امید نظری‌گوهر، خبرنگار: رویداد قهرمانی جهان 2022 درحالی برای شاگردان محمد بنا با کسب تنها 3 مدال به‌پایان رسید که برخلاف انتظارات اتفاق غالب رقم‌خورده برای کشتی‌گیران فرنگی ایران ناکامی و حسرت بود؛ موردی که با کسب رتبه‌های نوزدهم، شانزدهم و دوازدهم به ترتیب برای محمدرضا مختاری، محمدعلی گرایی و پژمان پشتام برای علاقه‌مندان مشهودتر شد تا رویاهای پیش از آغاز این تورنمنت مبنی بر سود بردن از غیبت روسیه برای کسب عنوان قهرمانی تبدیل به کابوس شود. شاگردان مرد 64 ساله در دوره قبل پشتوانه کسب 4 مدال طلا و 2 مدال برنز تنها با 6 امتیاز کمتر نسبت به روسیه عنوان نایب‌قهرمانی را به‌دست آوردند تا مقایسه شرایط کشتی فرنگی ایران نسبت به دوره گذشته به کشتی دوستان اثبات کند تصمیم‌گیران امور فنی کشتی فرنگی در بعضی از موارد به‌اندازه کافی باصلابت عمل نکرده‌اند. علی اشکانی که سابقه حضور در المپیک 2000 سیدنی و 2004 آتن، کسب مدال نقره در قهرمانی جهان 2005 و 3 مدال طلا و یک نقره قهرمانی آسیا را در کارنامه‌اش می‌بیند و پیش از این در قامت سرمربی هدایت کشتی فرنگی ایران را در تورنمنت‌های معتبری همچون قهرمانی جهان بوداپست مجارستان را برعهده داشته می‌تواند تحلیل خوبی درباره این مساله داشته باشد. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با این کارشناس کشتی را در ادامه می‌خوانید.
سطح این دوره از مسابقات را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
این تورنمنت مسابقات جهانی است و وقتی اسم جهانی می‌آید، یعنی همه با تمام توان‌شان شرکت می‌کنند. سطح این مسابقات نسبت به دوره گذشته که بعد از المپیک برگزار شد تقریبا 20 تا 30 درصد بالاتر بود و من قبلا گفته بودم که پارسال چون مسابقات جهانی و المپیک همزمان بود بیشتر کشورها بودجه‌هایشان را خرج المپیک کرده بودند و برای مسابقات جهانی رمق و پولی نداشتند ولی در این دوره اروپایی‌ها خیلی خوب در مسابقات حاضر شدند.
آیا عملکرد شاگردان بنا را می‌توان ناکامی و شکست دانست؟ علت این اتفاق را کدام نقیصه می‌دانید؟
این اتفاق‌ها معمولا باید کارشناسی و آسیب‌شناسی شود و نمی‌توان به یک مورد اشاره کرد ولی اگر بخواهم کلی بگوییم خیلی عوامل می‌توانند نقش داشته باشند ولی آن‌طوری که همه دیدیم، شنیدیم و بحث کردیم این اتفاق نشان می‌داد که بدن بچه‌ها به‌اصطلاح ما کشتی‌گیرها جان‌دار نبود و توان بدن‌شان تحلیل رفته بود. بحث ناهماهنگی بین مربی و ورزشکار مشهود بود، یعنی بحث طراحی تاکتیکی که باید انجام بدهند و روی تشک پیاده کنند. در همه ورزش‌ها یک تاکتیک و استراتژی را مربیان می‌گویند و با ورزشکار به توافق می‌رسند و در تشک پیاده می‌کنند؛ در این مسابقات از این استراتژی‌ها و برنامه‌ها کمتر دیدیم اما خیلی از عوامل می‌توانند این موارد را که گفتم به‌قول معروف تحت‌الشعاع قرار دهند و نیاز به تحلیل و آسیب‌شناسی بیشتر دارند.
کشتی‌گیران نسبتا کم‌تجربه ایران در میادین بین‌المللی یعنی دادمرز، محسن‌نژاد و علیزاده جدال‌هایشان روی تشک چقدر امیدوارکننده بود؟
همه کشتی‌گیران ما باتجربه بودند از 10 وزن، 9 وزن ایران عنوان‌دار جهانی و آسیایی هستند و هیچ‌کدام‌شان به‌جز علیزاده کم‌تجربه نبودند که او نیز قهرمان آسیا بود و نمی‌توان گفت ملی‌پوشان ایران کم‌تجربه هستند.
اما این 3 کشتی‌گیر برای اولین‌بار در مسابقات قهرمانی جهان بزرگسالان شرکت کردند.
