نیلوفر مژدهی، خبرنگار:از رکورد تغییر مربی در تیم صنعت نفت که بگذریم این باشگاه در تغییر مدیرعامل هم رکورد زده و با سه تغییر تاکنون صدرنشین است. ابتدا کیومرث کی‌شمس و بعد از او احمد پارو و حالا هم مسعود رضائیان. جالب این‌که اعضا در باشگاه صنعت نفت جدا نمی‌شوند فقط از سمتی به‌سمت دیگر انتقال می‌یابند. این که چرا این چرخه ادامه دارد و هدف از این تغییر درحالی‌که همه در باشگاه حضور داشته‌اند در نوع خود تصمیم جالبی است که باید درمورد آن از مسئولان رده بالای این باشگاه پرسید.

شرط رضائیان برای مدیریت در نفت
این بار اما تغییر مدیریتی در باشگاه صنعت نفت کمی با دفعات قبل فرق دارد. مسعود رضائیان که چندسالی است با وجود همه تغییر و تحولات به‌عنوان معاون ورزشی در این باشگاه مشغول به کار است، این بار به‌عنوان سرپرست مدیرعاملی این باشگاه انتخاب شد. او که پیش از این سوابق مدیریتی دارد، هرچند در این چندسال در حاشیه باشگاه صنعت نفت قرار داشت اما در اتفاقات این باشگاه بی‌تاثیر نبود. همواره این نکته قابل‌تامل بود که رضائیان با این همه سابقه چرا منزوی شده است، درحالی‌که حالا با روی کار آمدن او این‌طور به‌نظر می‌رسد که در این چندسال او چندان هم در حاشیه نبوده و از دور دستی بر آتش داشت اما درظاهر با پستی در باشگاه گوشه‌نشین بود. گویا او دیگر همچون قبل و در دوران مدیریت در فولاد مخصوصا، علاقه‌ای به مدیریت ندارد و به‌قولی تب تندش خوابیده از این رو ترجیح می‌دهد در حاشیه باشد. به همین دلیل حالا که به وی پیشنهاد مدیریت دادند این مسئولیت را به‌صورت موقت پذیرفت. درواقع او قبول نکرد مدیرعامل بشود، بلکه تا انتخاب مدیرعامل جدید به‌عنوان سرپرست مشغول به کار شد. از این رو وقتی از او برای همکاری کمک خواستند وی شرط گذاشت تنها درصورتی مسئولیت می‌پذیرد که سمتش موقت باشد و در اسرع وقت مدیرعامل انتخاب کنند.

بازیکنان نفت مشکل دارند
وقتی تاوارز گفت بازیکنان تیم صنعت نفت مشکل دارند دقیقا به همین مشکلاتی اشاره می‌کرد که مسعود رضائیان به‌خاطرش مسئولیت مدیرعاملی را نپذیرفت و فقط قبول کرد مدتی سرپرست باشد. تیم نفت علاوه‌بر مشکلات مالی -که همیشه همراهش بوده است- این فصل از نظر بازیکن هم کمی مشکل‌دارتر از قبل است؛ مشکلاتی که برخی بازیکنان با مدیریت باشگاه پیدا کرده بودند. بحث درخصوص تمدید قرارداد بازیکنان جوان و البته بحث درخصوص مسائل مالی، روابط بین بازیکنان و باشگاه را تیره‌وتار کرده بود. بعضی از بازیکنان با باشگاه اختلاف داشته و بحث رفتن یا تمدید قرارداد دارند. از این رو حتی چند روزی با تیم تمرین نکردند.
در این مورد دوست داشتیم با رضائیان گفت‌وگو کنیم اما تمایلی به مصاحبه نداشت. وی بر این باور است که الان زمان مصاحبه نیست، بلکه وقت عمل است؛ چراکه تیم صنعت نفت بیش از هر چیز دیگر نیازمند کار است تا در این فرصت باقی‌مانده برای بقا بجنگد. درواقع او دیگر میلی به مطرح‌شدن ندارد و می‌خواهد در خفا کار را پیش ببرد و تحویل مدیرعاملی که می‌آید دهد. شاید هم می‌خواهد در آرامش و به دور از هیاهو شرایط بقا را فراهم کند و به نام خود بزند.

