احمد طالبی‌نژاد، منتقد: کیارستمی به‌دنبال سیاه‌نمایی، سیاسی‌بازی یا مسائل افشاگرایانه نبود، بلکه آنچه بیش از این مسائل برایش اهمیت داشت، انسان بود و در این مسیر حتی جغرافیا و حکومت نیز برایش چندان مطرح نبود. همان‌گونه که آدم‌های درون فیلم‌هایش را می‌بینیم، نهایت سادگی و بی‌آلایشی در نهاد این آدم‌ها فوران می‌کند و در تصویرگری از این آدم‌ها نیز پیچش‌هایی وجود ندارد. در تمامی آثار کیارستمی، انسان، جوهر واحد است و رنگ، نژاد، مذهب، سیاست و حکومت در آن دخیل نیست. به همین دلیل، سینمای کیارستمی یک سینمای بدون مرز است که مخاطب آثارش در هر کجای جهان می‌تواند با آن ارتباط برقرار کند و اساسا یکی از رموز موفقیت کیارستمی در جشنواره‌های پرتعداد جهانی، اصالت‌دادن به انسان، به‌دور از تمامی قیدوبندهای سینمایی است که قطعا مولفه‌ای محبوب برای تمامی مخاطبان است.