امید نظری‌گوهر، خبرنگار: در روزهایی که یکی از جذاب‌ترین فصول نقل‌وانتقالاتی چندسال اخیر سپری می‌شود و هر تیم به‌اندازه بضاعت و هدفش مشغول ترمیم نقاط‌ضعف و بهبود نقاط‌قوت خود است، باشگاه‌هایی همچون استقلال تهران، سپاهان اصفهان، پرسپولیس، فولادخوزستان، گل‌گهرسیرجان و مس‌رفسنجان با تکاپوهای انجام‌شده و خریدهایی که در آینده انجام می‌دهند قصد دارند در قامت مدعی‌های اصلی قهرمانی و شانس‌های جدی تصاحب رتبه‌های برتر در فصل فوتبالی 1402-1401 ظاهر شوند. همچنین تیم‌هایی مثل ملوان‌بندرانزلی و مس‌کرمان که با تصاحب رتبه اول و دوم لیگ آزادگان 1401-1400 جواز حضور در بیست‌ودومین دوره لیگ برتر را کسب کردند در فصل آتی به‌دنبال عدم سقوط و حفظ جایگاه‌شان در سطح نخست فوتبال ایران هستند؛ اما به‌نظر می‌رسد طبق روال هرساله در فوتبال ایران باشگاه‌هایی نیز وجود دارند که برای لیگ بیست‌ودوم در ساختار مدیریتی آنها هدف‌گذاری‌های جدی و مهندسی‌شده صورت نگرفته است یا در خوشبیانه‌ترین حالت تا این لحظه برای برآورده کردن مقصود خود مصر عمل نکرده‌اند؛ باشگاه صنعت‌نفت‌آبادان که در فصل فوتبالی 1402-1401 دوازدهمین فصل حضورش در لیگ برتر را تجربه می‌کند این روزها با از دست دادن چند ستاره تاثیرگذارش و عدم خرید بازیکنان مناسب در وضعیت خوبی قرار ندارد و طبق نشانه‌ها و شناخت ظرفیت دیگر تیم‌های حاضر در لیگ برتر به‌نظر می‌رسد آبادانی‌ها با این شرایط کار سختی برای تکرار رتبه دهم فصل گذشته پیش‌روی خود می‌بینند و حتی می‌توان با نگاه بدبینانه این تیم را یکی از شانس‌های اصلی سقوط به لیگ آزادگان تصور کرد.

کار صعب برزیل ایران برای حفظ نفرات
یکی از قواعد تلخ حاکم در تیم‌های متوسط و ضعیف از حیث مالی تغییرات هرساله کادرفنی در روزهای پیش از آغاز ادوار مختلف لیگ برتر است، اتفاقی که صنعت‌نفتی‌ها به‌خوبی با آن آشنایی ملموس دارند و بعد از برگشت دوباره به سطح نخست فوتبال ایران در لیگ شانزدهم فصول بعدی را با هدایت فراز کمالوند، پائولو سرجیو، دراگان اسکوچیچ، سیروس پورموسوی و علیرضا منصوریان آغاز کردند. آبادانی‌ها در فصل گذشته فارغ از نتایج پرنوسان‌شان با توجه به ابزار موجود و امکانات در دسترس بعد از شروعی ناامیدکننده وضعیت خود را بهبود بخشیدند و بعد از اتمام فصل با کسب 36امتیاز در جایگاه دهم ایستادند اما پایان هر فصل برای آبادانی‌ها به‌منزله انتخاب یک سکاندار جدید برای قبول مسئولیت سرمربیگری این تیم است؛ مدیران صنعت‌نفت برای حضور در لیگ بیست‌ودوم با انتخابی پرمخاطره رضا پرکاس را به‌عنوان نفر نخست کادرفنی برگزیدند؛ شخصی که یکی از تئوریسین‌های فوتبال ایران و مدرس یوفاست اما تا پیش از حضور روی نیمکت صنعت‌نفت تئوری‌های او در عمل با نتایج مطلوب همراه نشده و پرکاس 54ساله با نتایج و کارنامه کاملا ضعیف سکاندار نیمکت یک باشگاه 49ساله شده است. برای درک مشکلات پیش‌روی صنعت نفت 1402-1401 تنها نباید به کارنامه غیرقابل دفاع رضا پرکاس بسنده کرد؛ او حتی اگر با کارنامه‌ای پر از موفقیت و قهرمانی قدم در فوتبال ایران می‌گذاشت برای برآورده‌کردن توقعات نیازمند حفظ شاکله تاثیرگذار آبادانی‌ها و تزریق بازیکنان جوان به پیکره این تیم بود که درحال حاضر نماینده فوتبال استان خوزستان از این مورد تاثیرگذار بی‌نصیب است.
