وحید زرین‌نیا، استادیار گروه گیاه‌پزشکی و رئیس مرکز تحقیقات کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم‌وتحقیقات درباره معضل اصلی این روزهای صنعت کشاورزی و محصولات آن گفت: «سازمان حفظ نباتات همان‌طور که از نامش پیداست، متولی حفظ گونه‌های نباتی در کشور است، اما اتفاقات اخیر در حوزه صادرات محصولات کشاورزی و همچنین گسترش آفات و بیماری‌های گیاهی در کشور به‌گونه‌ای که بسیاری از گونه‌های گیاهی منحصربه‌فرد کشور را در خطر نابودی قرار داده نشان می‌دهد که این سازمان متاسفانه عملکرد مطلوبی نداشته و نیازمند تغییر اساسی در رویکردها است. اتفاقات اخیر نشان داد این سازمان نه با بهره‌برداران که همان کشاورزان هستند و نه با دانشگاه ارتباط موثری ندارد.»
او با تاکید بر اینکه نتیجه این عدم ارتباط دقیق و نظارت این می‌شود که کشاورز هر سمی که بخواهد می‌خرد و به هرمقداری که بخواهد و در هر زمانی که لازم ببیند مصرف می‌کند، افزود: «نتیجه این عدم نظارت برگشت خوردن محصولات کشاورزی کشور و دور ریختن سرمایه‌های ملی است. اگر زنجیره دانشگاه، سازمان حفظ نباتات و کشاورز به‌عنوان بهره‌بردار به هم متصل شوند، خواهیم توانست در صنعت کشاورزی به دستاوردهای خوبی برسیم. سازمان حفظ نباتات عملا در این صنعت متولی است، اما نقش موثری در آن ایفا نمی‌کند. این درحالی است که دانشگاه و دانشجویان در بحث تولید سموم زیستی که می‌تواند جایگزین سموم شیمیایی شده و بهینه کردن میزان و زمان مصرف سموم شیمیایی تحقیقات منسجم و قابل‌دفاعی دارند.»
استادیار گروه گیاه‌پزشکی و رئیس مرکز تحقیقات کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم‌وتحقیقات تصریح کرد: «مساله اصلی اینکه لازم است سازمان حفظ نباتات به‌عنوان یک نهاد متولی، اعمال مدیریت کند و نتایج تحقیقات را ارزیابی و دراختیار کشاورزان قرار دهد. به این طریق است که پژوهش‌های دانشگاهی به عرصه عمل می‌رسند. ازطرف دیگر میوه‌ها و محصولاتی که از کشورمان صادر می‌شوند، با مصرف حجم زیادی آب و نهاده‌های کشاورزی تولید شده و وقتی این محصولات برگشت می‌خورند، درواقع به این معنی است که بخشی از سرمایه ملی و زحمت کشاورز از بین رفته است. این درحالی است که اگر سازمان حفظ نباتات نظارت صحیحی داشته باشد، مصرف سموم و کودهای شیمیایی به حداقل رسیده و کشاورز ایرانی نیز خواهد توانست طبق استانداردهای روز دنیا محصول قابل‌رقابت تولید و در سطح ملی و بین‌المللی محصولات رقابتی عرضه کند.»
زرین‌نیا در ادامه با تاکید بر نقش سازمان حفظ نباتات در این حوزه بیان داشت: «اگر این سازمان بتواند به‌عنوان یک حلقه ارتباطی بین دانشگاه و بهره‌بردار (کشاورز) نقش خود را به‌درستی انجام دهد، دیگر شاهد مشکلاتی از این دست نخواهیم بود. برای رسیدن به این هدف سازمان حفظ نباتات می‌تواند باتوجه به معضلات و مشکلات کشاورزی که از نزدیک با آن در ارتباط است، برای پروژه‌ها و پژوهش‌های علمی در دانشگاه‌ها سوژه تحقیقاتی کاربردی تعریف کند. به این طریق بخشی از مشکلات را بهبود ببخشد.»
او به مدیریت در حوزه کشاورزی اشاره و تصریح کرد: «سازمان حفظ نباتات باید یک تغییر کلی در سیستم مدیریت، آفات و بیماری‌های گیاهی ایجاد و روش‌های مدرن مدیریت آفات و بیماری‌های گیاهی ازجمله برقراری سیستم‌های پیش‌آگاهی و کاربرد سموم زیستی موثر را جایگزین روش‌های سنتی کند. همچنین باید با برقراری سیستم‌های نظارتی دقیق و سختگیرانه از «فروشگاه تا مزرعه» مانع استفاده غیرتخصصی از سموم کشاورزی توسط بهره‌برداران حوزه کشاورزی شد؛ در این راستا قطعا می‌توان از کمک‌های متخصصان حوزه دانشگاه هم بهره گرفت.»
استادیار گروه گیاه‌پزشکی و رئیس مرکز تحقیقات کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم‌وتحقیقات افزود: «سازمان حفظ نباتات می‌تواند از فارغ‌التحصیلان حوزه کشاورزی به‌عنوان ناظر در بخش کشاورزی استفاده کند. از این طریق هم برای فارغ‌التحصیلان بخش کشاورزی ایجاد اشتغال کرده و هم به‌صورت مستقیم بر عملکرد کشاورزان نظارت و اعمال مدیریت کند.»