امید نظری گوهر، خبرنگار:کمتر علاقهمندی به رشته مهیج فوتسال میتوانست در وضعیتی که پیروزیهای سنگین شاگردان شمسایی برابر اندونزی، چینتایپه، لبنان، ویتنام و تایلند با بردهای اقتصادی و شکننده ژاپن برابر ویتنام، اندونزی و ازبکستان همراه شده بود پیروزی شاگردان کوگوره را در فینال شانزدهمین دوره جام ملتهای آسیا متصور شود، اما ساموراییها در شبی که فرصتسوزی بازیکنان ایران مشهود بود به پشتوانه استراتژیهای حسابشدهتر و درخشش سنگربان 36ساله خود (گیلرمه کوروموتو) برای چهارمین بار پرچم کشورشان را بر بام فوتسال آسیا به اهتزاز در آوردند. برای درک بهتر راز شکست تیم ملی فوتسال ایران در فینال به سراغ یکی از کارشناسان فوتبال که در رزومهاش سابقه سرمربیگری فرش آرا مشهد و تیم ملی فوتسال افغانستان را میبینیم، رفتیم. گفتوگوی «فرهیختگان» با مجید مرتضایی را در ادامه میخوانید.
کیفیت شانزدهمین دوره مسابقات جام ملتهای آسیا نسبت به ادوار گذشته در چه وضعیتی بود؟
یک تحول اساسی در تیمها مخصوصا در شکل بهکارگیری دروازهبانها انجام شده بود یعنی ما در اکثر تیمها میدیدیم که دروازهبانهای اصلی تیمها به جلو میآیند و تیمها را از فشار خارج میکنند؛ این موضوع تاکتیکی بود که تیم ملی عربستان سعودی نیز توانست ژاپن را با همین تاکتیک ببرد یا اگر دقت کرده باشید تیم ملی ژاپن یکی از نقاط قوتش همین موضوع بود که توانست تیم ملی کشورمان را شکست دهد؛ در صحنه گل اول دیدید که دروازهبان ژاپن به جلو آمده بود و یک پاس به بازیکن سمت چپشان داد و او نیز با نوک پا توپ را وارد دروازه ایران کرد. نکات اشارهشده نشان میدهد فوتسال آسیا در حال تغییر است. تیم ملی ایران نیز یکسری تغییرات مثبتی داشته است و زیاد با دورههای قبل تفاوتی نداشت؛ فقط تفاوتش این بود که یکسری بازیکن جدید اضافه شدند و همین موضوع باعث شد با وجود این تغییرات، پیشبینی مشکلات بیشتری را برای تیم ملی داشته باشیم ولی خدا رو شکر فوتسال ایران نشان داد نسبت به قبل تفاوتی ندارد؛ هر چند به نظر من حتما تیم ملی باید در 1 الی 2 پست تقویت شود.
علت پیروزی شاگردان کتیچیرو کوگوره را در کدام نکته تعیینکننده مشاهده کردید؟
استفاده از دروازهبان در حملات که پیش از این اشاره کردم یکی از دلایل بود. یک مورد دیگر هم این است که ژاپنیها یاد گرفتند چگونه باید تیم ملی ایران را ببرند یعنی نقطهضعف ایران را متوجه شدهاند. نقطه ضعف ما مسائل فنی نیست بلکه مسائل روانی و ذهنی است. ژاپنیها بهصورتی دفاع میکردند که حتی شده با خطا جلوی موقعیتهای مسلم بازیکنان ایران را بگیرند و خطاهای مکرر و اتفاقات مشابه باعث شد موقعیتهای کمتری به بازیکنان ایران بدهند. متاسفانه تیم ملی در ضربات ایستگاهی خیلی خوب عمل نکرد. این خطاها باعث شده بود کیفیت کار بازیکنان ما پایین بیاید یعنی بعضی از ملیپوشان حتی بهدنبال جبران خطاها بودند و حتی بدون دلیل روی بازیکن ژاپن خطا میکردند. این موضوعات باعث شده بود خطاهای دو تیم تقریبا مساوی با یکدیگر باشد، درحالیکه موقعیتها و فشارهای ایران روی دروازه ژاپن خیلی بیشتر بود منتهی به حاشیه بردن و پایین آوردن تمرکز بازیکن ایران باعث شد نسبت به بازیهای قبلی در موقعیتهای مسلم گلزنی ضعیفتر عمل کنیم، شاید همان موقعیتها در بازیهای قبل منجر به گل میشد و اگر به همان شکل به توپ ضربه میزدیم شاید با اختلاف 4 الی 5 گل میتوانستیم تیم ملی ژاپن را ببریم.
شمسایی توانست از تمام ظرفیت بازیکنان اصلی و ذخیرهاش بهخوبی استفاده کند؟
در پستهای دروازهبان و عقبگیر بازیکنانی داشتیم که میتوانستند به تیم ملی کمک کنند تا بتوانیم بهتر از این عمل کنیم. عقبگیرهای ایران در حمله خیلی خوب کار کردند ولی در کارهای دفاعی مخصوصا برابر تیم ملی ژاپن متاسفانه مقداری ضعیف عمل کردند.
