نسیم شیرازی، خبرنگار: «مرضیه جعفری» سرمربی تیم لیگ برتری فوتبال خاتون بم به همراه شاگردانش هشتمین جام قهرمانی بمی‌ها را بالای سر برد تا کاپ قهرمانی را به خانه بمی‌ها برگرداند. جعفری شاید ققنوس فوتبال بانوان باشد، او طی سال‌های فوتبالی‌اش سختی‌ها و روی ناخوش زندگی را چندین بار تجربه کرد و دوباره خودش و تیمش را برای قهرمانی ساخت و آماده کرد. او در زلزله بم شاگردانش را از دست داد ولی دوباره فوتسال بم را جمع‌وجور کرد و قهرمان شد. همین اردیبهشت سال گذشته هم بود که بمی‌ها با وجود روی ریل بودن  قهرمانی با فوت پسر سرمربی‌شان وارد شوک شدند و قهرمانی را از دست دادند. این اتفاق سخت برای جعفری باعث غم و دلنگرانی مردم علاقه‌مند به فوتبال شهر بم شد ولی این بار هم وظیفه‌اش را به‌عنوان هدایت‌کننده دختران فوتبالی بم روی دوش‌هایش حس کرد و دست به زانو گذاشت و بلند شد تا با تیم همدلش برای رسیدن به هشتمین کاپ قهرمانی خیز بردارد. حالا بمی‌ها منتظر حضور در جام باشگاه‌های آسیا هستند و منتظرند تا این بار فدراسیون فوتبال هم روی خوشش را به تیمی که 8 جام قهرمانی را تصاحب کرده نشان دهند. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با سرمربی بااخلاق تیم خاتون بم را در ادامه می‌خواهید.

هشتمین قهرمانی با تیم بم را ثبت کردید، ابتدا از این جام و مسیر قهرمانی بگویید.
مسیر رسیدن به سکوی نخست، مسیر سختی بود چون تیم‌ها همه ‌انگیزه رسیدن به جام را داشتند و از آنجایی که جام باشگاه‌های آسیا شکل گرفته، همه می‌خواهند در این مسابقات شرکت کنند. تیم‌های ریشه‌داری مثل سپاهان، ذوب‌آهن، ملوان، شهرداری سیرجان تیم‌های خیلی خوبی هستند که با بنیه مالی خیلی خوبی وارد لیگ شدند و بازیکنان خوبی را جذب کردند که این کار را برای ما سخت کرد، ابتدای فصل ما بازیکنان‌مان را به دلیل حضورشان در اردوی تیم ملی در اختیار نداشتیم و این باعث ناهماهنگی تیم من می‌شد اما رفته‌رفته خدا را شکر توانستیم به آن هماهنگی دست پیدا کنیم و در نیم‌فصل دوم خیلی خوب نتیجه گرفتیم. ما از همان ابتدای فصل تصمیم‌مان بر کسب هشتمین قهرمانی بود و این هدف مشترک بین من، باشگاه و بازیکنان شکل گرفت که جام قهرمانی را به باشگاه برگردانیم که خدا هم کمک کرد و توانستیم به این مهم دست پیدا کنیم تا دینم را به شهرم ادا کنم و الان می‌توانم سرم را بالا بگیرم و انگار یک بار و مسئولیت بزرگی از روی دوشم برداشته شد.

از عملکرد بازیکنان‌تان درکدام پست‌ها بیشتر راضی بودید؟
همه بازیکنان‌مان در همه پست‌ها عملکرد خیلی خوبی داشتند، ما بهترین خط دفاعی، بهترین خط حمله، هافبک وسط و هافبک کناری را داشتیم که همه عملکرد خوبی داشتند. ما بهترین گلزن را داشتیم، بهترین پاسور، بهترین خط دفاعی و همچنین گلرهای‌مان خیلی عملکرد خوبی داشتند و قطعا همه بچه‌ها دست‌به‌دست هم دادند و همه عملکرد خوبی داشتند و ما به این مهم دست پیدا کردیم، فوتبال یک بازی 11نفره به‌علاوه یک نیمکت همدل است که ما آن را در اختیار داشتیم.

میانگین سنی تیم شما چگونه است و آیا نیاز به جوان‌گرایی را برای تیم‌تان حس می‌کنید؟
میانگین سنی تیم ما روی ۲۲ تا ۲۳ سال است و البته جوان‌گرایی هم داریم که در کنار باتجربه‌ها بازی کنند و حواس‌مان به این موضوع هم هست.

