محمدرضا حاجی عبدالرزاق، خبرنگار:پله یکی دیگر از اسطوره‌های فوتبال دنیا پنجشنبه شب درگذشت تا بعد از مارادونا جهان فوتبال یکی از نابغه‌های تاریخ خود را از دست داده باشد. جالب اینکه این بازیکن در سال 51 همراه با سانتوس به تهران آمد و در دیدار با تیم منتخب تهران نیز در مقابل هواداران ایرانی در ورزشگاه آزادی 90 دقیقه به میدان رفت. یکی از این نفراتی که در تیم منتخب تهران مقابل پله به میدان رفت احمد منشی‌زاده، هافبک آن روزهای تیم استقلال بود که اتفاقا در تاریخ دربی پایتخت نیز اولین گل را به نام خود به ثبت رسانده است.
به این بهانه دقایقی با منشی‌زاده به صحبت پرداختیم با این توضیح که صحبت را از دیدار اخیر آبی‌ها مقابل مس رفسنجان آغاز کردیم.
صحبت را از بازی استقلال و مس رفسنجان آغاز کنیم. این دیدار چطور بود؟
متاسفانه نحوه بازی استقلال چنگی به دل نزد. در هر صورت این تیم هنوز گلزن شش‌دانگ ندارد و با این نحوه بازی اعصاب همه را به‌هم می‌ریزند.
در مجموع از لحاظ فنی این دیدار چطور بود؟
درمجموع نمایشی نبود که بتواند توقعات هواداران استقلال را برآورده کند چون این تیم در این دیدار اصلا سوار بر بازی نبود و نتوانست برتری خود را در زمین به حریف دیکته کند. اگر بازی را تا آخر دیده باشید حتی شانس آورد که بازی با تساوی بدون گل به پایان رسید و استقلال درنهایت گلی را دریافت نکرد. البته لازم به ذکر است که محمد محبی خودش یک وزنه سنگین به‌شمار می‌رود و زمانی که در زمین نباشد مشکلات زیادی برای فاز هجومی استقلال ایجاد می‌شود. در هر صورت استقلال در حال حاضر تیم و نفرات خوبی دارد اما نمی‌دانم چرا در این دیدار ساپینتو نتوانست به‌خوبی از داشته‌هایش بهره بگیرد. البته در این دیدار استقلالی‌ها چند مصدوم و محروم هم داشتند که باعث شد کادرفنی همه ظرفیت‌های خود را در این دیدار به همراه نداشته باشد. به هر صورت باز هم تاکید می‌کنم که محبی یک وزنه مثمرثمر و سنگین برای استقلال به‌شمار می‌رود.
یعنی معتقدید نبود محبی در نتیجه به دست آمده تاثیرگذار بود؟
بله قطعا. اگر محبی بود می‌توانست در روند تیمی استقلال تاثیرگذار باشد و مطمئن باشید اصلا بازی برمی‌گشت و شرایط تغییر می‌کرد. محبی در حال حاضر در فرم بسیار خوبی قرار دارد و اگر سایر بازیکنان تیم بتوانند او را تغذیه کنند از شانس‌های گلزنی برای استقلال محسوب می‌شود. به هر حال این دیدار با تساوی به پایان رسید اما درمجموع به نظر می‌رسد فوتبال ایران به سمت‌و‌سویی رفته است که فوتبالیست‌های ایرانی اصلا گل زدن را فراموش کرده‌اند. منظورم با مهاجمان یا بازیکنان استقلال نیست بلکه این موضوع شامل همه مهاجمان ایرانی می‌شود. آنها امروز اصلا گل زدن را فراموش کرده‌اند و انگار اصلا بلد نیستند. این در حالی است که بازیکنی مانند مهدی طارمی هم وقتی به اروپا رفت یاد گرفت چطوری گل بزند تا جایی که هر پاسی را به او می‌دهند گل می‌کند. آدم کیف می‌کند.
در هر صورت استقلال از مهاجمان نوک زیادی بهره می‌برد. چرا این نفرات موفق عمل نمی‌کنند؟
انگار یادشان رفته شاید هم گل زدن را بلد نیستند. فقط استقلالی‌ها منظورم نیستند بلکه پرسپولیس هم به همین شکل است. بقیه تیم‌ها نیز به همین ترتیب و فرقی نمی‌کند. بازیکنان ایرانی گل زدن را بلد نیستند و فرقی نمی‌کند در کدام تیم باشند. این هم دست مربی هست که چطوری به بازیکنانش یاد بدهد و چطور از آنها در زمین بهره لازم را بگیرد.
چرا استقلال در دقایق پایانی تا این اندازه عقب نشست و به تیم حریف موقعیت داد؟ این تیم انگار شانس آورد که نباخت.
بله درست است و خود مس هم موقعیت‌های زیادی برای گل زدن داشت. من هم واقعا نمی‌دانم ساپینتو چه سیستمی را پیاده کرده بود که تیم به این صورت بازی می‌کرد. در هر صورت بازی با تساوی به پایان رسید و استقلال دو امتیاز حساس را در این دیدار از دست داد.
به نظر می‌رسد ساپینتو با اینکه در هفته‌های اخیر تا حدودی آرام شده است اما انگار تمرکز کاملی برای هدایت تیمش ندارد.