از نظر شما گیلرمه کوروموتو چه وجه تمایزی نسبت به هیگور پیرس داشت که سرمربی ساموراییها این دروازهبان را برای رقابت فینال برگزید؟
به نظرم تفاوتش شکل بازی کوروموتو نسبت به گلر برزیلی بود. دروازهبان ژاپن شوتهای بازیکنهای ایران را بهخوبی میگرفت. آنالیز ژاپنیها از ایران تعدد بالای شوت و پاسهای دیرک دوم بود که خیلی در این زمینه خوب عمل کردند هرچند 2 الی 3 بار دیرک دروازه به دروازهبان ژاپن کمک کرد ولی درمجموع این عامل باعث شد که کورموتو عملکردی خوب برابر ایران داشته باشد.
تصمیم شمسایی بابت تزریق 10 بازیکن جدید به تیم ملی هوشمندانه بود یا باید شیب پوستاندازی کندتر و منطقیتر پیش میرفت؟
جای 1 الی 2 بازیکن باتجربه در تیم ملی خالی بود، حداقل علیاصغر حسنزاده میتوانست در خیلی مواقع از لحاظ تجربه و رهبری به تیم ملی کمک کند هر چند که حسین طیبی فوقالعاده در رهبری تیم موفق بود یا میتوانستیم یکی از دروازهبانها مثل سپهر محمدی که تجربه بیشتری داشت را به تیم ملی اضافه کنیم؛ به نظرم این افراد تضمینکننده قهرمانی بودند، شاید در دیدارهای ابتدایی خیلی نمیتوانستند تاثیرگذار باشند ولی در بازی برابر ژاپن تاثیر آنها مقداری نسبت به دیدارهای قبل محسوس بود.
وحید شمسایی باید بهعنوان سرمربی تیم ملی به کار خود ادامه دهد یا مسئولان فوتسال ایران باید به دنبال حضور سرمربی خارجی نامدار باشند؟
شمسایی قطعا کاریزما و شخصیت سرمربیگری تیم ملی را دارد و بچههای ملیپوش نیز او را خیلی دوست دارند ولی من به جرات میتوانم بگویم جای یک کمک مربی خارجی در کنار شمسایی برای بالا بردن بار فنی تیم ملی خالی است. خود ایشان نیز همین حدس را زده بود و میخواست یک کمک مربی از اسپانیا بیاورد ولی فدراسیون فوتبال با توجه به بودجهاش موافقت نکرد. اگر آن نفر اضافه میشد تیم ملی ایران خیلی راحت قهرمان میشد. نکته مهم این است که ما یک سرمربی میخواهیم با کاریزما وحید شمسایی که بتواند روی بازیکنان تاثیرگذار باشد و یک فرد فنی میخواهیم که تلفیق آنها به نظر من یک مکمل خیلی خوب است. در زمینههای روانی، رهبری تیم آقای شمسایی میتواند کمک کند و در زمینههای فنی آن مربی خارجی میتواند خیلی به تیم ملی کمک کند.
با توجه به قرار گرفتن اندونزی و عراق در جایگاههای ششم و دهم جام ملتهای آسیا میتوان به عملکرد هاشمزاده و ناظمالشریعه نمره قبولی داد؟
بدون تعارف عراق نسبت به دوره قبل خوب نتیجه نگرفت. آنها در دوره قبل جزء 4 تیم نهایی بودند ولی در این دوره در مرحله گروهی حذف شدند و این موضوع یک نتیجه ضعیف برای عراق بود. شاید مشکلات دیگری نیز دخیل بود ولی به هر حال جایگاه تیم ملی عراق نسبت به گذشته جایگاه خوبی نبود. اندونزی اما خیلی خوب کار کرد مخصوصا برابر ژاپن که حتی میتوانستند برنده باشند؛ البته چند سالی است که اندونزی در تیمهای پایهاش خوب کار میکند و در مسابقات زیر 20 سال چهارم آسیا شد. در تیمهای بزرگسال بسیار سرمایهگذاری کرده است و لیگ بسیار حرفهای و قوی دارند که بازیکنان و مربیان ایرانی داخل این لیگ کار میکنند و به نظر من تاثیر آقای هاشمزاده شبیه دورههای قبل بود و نه خیلی خوب و نه خیلی بد میتوانیم به کار هاشمزاده نمره بدهیم.
سخن پایانی؟
درست است که ایران نتوانست قهرمانی آسیا را به دست آورد، ولی یکسری افراد جدید به سطح ملی و بینالمللی اضافه شدند که جا دارد واقعا بابت این موضوع تشکر کنیم. این کار فضایی بین بازیکنان دیگر لیگ برتری نیز به وجود میآورد تا امیدوار باشند آقای شمسایی به آنها نظر مثبت داشته باشد.