این تیم پیش از آغاز فصل بیست‌ودوم با جدایی محمدرضا غبیشاوی، امید حامدی‌فر، محمدحسین زواری، رضا جبیره و اتمام قرارداد قرضی نیما میرزازاد با وضعیتی مواجه شده که غلبه بر آن و تغییر وضعیت اتفاقی قابل تحسین و تمجید است. همواره یکی از دلایل موفقیت تیم‌های حاضر در لیگ‌های مختلف به استحکام کمربند میانی و حفظ نفرات تاثیرگذار خط‌میانی برمی‌گردد اما حالا آبادانی‌ها با وضعیتی مواجه شده‌اند که سه مهره قابل اعتنا میانی آنها یعنی غبیشاوی، حامدی‌فر و زواری که به‌ترتیب 1192، 1443 و 283 در لیگ بیست‌ویکم به میدان رفته‌اند برای فصل پیش‌رو به تیم‌های فولادخوزستان و استقلال‌تهران پیوستند و بازیکنان تاثیرگذار میانه میدان این تیم همچون مهدی حنفی، محمود مطلق‌زاده، طالب ریکانی و حکیم نصاری نیز به‌دلیل اتمام قرارداد با صنعت‌نفتی‌ها در دسترس حریفان هستند. البته در دیگر پست‌ها نیز شرایط چندان متفاوت نیست و افرادی مثل فرزین گروسیان، رضا یزدان‌دوست، امید خالدی، میثم تهیدست، محمد طیبی، حسن بیت‌سعید، سیدفاخر تهامی، حسین ساکی، مهدی زبیدی، شروین بزرگ و علی امیری برای فصل پیش‌رو با صنعت‌نفتی‌ها قرارداد ندارند که توجه به این اسامی می‌تواند فوتبال‌دوستان را با واقعیت‌های مدیریتی فوتبال خوزستان و به‌خصوص باشگاه صنعت‌نفت آشنا کند.

مالک‌هایی که حامی نیستند
انتخاب یک مربی با کارنامه خالی از افتخار، از دست دادن چند مهره تاثیرگذار، پایان مدت قرارداد بخش عمده‌ای از بازیکنان صنعت‌نفت، بودجه ناکافی و عدم قدرت رقابت با تیم‌های متمول نماینده فوتبال آبادان را در لیگ پیش‌رو به سمت‌وسوی هم‌سرنوشت شدن با دیگر تیم‌های اهل استان خوزستان یعنی استقلال‌اهواز و استقلال‌خوزستان خواهد برد، البته شرایط در مسجدسلیمان نیز چندان متفاوت نیست و مسجدسلیمانی‌ها بعد از حفظ سرمربی فصل گذشته خود و جذب امیرحسین کریمی و علی کیانفر به جنگ تمدید با لیست بلندبالای بازیکنان فصل گذشته خود خواهند رفت. تمام اتفاقات چندسال اخیر دو نماینده نفتی خوزستان نمایانگر ساختار اشتباه و ضعف مدیریتی این تیم‌هاست که قطعا اگر شاگردان جواد نکونام پشتوانه‌ای به مستحکمی شرکت فولادخوزستان درکنار خود نداشتند به‌راحتی اسم‌شان درکنار صنعت‌نفت‌آبادان و نفت‌مسجدسلیمان قرار می‌گرفت و به‌جای حضور در لیگ قهرمانان آسیا و جنگ برای کسب عنوان قهرمانی با تیم‌های قعرنشین برای عدم سقوط به لیگ آزادگان رقابت می‌کردند. قطعا با توجه به وضعیت اقتصادی و سیاسی کشور که منجر به مشکلات حوزه نفت شده است، فوتبال‌دوستان توقع ندارند صنعت‌نفت با بودجه‌ای بالا راهی مسابقات لیگ برتر شود اما به‌نظر می‌رسد این سیستم حاکم مدیریتی که کمک شایانی به نماینده فوتبال آبادان نمی‌کند و اجازه واگذاری این تیم را نمی‌دهد، سرانجامی تلخ برای صنعت‌نفت‌آبادان پرهوادار به‌همراه دارد.