او کلا عصبی است و بلافاصله به‌هم می‌ریزد. متاسفانه یک عده هم مثل غلامپور پشت او هستند و مدام شلوغ می‌کنند تا کار پیچیده بشود. فوتبال این‌طوری نیست. شما فوتبال اروپا را ببینید که هزار و یک اتفاق در جریان بازی می‌افتد اما یک نفر توجهی به این مسائل ندارد و همه بازی خود را می‌کنند و بیرون می‌آیند اما اینجا برای کوچک‌ترین حرکت همه به‌هم می‌ریزند. وضعیت فوتبال ما خیلی اسفناک شده است. در هر صورت این وضعیت وجود دارد و کاری هم نمی‌شود کرد و باید این بازی‌ها را تماشا کرد و حرص خورد.
البته نبودن تماشاگر هم در این بی‌کیفیتی تاثیرگذار شده است.
بله درست است و نبودن هوادار در ورزشگاه از همه بدتر است. فوتبال ما بی‌روح است و اصلا فوتبال نیست.
استقلال این فصل می‌تواند از عنوان خود دفاع کند؟
چراکه نه! تیم خوب و مهره‌های خوبی دارد اما همچنان نوسان دارد. یک بازی خوب است و بازی بعدی نشانی از روزهای خوب ندارد و اعصاب همه را به‌هم می‌ریزند. اگر محبی بود شاید شرایط متفاوت بود اما باز هم استقلال مهره‌های خیلی خوبی دارد و اگر با این نفرات نتواند قهرمان شود قطعا کوتاهی صورت گرفته است.
چرا جریان بازی‌های استقلال تا این اندازه نوسان دارد؟
بله و این خیلی بد است که یک تیم تا این اندازه بالا و پایین دارد. اصلا فوتبال نباید این‌طوری باشد. این نوسان در همه تیم‌ها و در کل در فوتبال ما جریان دارد. طرف میلیاردی پول می‌گیرد اما یک پاس سالم نمی‌تواند بدهد. به خدا قسم 50 سال پیش باشگاه تاج 150 تومان به ما می‌داد و ما با جان و دل بازی می‌کردیم ولی امروزی‌ها این همه پول می‌گیرند و یک پاس بلد نیستند بدهند و همه را خسته کرده‌اند. این در حالی است که استقلال و پرسپولیس بیشترین خرج را می‌کنند و بهترین‌ها را می‌گیرند اما همین‌ها هم هیچ کاری در زمین نمی‌کنند.
سال 51 در ترکیب منتخب تهران با تیم سانتوس برزیل که پله را در اختیار داشت در ورزشگاه آزادی بازی کردید. از آن دیدار و رویارویی با یکی از بهترین بازیکنان جهان چه خاطراتی در ذهن‌تان مانده است.
این دیدار را با نتیجه 5 بر یک شکست خوردیم. خدا رحمت کند پله را. او در این دیدار نمایش خوبی داشت و تا جایی که یادم می‌آید در این دیدار دو گل از 5 گل سانتوس را پله زد.
گویا داور بازی 3 گل سانتوس را هم رد کرد.
حریف آنقدر خوب بود که اگر می‌خواست 10 گل هم می‌زد اما داور بازی آقای موزون 3 گل را مردود کرد. یادم می‌آید وقتی بعد از بازی پله را به باشگاه تاج بردند خسروانی رئیس وقت باشگاه یک قالیچه را به رسم میهمان‌نوازی و یادگاری به پله داد که این بازیکن این هدیه را قبول نکرد و به کنایه گفت این قالیچه را به داور بازی بدهید. چون داور بازی بهترین کسی بود که در زمین حضور داشت و باید این هدیه را به او بدهید. اگر آنها اراده می‌کردند در این دیدار ما را دورقمی می‌کردند اما در هر صورت داور بازی اجازه نداد شکست پرگل‌تری را متحمل شویم.
شخصا با پله دیدار داشتید؟
بعد از بازی ما را به همراه او به یک کافه دعوت کردند و اتفاقا بازیکنان سانتوس هم به این کافه از قبل دعوت شده بودند. در این ملاقات دوستانه در پایان یک عکس دسته‌جمعی هم گرفتیم اما صحبتی شکل نگرفت. پله آن زمان بهترین بازیکن جهان بود و با 5 بادیگارد به تهران آمده بود و لحظه‌ای او را رها نمی‌کردند تا اتفاقی نیفتد. یکی از شروط حضور سانتوس در ایران این بود که پله در این دیدار به صورت کامل بازی کند و اتفاقا 90 دقیقه هم درون زمین بود و بازی خوبی را هم ارائه داد. این شرط وجود داشت و پله هم از ابتدا تا سوت پایان در بازی حضور داشت.
شما هم دوران قدیم و سلطه پله بر فوتبال دنیا را دیده‌اید، هم امروز و درخشش مسی و رونالدو را. به‌خصوص مسی که با تیم ملی آرژانتین قهرمان جهان شد. از نظر شما کدام دوران باشکوه‌تر بوده است.
فوتبال به‌طور کلی امروز نسبت به دوران گذشته تغییر کرده است و امروز شاهد فوتبال مدرن هستیم و اصلا نمی‌توان این دو دوره را با هم قیاس کرد. البته اینکه کدام دوران باشکوه‌تر بوده از نظر ما قدیمی‌ها آن زمان یعنی دورانی که پله بازی می‌کرد باشکوه‌تر بود اما الان امروزی‌ها همه می‌گویند دوران امروز.
خود شما بازی امثال پله و مارادونا را کامل‌تر می‌دانید یا مسی و رونالدو را؟
از نظر من امروزی‌ها بهترین و کامل‌ترین نفرات هستند.