ابوالقاسم رحمانی، دبیرگروه جامعه: چندماه اخیر و بعد از اینکه گردوغبار درِ خانه مرکزنشین‌ها و حتی شمال‌کشورنشین‌ها را زد و حسابی همه شوکه شدیم -که مگر می‌شود گردوغباری که به تصور خیلی‌ها از فلان کشور می‌آمد یا مختص استان‌های خشک و بیابانی جنوب بود، به تهران و شمال ایران برسد- مساله گردوغبار شکل ملی‌تری به‌خود گرفت و دیگر فقط خوزستان نبود که با تصاویر خاک‌گرفته شهر و مردمی که نفس‌هایشان به‌شماره افتاده ویترین معضل گردوغبار باشد. در این گزارش و پیرو همین معضل مهم و وسیع که N دستگاه و سازمان در کشور بسیج شده‌اند برای حل‌وفصل کردنش اما قدر همان میکرون‌های معلق در هوا هم به توفیقی نرسیده‌اند به بررسی کانون‌های مختلف گردوغبار داخلی و خارجی پرداختیم تا به چندمحور و مولفه برسیم؛ محورهایی که هرکدام راهکار جداگانه‌ای برای حل‌وفصل مساله گرد‌وغبار دارند و با راه‌حلی تک‌خطی نمی‌توان تمام متغیرها را کنترل کرد و از فردا منتظر هوای مطبوع و بدون آلودگی بود. ناظر به اطلاعاتی که در ادامه به آنها اشاره می‌کنیم، حل مساله ریزگردها به هیچ‌وجه امکان‌پذیر نخواهد بود، مگر با همکاری کشورهای مختلف درگیر در مساله؛ کشورهایی که کانون‌های شدید گردوغبار هستند و دورتادور ایران را گرفته‌اند. از مسیر دیپلماسی و ترغیب کشورهای اطراف ایران شاید بتوان تا حدی امید به حل مساله داشت، اگرنه با همین فرمان فعلی و سیاست‌هایی که برخی کشورها، خصوصا ترکیه، در حوزه مدیریت منابع آب درپیش گرفته‌اند، تنها عایدی آینده تشدید وضعیت آلودگی‌هاست ولاغیر.

منبع داده‌ها: ستاد ملی سیاست‌گذاری هماهنگی مدیریت پدیده گرد و غبار سازمان حفاظت محیط زیست