدفعه ساعت ٨ روز ۲۹فروردین ورق برگشت و شروع کردند به زدن سکو‌ها و ناوهای ما.»
حماسه‌آفرینی ناوچه پیکان در عملیات مروارید
نیروی دریایی ارتش در طول هشت سال دفاع مقدس حدود ۱۵۰ عملیات برای اسکورت ۱۰ هزار کشتی تجاری به‌منظور امنیت اقتصادی به سرانجام رساند، این در حالی بود که دشمن قصد داشت با از بین بردن جزیره خارک و تصرف بندر امام خمینی(ره) ضربه‌ای جبران‌ناپذیر به اقتصاد ایران وارد کند اما نیروی دریایی با حمایت از کشتی‌های تجاری و نفتکش، حفاظت از سکوهای نفتی، دفاع از جزیره خارک و حفظ تاسیسات نفتی ایران موفق شد این ترفند دشمن را نیز شکست دهد. عملیات مروارید مسیر جنگ را به‌طور کلی تغییر داد، شاید بزرگ‌ترین خدمتی که این عملیات داشت، فارغ از اینکه ارتش بعثی عراق را از داشتن نیروی دریایی محروم کرد، موجب شد تا بتوانیم وضعیت اقتصادی جنگ را کنترل کنیم. به عبارت دیگر، عراق تا پایان جنگ دیگر نتوانست از خلیج فارس نفت صادر کند. عملیات مروارید با پشتیبانی نیروی هوایی ارتش برای بمباران بندر ام‌قصر و دو سکوی نفتی مهم عراق؛ البکر و العَمیه در ۷ آذر سال ۱۳۵۹ انجام شد. نیروی دریایی عراق در این عملیات آسیب قابل‌توجهی دید و تا پایان جنگ قادر به ایفای نقش موثری نبود. بخش مهمی از صدور نفت عراق هم از طریق ۲ سکوی نفتی «البکر» و «العَمیه» انجام می‌شد که در عملیات مروارید، این سکوهای نفتی منهدم و صدور نفت عراق از طریق دریا قطع شد به این ترتیب، رفت و آمد کشتی‌های نفتکش و تجاری برای کشور عراق که از این طریق انجام می‌گرفت و برای عراق در زمان جنگ نقش اساسی و تعیین‌کننده داشت، ناممکن شد. در عملیات مروارید، ناوچه پیکان در نوک حمله قرار داشت. تیم تخریب تکاوران نیروی دریایی وقتی که روی سکو مستقر شدند با نصب تجهیزات تخریب‌کننده مثل تی‌ان‌تی و مواد منفجره قسمت‌های حساس یکی از سکوهای نفتی عراق را در حدود یک شبانه‌روز از بین بردند زمانی که تیم تکاوری برای تخریب کامل سکو در قسمتی از آن مستقر شدند فهمیدند که در قسمتی دیگر از سکو تعدادی کماندوی غواص عراقی با تجهیزات سنگین کمین گرفته‌اند و منتظر موقعیتی هستند که شلیک کنند، از تیم تکاوران نیروی دریایی در ناوچه پیکان خواسته شد از سکو جدا شده و به قسمت دیگر آن بروند، درواقع عراقی‌ها به محاصره در آمدند و درنتیجه این عملیات تعداد زیادی از آنها یا از بین رفتند یا به اسارت درآمدند. بعد از آغاز عملیات نیروی دریایی نیروهای عراقی مستقر در پایگاه ام‌القصر از موضوع مطلع شده و سه واحد نظامی را به سمت نیروهای ایرانی گسیل داشتند. ناوچه پیکان با دور شدن از سکو به‌منظور ایجاد فضای باز برای عملیات مقابله به مثل جدا شد و با یکی از واحدهای شناور که در تیررس موشک قرار گرفت، درگیر شد. حجم آتش ناشی از شلیک موشک باعث می‌شود تا ۲ واحد دیگر به جای اینکه به مقابله بیایند هر کدام از سمتی راه فرار در پیش گیرند. بعد از مدتی یکی از واحدهای درحال فرار در محل خود ایستاده و نیروهای مستقر در آن از ترس آنکه مورد هدف قرار گیرند خود را به درون آب می‌اندازند. ناوچه تخلیه‌شده به دست نیروهای ایرانی افتاده و بعد از لحظاتی بنا به دستور