پوریا دادمرز قهرمان نوجوانان، جوانان و امیدهای جهان است کجای او بی‌تجربه است؟
بدون‌شک تفاوت‌های زیادی بین کسب عنوان در نوجوانان، جوانان و امید با عرض‌اندام در بزرگسالان وجود دارد.
دادمرز در قهرمانی بزرگسالان جهان با همان شخصی کشتی گرفت که در فینال جوانان با او کشتی گرفته بود، یعنی حریف او نیز مثل خودش است. امین میرزازاده نیز برابر حریف گرجستانی که موفق به شکستش شده بود در مسابقات جوانان جهان باخته بود، یعنی همه کشتی‌گیرها شرایط‌شان مثل هم است، برای مثال سن یکی از آنها 20 و دیگری 15 نیست و همه بالای 20 سال دارند و مسیر توسعه سنی‌شان یکی بوده است؛ این موضوع نمی‌تواند مصداق کم‌تجربگی و بی‌تجربگی بچه‌های تیم ملی باشد.
آیا رویکرد و تصمیمات محمد بنا بابت انتخاب ملی‌پوشان اعزامی به این رویداد درست بود؟
این موضوع می‌تواند یک عامل تاثیرگذار باشد، در چنین مواردی گاهی‌اوقات نقشش مثبت است و بعضی جاها نقشش منفی می‌شود ولی روی‌هم‌رفته عدالت‌محور نبود که این همه کارشناس‌ها این موضوع را می‌گویند. در کشتی آزاد خیلی بحث انتخاب اصولی را دیدیم ولی در رشته‌فرنگی به‌جز 1 تا 2 وزن در بقیه وزن‌ها این اتفاق نیفتاده است.
از دیدگاه عده‌ای از کشتی دوستان محمد بنا در تیم ملی به خط پایان رسیده و ناتوان در افزودن نکات جدید به ملی‌پوشان است، آیا به‌نظر شما این فرضیه صحت دارد؟
من با این فرضیه کاری ندارم ولی خود من 12 سال عضو تیم ملی بودم و مگر الان نیز می‌توانم عضو تیم ملی باشم؟ یک سنی برای دوران قهرمانی، پس از قهرمانی، مربیگری و بازنشستگی وجود دارد. بنا خیلی موفق بوده که تا این سن توانسته در تیم ملی بماند، خیلی‌ها در این سن نیز نمی‌توانند حتی بحث انتقال فن را انجام دهند، الان هم که بنا این کار را انجام می‌دهد واقعا همت کرده و بعضی از جاها فشار مضاعف به خودش آورده است؛ ایشان هم باید یک روز بازنشسته شود و در بحث‌های مدیریتی نقش ایفا کند.
از دیدگاه شما علت مهاجرت علی ارسلان اختلافات با کادرفنی بود یا مسائل تحصیلی و امکانات بهتر در موضوع اشاره‌شده تاثیرگذار بود؟
می‌توانیم حمید سوریان و محسن حاجی‌پور را مثال بزنیم که حاجی‌پور آنقدر پشت‌خط سوریان ماند که خودش بازنشسته شد. علی ارسلان تصمیم گرفت به صربستان برود و قرارداد ببندد؛ او وقتی این ورزش سخت، یعنی کشتی را انتخاب کرده و زحمات زیادی برای یادگیری کشیده و آسیب‌دیده است، می‌تواند پشت‌خط آقای ایکس بماند تا زندگی ورزشی‌اش تمام شود. او همچنین می‌تواند به یک کشور دیگر برود و کسب درآمد کند و با نکاتی که یاد گرفته در عرصه مسابقات نشان می‌دهد چقدر توانمند است.
تیم ملی کشتی فرنگی برای حضور شایسته در المپیک پاریس باید چه مواردی را تغییر دهد؟
واقعیت این است که پشتوانه‌سازی انجام شده و الان بچه‌ها در سن‌هایی هستند که می‌توانند نتایج بهتر و افتخارات کسب کنند و همه آنها عنوان‌دار هستند. می‌توانیم همه را در یک فیلتر و مسیر قرار دهیم و به یک‌چشم دیده شوند و آنهایی را که موفق‌تر بوده‌اند یک‌ذره رنگ و مسیرشان را عوض بدل کنیم. همان‌طور که برای المپیک پاریس برنامه‌ریزی می‌کنیم باید برای المپیک بعدی نیز به‌قول معروف جوجه‌ریزی کنیم و استعدادیابی را انجام دهیم. من الان بحث طراحی تمرین و تغذیه ورزشی را نیاز می‌بینم. مواقعی همان دکتر و مهندس‌ها نیز بازنشسته شدند و جایشان را به جوان‌ترها دادند. باید یک تغییر و انقلاب در مجموعه کادرفنی ما انجام شود. اینقدر یکنواخت شده که باید ماساژور نیز تغییر پیدا کند.