محمدجواد توسلی، فعال فرهنگ و رسانه: هر انسانی که روی زمین زندگی می‌کند، رویایی دارد. انسان بدون رویا، انسان مُرده است اما اینکه رویاهای هرکسی تحقق پیدا بکند یا نکند، بسته به همت اوست و در این شکی نیست. با این‌حال، علاوه‌بر همت و تلاش فردی، جبر جغرافیایی، شرایط محیطی و روند تربیتی و سیر زندگی افراد می‌توانند در رسیدن یا نرسیدن‌شان به رویاها نقش مهم و تاثیرگذاری ایفا کنند.
«کیمیا» یک تیر و چند نشان است، چند هدف‌گیری دارد که تلاش کرده درست نشانه‌گیری کند، اما این هم‌صدا با هم خواندن و بیان نیازهای روز جامعه و نسل‌های جوان‌تر آنقدر اتفاق خوبی است که باید آن را ستایش کرد، بسیار ستایش کرد و درکنارش نکات لازم و انتقادها را هم بیان کرد.
نماهنگ کیمیا از یک کلاس آنلاین آغاز می‌شود و نشان می‌دهد یکی از دانش‌آموزان سرگرم پختن کیک برای شرکت در یک مسابقه کیک‌پزی است. او حواسش به کلاس نیست و همین معلم را ناراحت می‌کند. اما وقتی با توضیحات دخترک روبه‌رو شده و می‌بیند او فقط چهار ساعت وقت دارد تا کیکی را که طراحی کرده، بپزد و برساند به مسابقه، تشویقش می‌کند.
معلم به بچه‌ها می‌گوید: «قرار نیست همه دکتر و مهندس شوند و هرکس باید برود پی رویاهایش» و همین هم فضای ذهنی بچه‌ها را عوض می‌کند. هرچند همه باید درس بخوانند و سواد داشتن با مدرک داشتن فرق دارد، اما سواد مسلما مانعی در مسیر رویاهای بچه‌ها نیست. این مدرک‌گرایی است که جامعه ما را فلج کرده و باعث شده خیلی از ما سر جای خودمان نباشیم یا پر پرواز به سمت رویاهایمان را نداشته و درگیر این شده باشیم که ذهنیت غالب جامعه برای چه رشته‌های تحصیلی‌ای جایگاه اجتماعی بهتری قائل است.
آنچه در گفت‌وگوی میان معلمان و شاگردان می‌گذرد، همان چیزی است که باید در مدارس وجود داشته باشد و ندارد. سیستم آموزشی ما کهنه و فرسوده شده و جان تازه‌ای می‌خواهد. ما نیاز به معلمان و درکل سیستمی داریم که رویابازی و عقل‌ورزی را درکنار هم به بچه‌ها یادآوری کنند و به آنها مسیر و جهت بدهند.
البته در جامعه‌ کنونی ما، پیمودن مسیر رویاها برای زنان بسیار دشوار است و کیمیا تلاش کرده جهانی سراسر امید و سرشار از امکانات و فرصت‌ها را برای دختران به تصویر بکشد. کیمیا تلاش کرده به دختران امروز که مادران فردا هستند بگوید زنان بی‌رویا می‌توانند فرزندانی را تربیت کنند که رویاهایشان فردا را زیباتر کند و ایران را یک قدم موفق‌تر از قبل. کیمیا نشان می‌دهد از آشپزی و کیک‌پختن گرفته تا زمین فوتبال، زنان همه‌جا می‌توانند باشند و بدرخشند و رویاهایشان را دنبال کنند و این یک پیام است به دخترانی که دوست دارند جهانِ واقعی‌شان را تبدیل به جهانی فعال‌تر و پرتکاپوتر کنند. کیمیا و آنچه در آن می‌گذرد، شبیه زندگی مردم عادی است البته با خوشبینی تمام به امکانات و نبودن محدودیت‌های عجیب‌وغریبی که بعضا دختران در جامعه ما گرفتارش هستند و در این شرایط با مشکلات دست‌وپنجه نرم می‌کنند. کیمیا دخترهایی از طبقه متوسط و طیف معمولی جامعه را نشان می‌دهد که در همین فضای عادی جامعه با امکاناتی نسبتا معمولی برای بودن تلاش می‌کنند و می‌خواهند مسیر رویاهای خود را پی بگیرند.
کیمیا برای بچه‌های ایران است؛ کیمیاهایی که با درک‌شدن بهتر از سوی سیستم آموزشی، خانواده، نهادهای فرهنگی، سیاستگذار، برنامه‌ریز و... می‌توانند فردای روشن‌تری بسازند، کیمیاهایی که اگر دست‌کم نگیریم‌شان و برایشان برنامه داشته باشیم، کاری می‌کنند کارستان!

در این رابطه بیشتر بخوانید:

کیمیایی در جولان شعارها (لینک)

دهه هشتادی‌ها و کیمیای آرزو (لینک)

برو دنبال رویات (لینک)

نور امید در چشم دختران ایران (لینک)

هیچ اثر هنری برای 9 میلیون دختر نداریم (لینک)