کیفیت و کمیت این لیگ چطور بود؟
امسال از لحاظ کیفیت، تیم‌های خیلی خوبی در این مسابقات شرکت کردند و بازیکنان خوبی جذب شدند. همه بازیکنان در تیم‌ها پخش شده بودند و تیم ما هم کیفیت خوبی داشت. بازیکنان بم چندین سال است که کنار ما هستند و بعضی‌هایشان فوتبال را با تیم بم شروع کردند و از همین تیم به تیم ملی راه یافتند، خیلی از بازیکنان با تیم بم شناخته شدند، اما از لحاظ کمیت و کیفیت لیگ باید بگویم که گلاره ناظمی برنامه‌ریزی بسیار دقیقی داشت اما باتوجه به بازی‌های آسیایی که تیم ملی داشت ناچار بودند در یک برهه‌ای از لیگ، بازی‌ها را تعطیل کنند و این کمی روی کیفیت لیگ تاثیر گذاشت.

داوری‌ها را در این دوره از لیگ چطور دیدید؟
 بعضی داوری‌ها بسیار خوب بودند، یکی از داور‌هایی که خیلی خوب قضاوت می‌کند مهسا قربانی است که من همین جا از او تشکر می‌کنم. داورهای خیلی خوب دیگری هم داریم اما احساس می‌کنم بعضی از داورها مثل مربی‌ها و بازیکنان باید آپدیت شوند. از بعضی داوری‌ها راضی نبودیم ولی در کل خداراشکر ما به آنچه که می‌خواستیم رسیدیم ولی به نظرم باید برای فصل بعد داوری‌ها هم کمی بهتر شود.

با وجود اتفاق‌های تلخی که در مسیر داشتید و به‌نوعی به فوتبال‌تان هم گره خورد، بارها از نو ساختید. درباره مسیر سختی که پیمودید چیزی هست که بخواهید بگویید؟
دقیقا من چندین بار در فوتبال ضربه خوردم، بازیکنانم را در زلزله بم از دست دادم، پارسال اتفاق ناگواری برایم پیش آمد که همین الان هم نمی‌توانم آن اتفاقات را در ذهن خودم تصور کنم. واقعا بعضی وقت‌ها فکر می‌کنم مغزم قفل شده و من فقط درحال زندگی هستم، دیگر اینکه چطور زندگی می‌کنم را نمی‌دانم. شاید همین فوتبال دوباره به من توان زندگی داد که من به خاطر مردم شهرم که می‌دانم به این فوتبال علاقه دارند و لبخند را روی لبان‌شان می‌آورد بلند شدم و همین‌طور به خاطر فرزندم و برادرم. نمی‌دانم چه چیزی باید در این مورد بگویم فقط این را می‌دانم که الان مغزم هنگ کرده است و تنها چیزی که در زندگی‌ام داشتم این بود که بتوانم دل آنها را شاد کنم و بتوانم بار مسئولیتی که روی دوشم بود و پسرم هم این بار را احساس کرده بود از روی دوش خودم و او بردارم تا خوشحالش کنم. واقعا شرایطم سخت است، چیزی نمی‌فهمم و فقط زندگی می‌کنم.

از دختران فوتبال بگویید، چالش‌های دختران فوتبالی را در چه مواردی می‌دانید و چه چیزهایی باید حل شود که مسیر درخشش هموارتر شود؟
فکر می‌کنم فوتبال یک عشق است و دخترهایی که به فوتبال ورود پیدا می‌کنند شاید بتوانند با این عشق زندگی کنند و می‌تواند به زندگی سالم برای دخترها کمک کند تا این فوتبال ‌انگیزه‌ای سالم برای زندگی کردن‌شان شود. فکر می‌کنم اگر ما به ورزش بانوان‌مان بها بدهیم قطعا یک زندگی سالم برای خانواده‌ها و دختران‌مان می‌توانیم درست کنیم. دیده شدن فوتبال دختران‌مان یا هر رشته ورزشی دیگری که دنبال می‌کنند می‌تواند مسیر درخشش بیشتری برای دختران‌مان به وجود آورد و پتانسیل‌های فوتبال و ورزش بانوان ایران در دنیا دیده شود.

با تیم بم در باشگاه‌های آسیا هم شرکت می‌کنید، برنامه‌تان برای حضور پرقدرت‌تر در این رقابت‌ها چیست؟
طی هفته آینده نشستی با مدیرعامل‌مان آقای دکتر اسماعیلی داریم و حتما می‌خواهیم با همین تیم بم، ظرفیت‌هایی که در ایران و خود تیم بم داریم، استفاده کنیم و در این مسابقات شرکت کنیم. به‌طور حتم با تیم‌های بزرگی از آسیا رودررو می‌شویم و ما می‌خواهیم حرفی برای گفتن داشته باشیم و اسم ایران و بم را بالا ببریم و سربلند باشیم.