نقل‌وانتقالات زمستانی
یکی از انتقادات انجام‌شده از مدیریت پارو، عدم توانایی در جذب بازیکنان باکیفیت و البته دارای رزومه قوی بوده است. به‌طوری‌که مارکو شیمیچ، مهاجم کروات که نفتی‌ها درنظر داشتند، علی‌رغم سفر به آبادان موفق به ثبت قرارداد با طلایی‌پوشان به‌علت قوانین سفت‌وسخت سازمان لیگ نشد. همچنین سباستین پیرز، مدافع اروگوئه‌ای باتاخیر یک‌ماهه توانست کارت بازی خود را دریافت کند و سرانجام در دربی خوزستان به‌میدان رفت.
آنجا که مدیرعامل صنعت نفتی‌ها نتوانست از این تیم حمایت کند به‌ناچار تغییر ایجاد شد. نفتی‌ها که در فصل جاری در تغییرات بی‌پروا عمل کردند تصمیم گرفتند برای برطرف کردن مشکلات خود مدیرعامل را هم تغییر دهند تا هم در تغییر مربی و هم تغییر مدیرعامل هت تریک کرده باشند. رضائیان شاید همچنان در تیم‌داری جاه‌طلب است که در این وضعیت بحرانی مسئولیت تیم صنعت نفت را قبول کرده است. صنعت نفت از گذشته تا حال محدودیت‌های خاص خود را داشته است. همواره این تیم نسبت به دیگر تیم‌ها در تنگنا بوده است. بااین‌حال در سال جدید آنقدر فاصله مالی تیم‌ها زیاد شده که صنعت نفت جزء بی‌بضاعت‌ترین‌هاست. این تیم از همان ابتدای فصل با مشکل روبه‌رو بود و شاید اگر در ابتدا دستشان کمی بازتر بود و چند مهره جدید تاثیرگذار می‌خریدند می‌توانستند بهتر عمل کنند. از این رو سختی کار در این تیم‌ها هم برای مدیران و هم برای بازیکنان وجود دارد.
در صحبتی که با رضائیان داشتیم او نیز اعتراف کرد به‌خوبی از نارضایتی بازیکنان با خبر است، چون نفتی‌ها تاکنون 32 درصد پول گرفتند از این رو طبق آنچه رقبا در لیگ برتر می‌گویند از نظر پرداختی از دیگران عقب نیستند. بازیکنان داخلی و خارجی این تیم همه طبق یک فرمول پول گرفتند و همگی از این وضع ناراضی هستند. از این رو یارگیری در چنین شرایطی برایشان سخت می‌شود.
درحال‌حاضر صنعت نفتی‌ها با عماد میر جوان، حسین پورامینی و حسین بغلانی فسخ کردند و احتمالا مهدی ممی‌زاده نیز جدا می‌شود. در عوض می‌خواهند امید حامدی فر، عقیل کعبی، گادوین منشا، محمدحسین زواری را به خدمت بگیرند. این تیم در نظر دارد در چند روز باقی‌مانده تیم را تقویت کند و به‌احتمال فراوان از بین این نفرات چندنفری را جذب می‌کنند. جالب است که تاوارز به‌عنوان یک مربی خارجی به‌خوبی شرایط این تیم را درک کرده و این‌طور که رضائیان می‌گوید تعامل خوبی با باشگاه دارد. او برخلاف دیگر مربیان که مشکلات باشگاه را نمی‌پذیرند و همواره به مسائل مالی اعتراض می‌کنند با این شرایط کنار آمده و به‌نوعی باشگاه صنعت نفت را درک می‌کند، از این رو تا این لحظه با وجود سورپرایزهایی که از اتفاقات ناخوشایند در این باشگاه می‌شود واکنشی نداشته و کار را پیش می‌برد. طبیعی است او قراردادی حرفه‌ای دارد و تیم چه بماند و چه سقوط کند او پولش را می‌گیرد. ضمن این که وضعیت مالی باشگاه هرچه باشد برای تاوارز اهمیت ندارد، او شاید در این سال‌هایی پایانی مربیگری رو به بازنشستگی به‌دنبال کسب افتخار با تیم صنعت نفت نیست و احتمالا مسائل مالی برایش اولویت دارند. از این رو درک کردن شرایط این باشگاه برای او کار راحتی است.

مدیرعامل یا عامل انتقال مربی
مسعود رضائیان از ابتدا نسبت به اتفاقات تیم صنعت نفت تاثیرگذار بود. شاید جالب باشد بدانید وی در انتقال ادسون تاوارز به باشگاه صنعت نفت نقش داشته است، البته سرپرست مدیرعاملی باشگاه صنعت نفت خود این موضوع را در صحبتی که با «فرهیختگان» داشت تکذیب کرد اما او در همه اتفاقات باشگاه تاثیرگذار است. به ‌این‌ترتیب نمی‌توانیم باور کنیم که رضائیان فقط یک مدیر اجرایی باشد و در تصمیمات نقش نداشته است. او اگر می‌خواست مسئولیت رسمی بپذیرد خیلی پیش از اینها مدیرعامل می‌شد. موضوع این است که او نمی‌خواهد مدیرعامل باشد؛ چراکه می‌داند این باشگاه با همه مشکلاتی که دارد جای دفاع ندارد. رضائیان به این واقف است که تیم در آستانه سقوط است. آنها از 16 بازی 11 امتیاز گرفتند و در آستانه سقوط قرار دارند. این تیم 4 هفته است که رنگ برد را ندیده و با 2 برد و 9 شکست وضعیت بدی دارد. 18 گل زده و 9 گل خورده هرچند آنها را در جمع بدترین‌های لیگ قرار نمی‌دهد اما همین نتایج کافی است تا آنها در جایگاه پانزدهم جدول قرار بگیرند.
صنعت نفت در این چندسال همیشه یکی از گزینه‌های سقوط بوده است. از این رو اگر رضائیان تیم را با تمام مشکلاتش بپذیرد اگر در پایان فصل تیم با مشکل روبه‌رو شود یا احتمالا سقوط کند، مسئولیت با او خواهد بود. هم اعتبارش زیرسوال می‌رود و هم موج انتقادها به سویش روانه می‌شود.
رضائیان در شرایط فعلی از وضعیت تیم راضی است. او امیدوار است تیم بماند اما مهم این است که سطح تیم از نظر فنی رشد کند و تیم اگر بتواند نتیجه بگیرد و برنده شود از مشکلات آنها کاسته خواهد شد. بااین‌حال این تیم همچنان در بحث منابع مالی و زیرساختی مشکل دارد و دخل‌وخرجش قابل‌مقایسه با تیم‌های دولتی و صنعتی و حتی خصوصی نیست، از طرفی از وقتی تاوارز آمده، خواسته‌های او را عملی کردند و یکی، دو جای خالی را هم با سلیقه این مربی به‌زودی پر می‌کنند. به‌این‌ترتیب به‌نظر می‌رسد جابه‌جایی‌های اخیر آخرین تغییرات در این باشگاه است و سرنوشت تیم در انتهای لیگ سرنوشت شاغلان در این باشگاه را هم مشخص خواهد کرد.