داده شده منهدم می‌شود. در این عملیات از طرف واحدهای عراقی به وسیله موشک استیس به سمت نیروهای ایرانی موشک شلیک می‌شود که ناوچه پیکان به‌عنوان یک واحد دریایی با سرعت پایین در اتفاقی کم‌سابقه 2 بار از حمله موشکی جان سالم به در می‌برد. موشک اول به وسیله توپ مورد انهدام قرار می‌گیرد و موشک دوم نیز با مانور مناسب مواجه شده و در داخل آب منهدم می‌شود. درنهایت اما این ناوچه توسط دو موشک از ناحیه سینه و پاشنه مورد اصابت قرار گرفته و تعدادی از پرسنل آن به شهادت می‌رسند. زمانی که منطقه نبرد از یگان‌های دشمن تخلیه شده و ناوچه پیکان عازم بازگشت به پایگاه می‌شود پس از طی چند مایل یک فروند ناوچه موشک انداز دشمن که در زیر سکوی الامیه مخفی شده بود از مخفیگاه خود خارج شده و سه فروند موشک پیاپی به طرف ناوچه پیکان شلیک می‌کند به دلیل مانور سریع ناوچه پیکان موشک اول به آن اصابت نکرد و در نزدیکی ناوچه در آب منفجر شد اما بلافاصله موشک دوم به پاشنه ناوچه اصابت کرده و نیروی محرکه آن را از بین می‌برد، بعد موشک سوم نیز به ناوچه اصابت می‌کند و موجب غرق شدن ناوچه و شهید شدن تعداد زیادی از کارکنان ایثارگر و حماسه آفرین آن می‌شود. پس از مدت کوتاهی ناوچه دشمن که ناوچه پیکان را هدف قرار داده بود نیز توسط یک فروند هواپیمای نهاجا هدف قرار گرفته و منهدم شد. فرماندهی ناوچه پیکان را در این عملیات شهید محمدابراهیم همتی برعهده داشت که همراه با ناوچه پیکان در دل آب‌های گرم خلیج فارس آرام گرفت.
نیروی دریایی که علی کریمی و پهلویست‌ها دوست ندارند ببینند
ایران از سال‌ها قبل حضور نظامی در آب‌های بین‌المللی را در دستور کار قرار داد. از سال 2001 به بعد نیروی دریایی ایران با تعمیر اساسی تجهیزات خود و با تجهیز آنها به موشک‌های کاملا بهینه‌سازی‌شده توانایی مقابله با تهدیداتی با برد 300 کیلومتر را دارا است؛ و تقریبا تمام خلیج‌فارس و دریای عمان را پوشش می‌دهد. ایران با راه‌اندازی خط تولید ناوشکن‌های کلاس موج در بندرعباس و بندر انزلی در حال افزایش تعداد ناوچه‌های خود با ناوچه‌های جدید تولید داخل است. نیروی دریایی هم‌اکنون ناوشکن بومی جماران در خلیج فارس و ناوچه دماوند در دریای خزر را در اختیار دارد. این نیرو هم‌اکنون موفق به ساخت هاورکرافت بومی تندر شده است. ضمن اینکه بزرگ‌ترین ناو خاورمیانه به نام ناو خارک با بیش از250متر طول و با قابلیت حمل 4الی6 بالگرد در خدمت این نیرو قرار دارد. تیرماه سال جاری، ایران خبر راه‌اندازی اولین ناودسته پهپادبر نیروی دریایی ارتش را به‌طور رسمی اعلام کرد. با این ناودسته، نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در هر نقطه‌ای که مستقر است می‌تواند دست‌کم شعاع 2000 کیلومتر را پوشش دهد.
ناوگان دریایی ایران با سرعت زیاد اما با ویژگی‌هایی عجیب درحال رشد است. تهران با تغییراتی اندک به سرعت و با هزینه‌ای کم، ناگهان ناوهایی وحشتناک و با قدرت آتش بالا را روانه میدان می‌کند. نمونه این ناوها را می‌توان در ساخت سریع ناو شهید رودکی، ناوبندر مکران، تشکیل یگان ناودسته‌ها و دو ناو پهپادبر در حال ساخت شهید مهدوی و... دید.
