نماهنگ پنج‌دقیقه‌ای به نام «کیمیا» در فضای مجازی منتشر شده است که به‌جرات می‌توان گفت از اولین آثار تصویری است که نسبت به حضور و فعالیت اجتماعی دختران ایرانی، بلاتکلیف و معلق نیست. سازندگان کیمیا سعی کردند دنیای دختران نوجوان امروز را واقعی ببینند. فارغ از اینکه کیفیت فنی و هنری این نماهنگ چیست، ساخت چنین آثاری از این جهت اهمیت دارد که بار دیگر بپرسیم چرا در دستگاه‌های عریض و طویل رسانه‌ای ایران، اثری درخور آرزوهای نسل فراموش شده نوجوان تولید نمی‌شود؟ چرا نماهنگی همچون کیمیا در رسانه ملی ساخته و پخش نمی‌شود؟ قطعا سیاست اعلامی جمهوری اسلامی در ورود حضور اجتماعی زنان مشخص و واضح است و سوال این است که آیا مدیران رسانه ملی هم قائل به این سیاست هستند؟ آیا آنها هم حاضرند دنیای واقعی دختران ایرانی را فهم کنند و برای آرزوهایشان ارزشی قائل هستند؟

در این رابطه بیشتر بخوانید:

«کیمیا»؛ یک تیر و چند نشان (لینک)

دهه هشتادی‌ها و کیمیای آرزو (لینک)

برو دنبال رویات (لینک)

نور امید در چشم دختران ایران (لینک)

هیچ اثر هنری برای 9 میلیون دختر نداریم (لینک)