مسعود فروغی، سردبیر: بعد از ده سال که سکان تیم ملی والیبال در اختیار مربیان خارجی قرار داشت فدراسیون والیبال سرانجام سال گذشته تیم ملی را به یک مربی ایرانی به نام بهروز عطایی سپرد.

مردی با سابقه 9 سال سابقه عضویت در تیم ملی، که پله به پله در مربیگری پیشرفت کرد تا به نیمکت تیم ملی برسد. اما پذیرفتن تیم ملی در شرایطی که در ده سال گذشته مربیان بزرگی چون ولاسکو و النکو هدایت آن را به عهده داشتند ریسک بزرگی بود که عطایی پذیرفت.

از همان ابتدا هم ذهنیت خوبی در بین هواداران والیبال به این مربی وجود نداشت و با هر باخت موجی از انتقادات علیه او راه می‌افتاد. شروع ضعیف در لیگ ملت‌های والیبال که اوج آن باخت به ژاپن و بلغارستان بود، موجی از انتقادات را علیه عطایی راه انداخت. ولی این مربی پا پس نکشید و با اعمال تغییراتی در تیم ایران ورق را برگرداند و تیم ملی با کسب پیروزی‌های درخشان در برابر آمریکا، کانادا، لهستان، اسلوونی و صربستان و قبول شکست آبرومندانه در برابر ایتالیا، توانست به مرحله نهایی لیگ ملت‌ها صعود کند تا بهروز عطایی از زیر سایه مربیانی چون ولاسکو خارج شده و ثابت کند که ارزش این اعتماد را داشته است.