روسیا الیوم در وبسایت خود به نقل از پایگاه خبری صهیونیستی دبکا نوشت: «سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ساخت دو ناو هواپیمابر حامل پهپادهای انتحاری را به‌زودی به پایان خواهد رساند که ساخت آنها در اواسط سال ۲۰۲۳ به اتمام می‌رسد. » براساس این گزارش، تاریخ اتمام ساخت ناوهای هواپیمابر شهید مهدوی و شهید باقری اواسط سال 2023 تعیین شده است.
دریادار تنگسیری، فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران مهرماه سال جاری درباره ناوپهپادبر شهید باقری گفته بود: «شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه‌بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند روی آن بنشیند.« متخصصان نیروی دریایی سپاه در فرآیند ساخت این شناور به‌گونه‌ای آن را طراحی کرده و می‌سازند که یک باند پروازی با گنجایش 60 فروند پهپاد روی عرشه آن در حال ساخت است.
تجهیز شناورهای ایران به 60 پهپاد تهاجمی درحالی که برخی کشورها، صرفا به 10 الی 20 پهپاد تامین شده از منابع خارجی وابسته هستند، نشان می‌دهد ناوگان دریایی ایران به قدرت نظارت و آتش بزرگی دست خواهد یافت. ایران این شناورها را از لحاظ تقویت عرشه و همچنین نصب تسلیحات جدید به کشتی‌هایی جنگی تبدیل می‌کنند. تمرکز اصلی نیروی دریایی ایران روی ساخت ناوچه‌های موشک انداز، قایق‌های تندرو بزرگ و متوسط با هدف حمل موشک‌های مدرن است. هسته اصلی قوای تهاجمی ایران را هزاران قایق موشک انداز تشکیل می‌دهد که توانایی نیروی دریایی ایران برای حمله به ناوهای جنگی منطقه همچون ناوهای آمریکایی را افزایش داده است. نخستین فروند از این شناورها با نام شناور آذرخش در کشور استفاده شد و تا امروز یعنی سال ۱۴۰۱ صنایع دفاعی و نظامی نیروهای مسلح ایران توانسته از شناورهای ساده عاشورا به پیشرفته‌ترین انواع آن دست پیدا کنند. نیروی دریایی ایران علاوه‌بر این در حوزه ساخت زیر دریایی‌های نیمه سنگین نیز به توفیقات خوبی دست یافته است. نیروی دریایی ارتش و وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در سال 97 با رونمایی از نخستین زیردریایی کلاس نیمه سنگین جمهوری اسلامی ایران با عنوان «فاتح» قدرت دریایی کشور را وارد عرصه‌ای جدید کردند؛ شناوری که می‌تواند برگ برنده‌ای در عرصه دریایی باشد. این زیردریایی که از نظر مشخصات عملیاتی بسیار برتر از غدیر (زیردریایی پیشین ایران) است، توانایی حرکت در عمق 200 متر را به صورت عادی داشته و بیشینه ژرفای قابل دستیابی برای آن نیز 250 متر است. فاتح دارای توان دریانوردی به مدت 35 روز است که از این لحاظ نیز بهبود چشمگیری نسبت به زیردریایی غدیر دارد. زیردریایی فاتح با بهره‌مندی از 76 عنوان فناوری روز دنیا از سامانه‌های پیشرفته سوناری، رانش الکتریکی، مدیریت نبرد ترکیبی، سامانه هدایت موشک زیر سطحی به سطح، هدایت اژدر، جنگ‌های الکترونیکی و مخابراتی، سامانه مخابراتی امن و یکپارچه و ده‌ها سامانه مدرن دیگر برخوردار است که به نوبه خود موجبات افزایش قدرت دفاعی و آفندی نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران را فراهم می‌کند. این زیردریایی توانایی حمل انواع موشک‌ها، حمل اژدر و مین و همچنین امکان حمل نیروهای تکاور و رساندن آنها به نقاط مورد نظر را نیز دارد. ایران همچنین ساخت زیردریایی سنگین را نیز شروع کرده است. دریادار حسین خانزادی، فرمانده سابق نیروی دریایی ارتش ایران پیش از این از آغاز به کار ساخت اولین فروند زیر دریایی بعثت خبر داده بود. زیردریایی جدید ایران جزء نسل جدید زیردریایی‌های سنگین محسوب شده و با وزن ۳۲۰۰ تُن است حدود ۸۷ متر طول و ۱۰ متر قطر دارد.