آن روزی که مامور نیروی انتظامی مشهدی در شعله‌های فتنه می‌سوخت درحقیقت یک اتفاق دیگر نیز درحال رخ دادن بود. اغتشاشگران آن شب بذر کینه‌ علیه امنیت‌ملی کشور را کاشتند. شاخه‌های این درخت کینه به‌مرور تمام کشور را درنوردید. زاهدان، آمل، ایلام، تهران و در جدید‌ترین نمونه کرج طعم تلخ میوه آشوب را چشیده‌اند. روز پنجشنبه جمعی از اغتشاشگران در محدوده بهشت سکینه کرج تلاش کردند مسیر تردد ماشین‌ها را مسدود کنند. اغتشاشگران ابتدا از ماشین‌ها می‌خواستند تا متوقف شوند و درصورت عدم توقف با سنگ به‌ آن خودرو حمله می‌کردند. این اقدام باعث ایجاد ترافیک سنگین در هر دو خط اتوبان شد. در جریان این اغتشاشات یک کیوسک پلیس و یک ون به آتش کشیده شد؛ یک نفر جان خود را از دست داد و 5 مامور نیروی انتظامی نیز مجروح شدند. همزمان با اقدامات ضدامنیتی اغتشاشگران رسانه‌های فارس‌زبان خارج‌نشین نیز در قامت رسانه جنگ فعال شدند. از همان روز اول رسانه‌های معاند مسئولیت آبیاری درخت آشوب را برعهده داشتند. اگر شبکه‌های اجتماعی رسانه‌های لندن‌نشین را از اولین روز اعتراضات خیابانی به بعد مرور کنید صد‌ها مطلب با این مضمون می‌یابید که در آن افرادی ماموران نیروی انتظامی را مورد ضرب‌وشتم قرار داده یا خودروی پلیس را آتش می‌زنند. این رسانه‌ها درمقابل، اخباری اغراق‌آمیز از مواجهه پلیس منتشر کرده و سعی در تحریک احساسات علیه پلیس دارند. در ماجرای اتوبان کرج نیز رسانه‌های معاند با همین دستورکار وارد میدان شدند. بعد از آنکه در درگیری بین نیروهای انتظامی و اغتشاشگران چند نفر از نیروهای انتظامی به‌شدت مجروح شدند، به دلیل ترافیک سنگین هلی‌کوپتر هلال‌احمر برای انتقال این مصدومان به محل اعزام شد. رسانه‌های لندن‌نشین حضور هلی‌کوپتر امداد را دستمایه دروغ‌پردازی قرار داده و با ارائه روایتی هالیوودی از ماجرا ادعای تیراندازی از هلی‌کوپتر به‌سمت معترضان را مطرح کردند. این تصاویر اغراق‌شده که با سوءاستفاده از مماشات پلیس تولید و منتشر می‌شود اگرچه قدرت این را ندارد تا رویای ایجاد ناامنی گسترده در کشور را تحقق بخشد اما حداقل می‌تواند برخی را برای دستیابی به این خیال خام تشویق به تلاش کند. تلاشی که داغ آن برای همیشه بر دل آیینه‌های حرم شاهچراغ خواهد ماند. این گزاره که اغتشاشات بهترین بستر برای اقدامات تروریستی است را نه یک تحلیلگر سیاسی که تروریست داعشی دستگیرشده در ماجرای شیراز گفته است. با وجود چنین اعترافی واضح است که اولین قدم برای پیشگیری از جنایات تروریستی برخورد با آتش‌افروزان خیابانی است تا بیش از این بستر جنایت علیه مردم فراهم نماند. مماشات کردن با اغتشاشگران با این توجیه که غائله با تنش کمتری فیصله یابد نه‌تنها به‌نتیجه نمی‌رسد بلکه زمینه ظلم بر سایر مردم را فراهم می‌کند. حال که مردم معترض به واقعیت آتش‌افروزی معاندان آگاه شده و رخت خویش از ورطه به‌وجود‌آمده بیرون کشیده‌اند، عقلانی‌ترین واکنش مواجهه سخت و قاطعانه با مخلان امنیت کشور در کف خیابان است. اقدامی که تا الان هم برای انجام آن زمان زیادی از دست رفته و شاید اگر زودتر و حداقل بعد از ماجرای شیراز در دستورکار قرار می‌گرفت دیگر شاهد تکرار جنایت علیه نیروهای انتظامی در اتوبان کرج نمی‌بودیم.