مسعود فروغی، سردبیر : از وقتی دنیای لایک‌ها در شبکه‌های اجتماعی به «پول» و «شهرت» اضافه شده، آدم‌های زیادی خودشان را بدبخت کردند. از وقتی گوشی‌های موبایل خودشان دفتر یک رسانه شدند، کسانی با سرعت تمام به دره افتادند که قبل‌تر با چشمانی پر از غرور، کرور کرور قلب‌های قرمز صفحه‌شان را به ما نشان می‌دادند و فکر می‌کردند روی قله جهان نشستند. 

از وقتی که ملاک فهم و دانش مشهور بودن آدم‌ها شد، توپ فوتبال و زمین سبزش، دوربین سینما و پرده نقره‌ای‌اش، صدای آواز و آلات موسیقی... شده‌اند ابزار سیاست‌ورزی! از آن طرف عده‌ای برای اینکه عقب نمانند شعر می‌بافند از همه چیز، خودشان را استاد می‌خوانند و در همه علوم سخنرانی می‌کنند. حقیقتا دنیای لایک‌ها پیری از «حقیقت» و «واقعیت» درآورده که آن‌سویش ناپیداست.

همین چند روز پیش که سالروز ولادت بهانه خلقت، حضرت زهرای اطهر(س) بود، یک بازیکن سابق والیبال چون چند صباحی در قاب تلویزیون ملی دیده شده بود و شهرت دارد حرف‌هایی نوشت که دنیای و آخرتش را جهنم کرد. این خاصیت زیادی دیده شدن است. این خاصیت قد کوتاه و ادعای بلند است. چه آنکه در روزگار بازیکن ملی بودن هم چوب بی‌اخلاقی خودش را خورد و آنچه همه می‌دانند نیاز به بازگو ندارد. 

ساحت نورانی معصومین(ع) با این خاک‌پاشی‌ها گردی نمی‌گیرد، مخصوصا در جامعه ایرانی که با همه اختلاف سلیقه‌ها، اهل بیت(ع) خانه امن مشترک است. نگرانی ما طراحی فتنه‌ی آتش‌افروختن میان مردم است، آنچنان که با توهین یک از خدا بی‌خبر در ورزش به خاندان خدا، برخی افراد تیغ را به سوی کل جامعه ورزش و ... ببرند و دوباره صدا به صدا نرسد. جدا کردن و ظرافت به خرج دادن در فضای تند و رادیکال مثل اتراق‌کردن کنار رودخانه در میان برف و طوفان امکان‌پذیر نیست. آن کسی که با نردبان ملت به سکوی شهرت رفته و حالا لگد به مقدسات همین ملت می‌زند، دانسته یا احتمال بیشتر ندانسته در زمین دشمن ایران قدم برداشت، ان‌شاءالله سزایش را خواهد دید.