محمد نسیمی، روزنامه‌نگار و عکاس بحران: باران که می‌بارد باید خوشحال بود که رحمت خدا بر زمین خشک می‌شتابد تا آن را سیراب کند. در شعرها و ترانه‌‌های زیادی دیده‌ایم و خوانده‌ایم که بسیاری زیر باران دل داده و عاشق شده‌اند؛ اما در برخی مناطق کشور به‌دلیل بی‌عرضگی و کم‌کاری مسئولان و متولیان امر، این لذت از آنها دریغ می‌شود. جنوب استان سیستان‌وبلوچستان از این دست مناطق است.
درست در هفته قبل (۹دی‌ماه سال جاری) بارندگی نسبتا شدیدی مناطقی از پنج استان کشور را دست‌خوش سیل کرد. علی‌رغم هشدارهای سازمان هواشناسی و دستگاه‌های متولی امر، شاهد بروز خساراتی در این استان‌ها بودیم. تقریبا بیشترین میزان خسارت در جنوب استان سیستان‌وبلوچستان بود. البته نباید از زحمات و نقش موثر نیروهای جهادی و امدادی خصوصا جمعیت هلال‌احمر در یاری رساندن به مردم این منطقه غافل شد. با توجه به هشدارهای سازمان هواشناسی نسبت به‌وقوع بارندگی و احتمال بروز سیل، جمعیت هلال‌احمر غافلگیر نشد و با امداد‌رسانی به‌موقع باعث جلوگیری از وقوع خسارت‌های بی‌شماری شد. همچنین حضور نیروهای داوطلب و جهادی از شهرهای دیگر نیز نقش مهمی در پاکسازی مناطق درگیر سیل از آب‌های سطحی و گل‌ولای از خانه‌های مردم داشت.
ابتکار رئیس جمعیت هلال‌احمر در تهیه اقلام موجود در منطقه به‌جای ارسال از تهران و شهرهای دیگر، برای کمک به اقتصاد این منطقه کم‌برخوردار نیز در نوع خود کم‌نظیر بود.
در سال۹۸ هم سیل قسمت‌های جنوبی این استان را درنوردید و باعث بروز خسارات زیادی در این منطقه شد. حال سوال اینجاست که از سال۹۸ و بعد از وقوع آن سیل تا بروز سیل در سال جاری چه اقدامات پیشگیرانه‌ای در این منطقه انجام شده است؟
به‌عنوان نمونه در شهرستان کنارک نبود سیستم جمع‌آوری آب‌های سطحی و شبکه فاضلاب، هرساله باعث بروز خسارت هنگام بارندگی و بروز بیماری‌های مرتبط می‌شود.
به‌نظر می‌رسد در دولت قبل هیچ اراده‌ای برای ارائه برنامه مشخص برای این مناطق وجود نداشته و صرفا هنگام انتخابات به‌دنبال برجسته‌سازی مشکلات مردم این منطقه بوده‌اند تا از این طریق برای خود رای جمع کنند.