توقع‌تان از فدراسیون برای همراهی چیست؟
تیم بم ۸ سال قهرمان شده و امسال تنها سالی است که به مسابقات آسیایی می‌رویم و من توقع دارم که یک تورنمنت برای این تیم از طرف فدراسیون قبل از مسابقات آسیایی باتوجه به اینکه تیم بم هیچ بازی دوستانه‌ای نمی‌تواند داشته باشد، گذاشته شود. لیگ ایران تعطیل شد و تمام تیم‌ها برای استراحت می‌روند و ما بازی دوستانه‌ای نداریم، اگر فدراسیون یک تورنمنت برای ما درنظر می‌گرفت ما می‌توانستیم در مسابقات آسیایی بهتر شرکت کنیم و من فکر می‌کنم فدراسیون باید بیشتر روی بحث باشگاه‌ها، دقیق شود چون تیم ملی ما از دل همین باشگاه‌ها بیرون می‌آید.

نظرتان را درباره عملکرد شهره موسوی در این مدت بگویید و در ادامه فکر می‌کنید بین گزینه‌های مطرح شده برای نایب‌رئیسی کدام افراد می‌توانند بیشتر کمک‌دهنده باشند و چه ویژگی ممتازی باید داشته باشند؟
من در مورد عملکرد خانم موسوی نمی‌توانم حرف بزنم چون واقعا چیز خاصی از او ندیدم، با خیلی از نایب‌رئیس‌ها کار کردم، ۱۷ سالم بود که مربی شدم و خیلی از نایب‌رئیس‌ها را دیدم و واقعا از عملکرد شهره موسوی راضی نبودم. نایب‌رئیس فدراسیون فوتبال در بخش بانوان باید از دل خود فوتبال بانوان باشد و درد و غم فوتبال بانوان را بداند. این خیلی مهم است که چنین فردی ورود پیدا کند تا از مشکلات فوتبال بانوان آگاه و در بطن کار باشد و تمام وقتش را برای این رشته ورزشی بگذارد.

به کمک به تیم‌ملی هم فکر می‌کنید؟
همیشه می‌گویم فردی باید وارد تیم‌ملی شود که بخواهد کمک کند. نمی‌دانم شاید نمی‌خواهم در مورد تیم‌ملی اصلا صحبت کنم.

جام‌جهانی آقایان نزدیک است، ایران هنوز بازی تدارکاتی انجام نداده که این دغدغه ملی‌پوشان هم هست، به‌طور کلی وضعیت تیم‌ملی را برای حضور در جام‌جهانی چطور ارزیابی می‌کنید؟
بازی تدارکاتی خیلی برایمان مهم است و اگر این اتفاق نیفتد قطعا ما نمی‌توانیم خودمان را با تیم‌های ملی آقایان در کشورهای دیگر مقایسه کنیم، آنها همه بازی‌های تدارکاتی دارند و برنامه‌ریزی‌های دقیقی انجام دادند. اگر ما می‌خواهیم رشد کنیم باید این کار را انجام بدهیم، قطعا ما از لحاظ استعداد و پتانسیل در بخش آقایان و بانوان در فوتبال خیلی بالا هستیم، غیرت ایرانی هم در کنارش هست اما موفقیت بدون برنامه نمی‌شود.

صحبت پایانی؟
از «فرهیختگان» تشکر می‌کنم و جا دارد از اسماعیلی، مدیرعامل باشگاه‌مان که واقعا حمایت کردند هم تشکر کنم، اگر چنین مدیرعامل‌هایی در فوتبال آقایان و خانم‌ها داشته باشیم فوتبال ما خیلی مسیر رشدش کوتاه‌تر می‌شود و خیلی زودتر رشد پیدا می‌کند. او از لحاظ بعد روانی، فنی و همه جهات واقعا یک مدیرعامل تمام‌عیار است و بی‌نهایت تشکر می‌کنم. از همه مسئولان شهرم که همه‌شان یکی از دغدغه‌هایشان تیم فوتبال بانوان بم بود ممنونم چون این تیم برای مردم خیلی باارزش است و مسئولان هم این را می‌دانند. همچنین از مردم شهرم که همیشه دعاهایشان پشت سر تیم بوده و همیشه حامی تیم بودند ممنونم و از خانواده‌ام، همسرم که همیشه حمایتم کردند و به‌عنوان یک پشتیبان خیلی بزرگ کنارم بودند سپاسگزارم.